نظریه آمیختگی. در علم ژنتیک، نظریه آمیختگی یک مدل از ژنتیک جمعیت است. این نظریه تلاش می کند که همه ژن های هم ردیف ( اَلِل های ) یک ژن را که در همه اعضای یک جمعیت وجود دارد به یک نسخه اجدادی مربوط کند که به آن جدیدترین نیای مشترک[ ۱] می گویند. روابط وراثت بین الل ها معمولاً به صورت شجره نامه ای از ژن ها نشان داده می شوند، که از لحاظ شکل شبیه درختان فیلوژنتیک هستند. این شجره نامه ژنی را آمیزه ( coalescent ) نیز می نامند. درک ویژگی های آماری آمیزه تحت فرضیات متفاوت، پایه نظریه آمیختگی را شکل می دهد. خرابی مادر
آمیختگی، مدل های رانش ژنتیکی[ ۲] را در طول زمان به سمت عقب طی می کند تا تبارشناسی پیشینیان را پیدا کند. در ساده ترین حالت، نظریه آمیختگی فرض می کند که در هیچ یک از نوترکیب ها، [ ۳] انتخاب طبیعی و جریان ژن ها را نداریم. هرچند پیشرفت ها در نظریه آمیختگی اجازه بسط آمیزه پایه را می دهند و نظریه آمیختگی در حالت پیشرفته تر می تواند شامل نوترکیبی، انتخاب و حتی به طور بالقوه یک مدل جمعیتی یا تکاملی پیچیده دلخواه در آنالیز ژنتیک جمعیت، باشد. نظریه ریاضیاتی آمیختگی در اوایل دهه ۱۹۸۰ توسط جان کینگمن ارائه شد.
دو اندامگان ( ارگانیسم ) هاپلوئیدی که در یک نوکلئوتید با هم متفاوت هستند را در نظر بگیرید. با طی کردن اجداد این دو فرد به سمت عقب، نقطه ای در زمان وجود خواهد داشت که در آن با جدیدترین نیای مشترکی مواجه می شویم که دو فرزند آن با هم آمیخته شده اند.
یک آنالیز مفید بر اساس نظریه آمیختگی تلاش می کند مدت زمان میان به وجود آمدن یک جهش و زیاد شدن توزیع یک الل یا ژن را در جمعیت پیش بینی کند. این بازه زمانی نشان می دهد که جدیدترین نیای مشترک چه مدت پیش وجود داشته است.
آمیختگی ها را می توان توسط نمایش درختی که نشان دهنده رابطه بین شاخه های درخت با یکدیگر است نشان داد. نقطه تقاطع دو شاخه نشان دهنده آمیختگی است.
فایده نظریه آمیختگی در نگاشت بیماری ها به مرور آشکارتر می گردد. هرچند استفاده از این نظریه هنوز در ابتدای راه است، پژوهشگران متعددی در حال توسعه الگوریتم هایی برای تحلیل داده های ژنتیکی انسان با استفاده از نظریه آمیختگی می باشند.
فایده نظریه آمیختگی در نقشه برداری بیماری ها کم کم در حال پیشرفت است. هرچند کاربرد نظریه هنوز نوپاست. تعدادی پژوهشگر هستند که فعالانه در حال گسترش دادن الگوریتم هایی هستند برای تجزیه و تحلیل داده های ژنتیک انسانی که برای نظریه آمیختگی سودمند است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآمیختگی، مدل های رانش ژنتیکی[ ۲] را در طول زمان به سمت عقب طی می کند تا تبارشناسی پیشینیان را پیدا کند. در ساده ترین حالت، نظریه آمیختگی فرض می کند که در هیچ یک از نوترکیب ها، [ ۳] انتخاب طبیعی و جریان ژن ها را نداریم. هرچند پیشرفت ها در نظریه آمیختگی اجازه بسط آمیزه پایه را می دهند و نظریه آمیختگی در حالت پیشرفته تر می تواند شامل نوترکیبی، انتخاب و حتی به طور بالقوه یک مدل جمعیتی یا تکاملی پیچیده دلخواه در آنالیز ژنتیک جمعیت، باشد. نظریه ریاضیاتی آمیختگی در اوایل دهه ۱۹۸۰ توسط جان کینگمن ارائه شد.
دو اندامگان ( ارگانیسم ) هاپلوئیدی که در یک نوکلئوتید با هم متفاوت هستند را در نظر بگیرید. با طی کردن اجداد این دو فرد به سمت عقب، نقطه ای در زمان وجود خواهد داشت که در آن با جدیدترین نیای مشترکی مواجه می شویم که دو فرزند آن با هم آمیخته شده اند.
یک آنالیز مفید بر اساس نظریه آمیختگی تلاش می کند مدت زمان میان به وجود آمدن یک جهش و زیاد شدن توزیع یک الل یا ژن را در جمعیت پیش بینی کند. این بازه زمانی نشان می دهد که جدیدترین نیای مشترک چه مدت پیش وجود داشته است.
آمیختگی ها را می توان توسط نمایش درختی که نشان دهنده رابطه بین شاخه های درخت با یکدیگر است نشان داد. نقطه تقاطع دو شاخه نشان دهنده آمیختگی است.
فایده نظریه آمیختگی در نگاشت بیماری ها به مرور آشکارتر می گردد. هرچند استفاده از این نظریه هنوز در ابتدای راه است، پژوهشگران متعددی در حال توسعه الگوریتم هایی برای تحلیل داده های ژنتیکی انسان با استفاده از نظریه آمیختگی می باشند.
فایده نظریه آمیختگی در نقشه برداری بیماری ها کم کم در حال پیشرفت است. هرچند کاربرد نظریه هنوز نوپاست. تعدادی پژوهشگر هستند که فعالانه در حال گسترش دادن الگوریتم هایی هستند برای تجزیه و تحلیل داده های ژنتیک انسانی که برای نظریه آمیختگی سودمند است.
wiki: نظریه آمیختگی