نظریه اتحاد ( به انگلیسی: Alliance theory ) که به عنوان «نظریه عمومی مبادلات» نیز شناخته می شود، یک روش ساختارگرایی برای مطالعه روابط خویشاوندی است. منشأ خود را در «ساختارهای ابتدایی خویشاوندی» کلود لوی استروس ( ۱۹۴۹ ) می یابد و در تقابل با نظریه کارکردگرایی رادکلیف براون است. نظریه اتحاد تا دهه ۱۹۸۰ بیشتر انسان شناسی آثار فرانسوی را جهت گیری کرده است. تأثیرات آن در زمینه های مختلف، از جمله روان کاوی، فلسفه و فلسفه سیاسی احساس شد.
فرضیه «ازدواج - اتحاد» در این چارچوب پدید آمد و به وابستگی متقابل ضروری خانواده ها و دودمان های مختلف اشاره کرد؛ بنابراین خود ازدواج به عنوان شکلی از ارتباط در نظر گرفته می شود که انسان شناسانی مانند کلود لوی استروس، لوئیس دومون یا رادنی نیدهام آن را توصیف کرده اند. از این رو، نظریه اتحاد تلاش می کند تا پرسش های اساسی در مورد روابط بین فردی یا آن چیزی را درک کند که جامعه را تشکیل می دهد.
نظریه اتحاد مبتنی بر تابوی محارم است: بر اساس آن، تنها این مطلق گرایی ممنوعیت محارم، گروه های انسانی را به سوی برون همسری سوق می دهد؛ بنابراین، در یک جامعه معین، گروه های خاصی از خویشاوندان از ازدواج با یکدیگر منع می شوند؛ بنابراین تابوی محارم یک نسخه منفی است. بدون آن، هیچ چیز مردان را وادار به جستجوی زنان در خارج از دایره خویشاوندی درونی خود نمی کند، یا برعکس. این نظریه با نظریه زیگموند فروید در کتاب توتم و تابو ( ۱۹۱۳ ) منطبق است ولی تابوی نظریه اتحاد با محارم، که در آن دختر یا خواهرش به فردی خارج از دایره خانواده پیشنهاد می شود، یک دایره مبادله زنان راه اندازی می شود: در مقابل، هدیه کننده مستحق داشتن زنی از گروه خویشاوندی نزدیک دیگری است؛ بنابراین نسخه های سلبی نهی همتایان مثبتی دارند. [ ۱] بنابراین، ایده نظریه اتحاد یک متقابل یا یک مبادله عمومی است که خویشاوندی سببی را پایه گذاری می کند. این پدیده جهانی شکل گردش زنان را به خود می گیرد که گروه های اجتماعی مختلف را در یک کل به هم پیوند می دهد: جامعه.
بر اساس نظریه اتحاد لوی استروس، دو مدل ساختاری متفاوت برای تبادل ازدواج وجود دارد:
• یا زنان گروه ایگو به گروه دیگری به صراحت توسط نهادهای اجتماعی تعریف شده اند: اینها ساختارهای ابتدایی خویشاوندی هستند.
• یا گروه همسران احتمالی برای زنان در گروه ایگو، نامشخص و همیشه باز است، البته به استثنای افراد خویشاوند خاص ( خانواده هسته ای، خاله ها، عموها… ) ، مانند جهان غرب. لوی استروس این دومی را ساختارهای پیچیده خویشاوندی می نامد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففرضیه «ازدواج - اتحاد» در این چارچوب پدید آمد و به وابستگی متقابل ضروری خانواده ها و دودمان های مختلف اشاره کرد؛ بنابراین خود ازدواج به عنوان شکلی از ارتباط در نظر گرفته می شود که انسان شناسانی مانند کلود لوی استروس، لوئیس دومون یا رادنی نیدهام آن را توصیف کرده اند. از این رو، نظریه اتحاد تلاش می کند تا پرسش های اساسی در مورد روابط بین فردی یا آن چیزی را درک کند که جامعه را تشکیل می دهد.
نظریه اتحاد مبتنی بر تابوی محارم است: بر اساس آن، تنها این مطلق گرایی ممنوعیت محارم، گروه های انسانی را به سوی برون همسری سوق می دهد؛ بنابراین، در یک جامعه معین، گروه های خاصی از خویشاوندان از ازدواج با یکدیگر منع می شوند؛ بنابراین تابوی محارم یک نسخه منفی است. بدون آن، هیچ چیز مردان را وادار به جستجوی زنان در خارج از دایره خویشاوندی درونی خود نمی کند، یا برعکس. این نظریه با نظریه زیگموند فروید در کتاب توتم و تابو ( ۱۹۱۳ ) منطبق است ولی تابوی نظریه اتحاد با محارم، که در آن دختر یا خواهرش به فردی خارج از دایره خانواده پیشنهاد می شود، یک دایره مبادله زنان راه اندازی می شود: در مقابل، هدیه کننده مستحق داشتن زنی از گروه خویشاوندی نزدیک دیگری است؛ بنابراین نسخه های سلبی نهی همتایان مثبتی دارند. [ ۱] بنابراین، ایده نظریه اتحاد یک متقابل یا یک مبادله عمومی است که خویشاوندی سببی را پایه گذاری می کند. این پدیده جهانی شکل گردش زنان را به خود می گیرد که گروه های اجتماعی مختلف را در یک کل به هم پیوند می دهد: جامعه.
بر اساس نظریه اتحاد لوی استروس، دو مدل ساختاری متفاوت برای تبادل ازدواج وجود دارد:
• یا زنان گروه ایگو به گروه دیگری به صراحت توسط نهادهای اجتماعی تعریف شده اند: اینها ساختارهای ابتدایی خویشاوندی هستند.
• یا گروه همسران احتمالی برای زنان در گروه ایگو، نامشخص و همیشه باز است، البته به استثنای افراد خویشاوند خاص ( خانواده هسته ای، خاله ها، عموها… ) ، مانند جهان غرب. لوی استروس این دومی را ساختارهای پیچیده خویشاوندی می نامد.
wiki: نظریه اتحاد