نشانه های بهائی

علامات و نشانه هائی که تعریف کننده مفاهیمی خاص در دیانت بهائی باشد، به عنوان نشانه های بهائی شناخته شده است، که از آن جمله می توان به ستاره ۵ پر و اسم اعظم که خود علامت هایی گوناگون دارد، اشاره کرد.
شوقی افندی، ذکر کرده است که نشان و علامت دیانت بهائی، ستاره ۵ پر است. [ ۱] بر طبق حروف ابجد، باب برابر ۵ است و بهاء برابر ۹. عدد ۹ در آئین بهائی نماد وحدت و کمال است. از این رو ستاره ۹پر نیز به عنوان یکی از نشان های دیانت بهائی محسوب می شود. [ ۲] [ ۳]
بهائیان کلمه اسم اعظم الهی را کلمه بهاء می دانند. بهاء به معنی شکوه، درخشندگی و نور است.
اسم اعظم نشان برجسته و علامتی از دیانت بهائی است. بنا به تعریف شوقی افندی، ولی امر بهائیان، اسامی بهاء، یابهاءالابهی، بهاءالله و نقش روی انگشتر، اسم اعظم هستند و به عنوان یکی از نشان های بهائی تعریف شده اند. [ ۲]
هم چنین او ذکر کرده است که اسم اعظم نام بهاءالله است و به این معناست که بهاءالله با اعظم اسامی خداوند ظاهر شده است. به بیان دیگر بهاءالله اعظم ظهور الهی است. [ ۴]
عبدالبهاء بهائیان را خاطر نشان می سازد که هنگام طلوع اولین چیزی که بر لبانشان بیاید باید «اسم اعظم» باشد همچنین در هنگام بروز هر مشکلی با گفتن آن قوت بگیرند و «اسم اعظم» باید آخرین کلامی باشد که در هنگام شب بر زبانشان می آید.
اسم اعظم، اسم آسایش، امنیت، سعادت، نور، عشق و وحدت است. [ ۵]
این ذکر مفهومی از دعا و استمداد دارد و به معنای «ای روشن ترین روشنائی ها» است. [ ۴] طرح اصلی یابهاءالابهی که در اغلب منازل بهائیان وجود دارد، از مشکین قلم، خطاط معروف بهائی بوده است. [ ۲]
نقش ( نماد ) اسم اعظم که بر روی نگین انگشتر یا تابلو، دیده می شود، توسط عبدالبهاء طرح گردیده است. این طرح شامل سه خط افقی است که نشان دهنده عالم حق ( عالم خداوند ) ، عالم امر ( عالم پیامبران ) و عالم خلق ( عالم انسان ) است. خط عمودی که این سه خط را قطع می کند نشاندهنده مظهر ظهور یا پیامبر است که عالم خداوند را به عالم انسان مرتبط می سازد. دو ستاره در اطراف نشان دهنده باب و بهاءالله هستند. [ ۲] چهار حرف «هـ» نشانگر بهاءالله و دو خطی که به شکل «ب» هستند، نشانگر باب می باشند. [ ۶]