نشانه زبانی ( انگلیسی: Linguistic sign ) ، رابطهٔ میان دال و مدلول است.
نظریه فردینان دو سوسور به ویژه در مطالعه نشانه های زبانی تأثیر گذار بوده است.
نشانهٔ زبانی به اعتقاد سوسور، رابطهٔ میان دال و مدلول است که به دلیل ذهنی بودن دال و مدلولش، ذهنی است.
سوسور این رابطه، یعنی نشانهٔ زبانی را ماهیتاً اختیاری ( arbitrary ) می داند و به هنگام بحث دربارهٔ آن، صرفاً از نمونه هایی بهره می گیرد که محدود به واژه اند.
به همین دلیل چنین فرض شده است که وی نشانهٔ زبانی را به سطح واژه های زبان محدود دانسته است.
نشانهٔ زبانی در زبان شناسی سوسوری و پسا سوسوری واحد زبان تلقی می شود
در معنی شناسی شناختی، نشانهٔ زبانی به همان شکلی که سوسور در نظر داشته، مورد تأیید قرار گرفته است و به واحدهای بزرگ تر از واژه، نظیر گروه و جمله تعمیم یافته است. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنظریه فردینان دو سوسور به ویژه در مطالعه نشانه های زبانی تأثیر گذار بوده است.
نشانهٔ زبانی به اعتقاد سوسور، رابطهٔ میان دال و مدلول است که به دلیل ذهنی بودن دال و مدلولش، ذهنی است.
سوسور این رابطه، یعنی نشانهٔ زبانی را ماهیتاً اختیاری ( arbitrary ) می داند و به هنگام بحث دربارهٔ آن، صرفاً از نمونه هایی بهره می گیرد که محدود به واژه اند.
به همین دلیل چنین فرض شده است که وی نشانهٔ زبانی را به سطح واژه های زبان محدود دانسته است.
نشانهٔ زبانی در زبان شناسی سوسوری و پسا سوسوری واحد زبان تلقی می شود
در معنی شناسی شناختی، نشانهٔ زبانی به همان شکلی که سوسور در نظر داشته، مورد تأیید قرار گرفته است و به واحدهای بزرگ تر از واژه، نظیر گروه و جمله تعمیم یافته است. [ ۱]
wiki: نشانه زبانی