نشان های نهضت بین المللی صلیب سرخ و هلال احمر تحت کنوانسیون ژنو هستند که بر روی در وسایل نقلیه و ساختمان ها و غیره توسط پزشکان و سایر افرادی که اقدامات بشر دوستانه انجام می دهند نصب می شود تا شناسایی شود و از حملات نظامی در امان بماند. چهار نمادی که هم اکنون به رسمیت شناخته می شوند عبارتند از صلیب سرخ، هلال احمر، کریستال سرخ و شیر و خورشید سرخ ( گرچه به رسمیت شناخته می شود اما فعلاً از آن استفاده نمی شود )
همچنین اختلافاتی در پذیرش ستاره سرخ داوود ( MDA ) به نمایندگی از جامعه امداد و نجات ملی اسرائیل وجود داشت که در پاسخ به آن کریستال سرخ برای تمام کشورهایی که نمادهای قبلی را نمی پذیرفتند به وجود آمد.
نشان صلیب سرخ یک سال بعد از تأسیس کمیته بین المللی صلیب سرخ در شهر ژنو در سال ۱۸۶۴ به تصویب رسید. به احترام هنری دونانت بنیان گذار کمیته جهانی که یک تاجر سوییسی بود، طرح این نشان از برگردان رنگ پرچم سویس گرفته شده است. پس از آن در کنفرانس ژنو در سال ۱۹۰۶، تأکید شد که این نشان بدون هیچ وابستگی مذهبی و با تغییر رنگ نشان ملی و پرچم سوییس طراحی و درست شده است و به عنوان نشان رسمی [ ۱] سازمان تصویب شد. [ ۲] ایده یونیفرم های حفاظتی با نماد مخصوص به همان خوبی طراحی شد که دکتر لوئیس آپیا، جراح سوئیسی و پزشک سوئیسی هانری دوفور به عنوان مؤسسان کمیته بین المللی در نظر داشتند.
در سال ۱۸۷۶، دولت عثمانی، به جای نشان صلیب سرخ که معکوس پرچم کشور سوئیس بود، از معکوس پرچم خود یعنی علامت هلال سرخ در زمینه سفید استفاده کرد. بعدها بسیاری از کشورهای اسلامی، هلال را به عنوان نشان جمعیت ملی امداد و نجات خود به کار بردند. کشورهای اسلامی به عربی آن را هلال احمر می نامند.
اسرائیل از سال ۱۹۴۹ درخواست به تصویب رساندن نشان ستاره سرخ داود را کرده بود. اما صلیب سرخ به این دلیل که اگر چنین نشانی ( و نشان های دیگر مذاهب ) را بپذیرند پایانی برای آن ها نخواهد بود و باید ده ها و صدها نشان را به تصویب برسانند با آن موافقت نکرد. صلیب سرخ در سال ۲۰۰۵ نشانی نو به نام کریستال سرخ که از هیچ مذهبی اشتقاق نشده است را برای اسرائیل به تصویب رساند. این نشان یک قاب مربع شکل ( شکلی برای الماس ) سرخ رنگ بر زمینه ای سفیدرنگ است.
در اواخر دورهٔ قاجاریه، هم زمان با تصویب هلال احمر برای دولت عثمانی که با میانجیگری دیپلمات وقت ایران - ممتاز السلطنه - صورت گرفت، دولت ایران موفق به رسمی ساختن نشان ویژه خود یعنی شیر و خورشید سرخ شد. پس از انقلاب ۵۷، در سال ۵۹ دولت وقت ایران با تأکید بر حفظ نشان ویژه خود، استفاده از ان را به تعلیق در اورد و خواستار استفاده از هلال احمر شد. بنا به تصویب کمیته بین المللی صلیب سرخ در سال ۱۹۲۹، نشان شیر و خورشید سرخ همواره رسمی است و مطابق با درخواست دولت ایران اجازه استفاده از داده خواهد شد. شایان ذکر است دولت ایالات متحده و اسراییل در چند سال اخیر در پی تلاش برای کسب نشان ستارهٔ سرخ داوود، خواستار جایگزینی آن با نشان شیر و خورشید سرخ بودند؛ که کمیتهٔ جهانی صلیب سرخ با رد این درخواست، بر حفظ این نشان تأکید ورزید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهمچنین اختلافاتی در پذیرش ستاره سرخ داوود ( MDA ) به نمایندگی از جامعه امداد و نجات ملی اسرائیل وجود داشت که در پاسخ به آن کریستال سرخ برای تمام کشورهایی که نمادهای قبلی را نمی پذیرفتند به وجود آمد.
نشان صلیب سرخ یک سال بعد از تأسیس کمیته بین المللی صلیب سرخ در شهر ژنو در سال ۱۸۶۴ به تصویب رسید. به احترام هنری دونانت بنیان گذار کمیته جهانی که یک تاجر سوییسی بود، طرح این نشان از برگردان رنگ پرچم سویس گرفته شده است. پس از آن در کنفرانس ژنو در سال ۱۹۰۶، تأکید شد که این نشان بدون هیچ وابستگی مذهبی و با تغییر رنگ نشان ملی و پرچم سوییس طراحی و درست شده است و به عنوان نشان رسمی [ ۱] سازمان تصویب شد. [ ۲] ایده یونیفرم های حفاظتی با نماد مخصوص به همان خوبی طراحی شد که دکتر لوئیس آپیا، جراح سوئیسی و پزشک سوئیسی هانری دوفور به عنوان مؤسسان کمیته بین المللی در نظر داشتند.
در سال ۱۸۷۶، دولت عثمانی، به جای نشان صلیب سرخ که معکوس پرچم کشور سوئیس بود، از معکوس پرچم خود یعنی علامت هلال سرخ در زمینه سفید استفاده کرد. بعدها بسیاری از کشورهای اسلامی، هلال را به عنوان نشان جمعیت ملی امداد و نجات خود به کار بردند. کشورهای اسلامی به عربی آن را هلال احمر می نامند.
اسرائیل از سال ۱۹۴۹ درخواست به تصویب رساندن نشان ستاره سرخ داود را کرده بود. اما صلیب سرخ به این دلیل که اگر چنین نشانی ( و نشان های دیگر مذاهب ) را بپذیرند پایانی برای آن ها نخواهد بود و باید ده ها و صدها نشان را به تصویب برسانند با آن موافقت نکرد. صلیب سرخ در سال ۲۰۰۵ نشانی نو به نام کریستال سرخ که از هیچ مذهبی اشتقاق نشده است را برای اسرائیل به تصویب رساند. این نشان یک قاب مربع شکل ( شکلی برای الماس ) سرخ رنگ بر زمینه ای سفیدرنگ است.
در اواخر دورهٔ قاجاریه، هم زمان با تصویب هلال احمر برای دولت عثمانی که با میانجیگری دیپلمات وقت ایران - ممتاز السلطنه - صورت گرفت، دولت ایران موفق به رسمی ساختن نشان ویژه خود یعنی شیر و خورشید سرخ شد. پس از انقلاب ۵۷، در سال ۵۹ دولت وقت ایران با تأکید بر حفظ نشان ویژه خود، استفاده از ان را به تعلیق در اورد و خواستار استفاده از هلال احمر شد. بنا به تصویب کمیته بین المللی صلیب سرخ در سال ۱۹۲۹، نشان شیر و خورشید سرخ همواره رسمی است و مطابق با درخواست دولت ایران اجازه استفاده از داده خواهد شد. شایان ذکر است دولت ایالات متحده و اسراییل در چند سال اخیر در پی تلاش برای کسب نشان ستارهٔ سرخ داوود، خواستار جایگزینی آن با نشان شیر و خورشید سرخ بودند؛ که کمیتهٔ جهانی صلیب سرخ با رد این درخواست، بر حفظ این نشان تأکید ورزید.
