نشان خصوصی یا نشان خصوصی ( به انگلیسی: Privy seal ) به نشان شخصی یک پادشاه اشاره دارد که برای احراز هویت اسناد رسمی با ماهیت بسیار شخصی استفاده می شود. این نشان، با نشان بزرگ که برای اسناد دارای اهمیت بیشتر استفاده می شود، متفاوت است.
نشان خصوصی انگلستان را می توان به دوران سلطنت شاه جان ردیابی کرد. گفته شده است که در اصل این نشان بود که شخص حاکم را همراهی می کرد، در حالی که نشان بزرگ باید در منصب صداعظم باقی می ماند. در نهایت، این یک الزام شد که تقریباً هیچ سند غیر قضایی نمی تواند تحت نشان بزرگ بدون حکم از طرف نشان خصوصی عبور کند. [ ۱] بارون ها تا سال ۱۳۱۲ کنترل نشان خصوصی را از شاه گرفتند و نشان خود را به عنوان نشان شخصی پادشاه جایگزین کردند. نشان خصوصی، با حکم هایی که بر اساس سفارش هایی که با امضا انجام می شد و به وزارت دارایی و دارایی ارسال می شد، به قلب دومین منصب تحریر و اتاق تسویه تبدیل شد. [ ۱] تا سال ۱۴۰۰ امضاء در اختیار وزیر خارجه بود و به این ترتیب این نشانها پیشروی نشانهای منصبی امروزی است که توسط وزرای خارجه امروزی نگهداری می شود. [ ۲]
قانون نشان و موم بزرگ ۱۸۸۴ به طور مؤثری به استفاده از نشان خصوصی پایان داد و مقرر کرد که دیگر لازم نیست هیچ ابزاری تحت نشان خصوصی تصویب شود.
نشان مخفی انگلستان در ابتدا توسط کارمندان اتاق پادشاه نظارت می شد، اما چند مدت بعد، تا سال ۱۳۲۳، توسط افراد کنترل کمد لباس فرمانروا نگهداری می شد. با این حال، با انتصاب آدام دی لیمبرگ ( نخستین نگهبان، که کنترل کننده نیز نبود، در سال ۱۳۰۷ منصوب شد ) منصب جدیدی تحت عنوان حافظ نشان خصوصی پدیدار شد. [ ۳] عنوان امروزی این منصب، نشان خصوصی لرد، اولین بار در سال ۱۵۳۹ ثبت شده است.
قبل از پذیرفتن آن به عنوان نشان خصوصی بریتانیای کبیر پس از قانون اتحادیه ۱۷۰۷، برجسته ترین شکل ظاهری آن در تاریخ اسکاتلند، تصرف ادعایی آن توسط اسکاتلندی ها پس از نبرد اولد بایلند در سال ۱۳۲۲ بود، زمانی که اسکاتلندی ها به رهبری رابرت بروس تقریباً ادوارد دوم را دستگیر کرد، که مجبور به فرار شد و بسیاری از دارایی های شخصی از جمله نشان خصوصی را پشت سر گذاشت.
یک نشان خصوصی جداگانه نیز از اسکاتلند وجود دارد که حداقل از زمان سلطنت الکساندر سوم وجود داشته است.
ماده ۲۴ معاهده اتحادیه مقرر داشت که
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنشان خصوصی انگلستان را می توان به دوران سلطنت شاه جان ردیابی کرد. گفته شده است که در اصل این نشان بود که شخص حاکم را همراهی می کرد، در حالی که نشان بزرگ باید در منصب صداعظم باقی می ماند. در نهایت، این یک الزام شد که تقریباً هیچ سند غیر قضایی نمی تواند تحت نشان بزرگ بدون حکم از طرف نشان خصوصی عبور کند. [ ۱] بارون ها تا سال ۱۳۱۲ کنترل نشان خصوصی را از شاه گرفتند و نشان خود را به عنوان نشان شخصی پادشاه جایگزین کردند. نشان خصوصی، با حکم هایی که بر اساس سفارش هایی که با امضا انجام می شد و به وزارت دارایی و دارایی ارسال می شد، به قلب دومین منصب تحریر و اتاق تسویه تبدیل شد. [ ۱] تا سال ۱۴۰۰ امضاء در اختیار وزیر خارجه بود و به این ترتیب این نشانها پیشروی نشانهای منصبی امروزی است که توسط وزرای خارجه امروزی نگهداری می شود. [ ۲]
قانون نشان و موم بزرگ ۱۸۸۴ به طور مؤثری به استفاده از نشان خصوصی پایان داد و مقرر کرد که دیگر لازم نیست هیچ ابزاری تحت نشان خصوصی تصویب شود.
نشان مخفی انگلستان در ابتدا توسط کارمندان اتاق پادشاه نظارت می شد، اما چند مدت بعد، تا سال ۱۳۲۳، توسط افراد کنترل کمد لباس فرمانروا نگهداری می شد. با این حال، با انتصاب آدام دی لیمبرگ ( نخستین نگهبان، که کنترل کننده نیز نبود، در سال ۱۳۰۷ منصوب شد ) منصب جدیدی تحت عنوان حافظ نشان خصوصی پدیدار شد. [ ۳] عنوان امروزی این منصب، نشان خصوصی لرد، اولین بار در سال ۱۵۳۹ ثبت شده است.
قبل از پذیرفتن آن به عنوان نشان خصوصی بریتانیای کبیر پس از قانون اتحادیه ۱۷۰۷، برجسته ترین شکل ظاهری آن در تاریخ اسکاتلند، تصرف ادعایی آن توسط اسکاتلندی ها پس از نبرد اولد بایلند در سال ۱۳۲۲ بود، زمانی که اسکاتلندی ها به رهبری رابرت بروس تقریباً ادوارد دوم را دستگیر کرد، که مجبور به فرار شد و بسیاری از دارایی های شخصی از جمله نشان خصوصی را پشت سر گذاشت.
یک نشان خصوصی جداگانه نیز از اسکاتلند وجود دارد که حداقل از زمان سلطنت الکساندر سوم وجود داشته است.
ماده ۲۴ معاهده اتحادیه مقرر داشت که
wiki: نشان خصوصی