نشان بزرگ

نشان بزرگ یک نشان است که توسط یک رئیس دولت یا شخصی که از طرف او مجاز به انجام این کار است برای تأیید اسناد رسمی مانند قوانین، معاهدات، انتصابات و نامه های اعزام استفاده می شود. به عنوان ضمانت صحت مهم ترین و معتبرترین سوابق و اسناد استفاده می شد و می شود. [ ۱]
در قرون وسطی، نشان بزرگ نقش سیاسی بسیار بیشتری ایفا می کرد و قدرت واقعی زیادی در ارتباط با کنترل نشان وجود داشت. علاوه بر نشان بزرگ، یک شاهزاده معمولاً یک نشان محرمانه نیز داشت که برای مکاتبات خصوصی تر استفاده می شد.
نشان و موم معمولاً به طور رسمی به یک صاحب دفتر سپرده می شود تا به عنوان محافظ نشان عمل کند. این نگهبان ممکن است یک دفتر جداگانه باشد، اما معمولاً با دفتر صدراعظم نیز ترکیب می شد. امروزه معمولاً نشان بزرگ بر عهده وزیر و به ویژه وزیر دادگستری گذاشته می شود.
مُهرهای بزرگ جمهوری ها معمولاً نشان کشور ( مثلاً نشان بزرگ ایالات متحده ) یا یک تصویر تمثیلی ( مثلاً فرانسه ) را نشان می دهند. به همین دلیل، طرح مورد استفاده معمولاً بدون تغییر باقی می ماند. با این حال، بسته به تعداد دفعات استفاده از نشان و موم، ممکن است به دلیل فرسودگی تعویض شوند. در مقابل، در سلطنت ها، نشان بزرگ اغلب مدتی پس از به قدرت رسیدن پادشاه جدید تغییر می کند، زیرا این نشان اغلب پادشاه حاکم را به شکل کامل نشان می دهد.
• نشان ملی آلمان ( آلمان )
• نشان بزرگ کانادا
• نشان بزرگ انتاریو
• نشان بزرگ ایرلند شمالی
• نشان بزرگ اسکاتلند
• نشان ولز
• نشان بزرگ مشترک المنافع ( ۱۶۵۵ )
• نشان ایالات کنفدراسیون
• نشان عمومی هنگ کنگ، نشان رسمی قبل از انتقال حاکمیت هنگ کنگ
• نشان بزرگ دولت آزاد ایرلندی
• نشان بزرگ هلند
• از نشان سلیمان اغلب به عنوان نشان بزرگ یاد می شود