نسبت ارسالی

[ویکی فقه] نسبت إرسالی به نسبت حاکی از درخواست ایجاد فعل در خارج اطلاق می شود.
نسبت ارسالی، مقابل نسبت زجری بوده و عبارت است از نوعی نسبت انشایی موجود در اوامر، که همان موضوع له صیغه امر است که بر ایجاد نسبت بین فاعل و حدث در خارج دلالت می کند؛ برای مثال، در جمله «اذهب» متکلم از مخاطب می خواهد ذهاب از او حادث گردد؛ یعنی نسبتی که بین ذهاب(حدث) و مخاطب(فاعل) است ایجاد شود؛ بنابراین، متکلم به کمک امر(اذهب) مخاطب را به سوی ایجاد این نسبت در خارج روانه نموده و از او می خواهد ذهاب را در خارج محقق نماید.