نرماله کردن (متالورژی). نرمال سازی فولاد ( به انگلیسی: Normalizing ) ، نوعی عملیات حرارتی است که اغلب هم از نظر پردازش حرارتی و هم از نظر ریزساختار مورد توجه قرار می گیرد. منظور از نرمال سازی به عنوان یک پردازش حرارتی، گرمایش یک آلیاژ آهنی تا دمایی مناسب و بالاتر از محدوده دمای تبدیل و سپس خنک سازی آن در هوا تا دمایی خیلی پایین تر از دمای تبدیل می باشد. نرمال سازی همچنین از نقطه نظر ریزساختار مورد توجه قرار می گیرد. در این صورت، نرمال سازی برای تبدیل یک ساختار غیرهمگن، مانند ساختاری که پس از عملیات حرارتی آستنیتی کردن دما - بالا ایجاد می شود ( برای مثال در حین فورجینگ داغ ) ، به یک ساختار ریزتر و یکنواخت تر استفاده می شود. [ ۱]
فرایند نرماله کردن به دلیل ریزدانه شدن فولاد در طی این فرایند موجب بهبود خواص مکانیکی از جمله استحکام و سختی و کاهش انعطاف پذیری می شود و از این نظر در برخی موارد نرماله کردن به عنوان عملیات حرارتی نهایی منظور می شود. اما به دلیل ساختار فریتی_پرلیتی هرگز نمی توان با نرماله کردن خواص مکانیکی نظیر ساختارهای مارتنزیتی بدست آورد. پس در مواردی که هدف سخت کردن قطعاتی باشد که دارای دانه های درشت هستند نرماله کردن به عنوان یک عملیات حرارتی اولیه جهت ریز کردن دانه ها استفاده می شود. [ ۲]
هدف از عملیات حرارتی نرماله کردن از بین بردن اثرات ناشی از عملیات های قبلی ( مانند کار گرم در دمای بالا یا کار سرد که موجب درشت دانه شدن فولاد می شوند ) و ایجاد یک ساختار آستنیتی همگن است. همگن سازی ساختار به وسیلهٔ نرماله کردن عمدتاً به سه دلیل صورت می گیرد:
• به عنوان عملیات حرارتی نهایی جهت بهبود خواص مکانیکی قطعه کار
• به عنوان عملیات حرارتی اولیه قبل از سخت کاری یا آنیل کامل جهت دستیابی به یک ساختار یکنواخت و ریزدانه
• در برخی موارد محدود در فولادهای کم کربن جهت ماشینکاری بهتر[ ۳]
تفاوت های اصلی نرماله کردن با آنیل کردن در دو مورد است:
• دمای آستنیت کردن ( به ویژه برای فولادهای هایپر یوتکتوئید ) : بالاتر بودن دمای آستنیته کردن در فرایند نرماله کردن نسبت به فرایند آنیل کردن موجب حلالیت بیشتر و یکنواخت تر عناصر آلیاژی و کاربیدها در ساختار فولاد می شود.
• نمودار TTT نشان دهنده تأثیر سرعت سرد شدن فولاد از دمای آستنیته شدن بر روی ریز ساختارنحوهٔ سرد شدن: نرخ سرد شدن بالاتر در این فرایند ( سرد شدن در هوا ) نسبت به نرخ سرد شدن در فرایند آنیل کردن ( سرد شدن در کوره ) موجب به وجود آمدن ساختاری ریزدانه تر می شود که در نتیجهٔ آن استحکام و سختی افزایش و انعطاف پذیری کاهش می یابد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففرایند نرماله کردن به دلیل ریزدانه شدن فولاد در طی این فرایند موجب بهبود خواص مکانیکی از جمله استحکام و سختی و کاهش انعطاف پذیری می شود و از این نظر در برخی موارد نرماله کردن به عنوان عملیات حرارتی نهایی منظور می شود. اما به دلیل ساختار فریتی_پرلیتی هرگز نمی توان با نرماله کردن خواص مکانیکی نظیر ساختارهای مارتنزیتی بدست آورد. پس در مواردی که هدف سخت کردن قطعاتی باشد که دارای دانه های درشت هستند نرماله کردن به عنوان یک عملیات حرارتی اولیه جهت ریز کردن دانه ها استفاده می شود. [ ۲]
هدف از عملیات حرارتی نرماله کردن از بین بردن اثرات ناشی از عملیات های قبلی ( مانند کار گرم در دمای بالا یا کار سرد که موجب درشت دانه شدن فولاد می شوند ) و ایجاد یک ساختار آستنیتی همگن است. همگن سازی ساختار به وسیلهٔ نرماله کردن عمدتاً به سه دلیل صورت می گیرد:
• به عنوان عملیات حرارتی نهایی جهت بهبود خواص مکانیکی قطعه کار
• به عنوان عملیات حرارتی اولیه قبل از سخت کاری یا آنیل کامل جهت دستیابی به یک ساختار یکنواخت و ریزدانه
• در برخی موارد محدود در فولادهای کم کربن جهت ماشینکاری بهتر[ ۳]
تفاوت های اصلی نرماله کردن با آنیل کردن در دو مورد است:
• دمای آستنیت کردن ( به ویژه برای فولادهای هایپر یوتکتوئید ) : بالاتر بودن دمای آستنیته کردن در فرایند نرماله کردن نسبت به فرایند آنیل کردن موجب حلالیت بیشتر و یکنواخت تر عناصر آلیاژی و کاربیدها در ساختار فولاد می شود.
• نمودار TTT نشان دهنده تأثیر سرعت سرد شدن فولاد از دمای آستنیته شدن بر روی ریز ساختارنحوهٔ سرد شدن: نرخ سرد شدن بالاتر در این فرایند ( سرد شدن در هوا ) نسبت به نرخ سرد شدن در فرایند آنیل کردن ( سرد شدن در کوره ) موجب به وجود آمدن ساختاری ریزدانه تر می شود که در نتیجهٔ آن استحکام و سختی افزایش و انعطاف پذیری کاهش می یابد.
wiki: نرماله کردن (متالورژی)