نرخ ارز عبارت است از مقداری از واحد پولی ملی که برای بدست آوردن واحد پول کشور دیگر باید پرداخت شود. به پول های خارجی ارز گفته می شود، به گفته دیگر به واحدهای پولی که در کشورهای دیگر جز کشور اصلی داد و ستد شود به صورت کلی ارز گفته می شود.
ارز عموماً نوع پذیرفته شده ای از پول است که شامل سکه و اسکناس های کاغذی می شود و توسط دولت توزیع شده و در داخل اقتصاد گردش دارد. ارز که به عنوان واسطه مبادله کالا و خدمات مورد استفاده قرار می گیرد، پایه و زیربنای کسب وکارها به حساب می آید. [ ۱]
یکی از تفاوت های بین معاملات مالی در داخل کشور و مبادلات بین المللی این است که درتجارت داخلی نیاز به پرداخت و دریافت وجوه بر حسب پول رایج ملی است اما در معاملات خارجی معمولاً این وجوه به شکل پول های رایج و معتبر خارجی و بین المللی، پرداخت می شود. [ ۲]
مثلاً در ایران برای انجام مبادلات، از ریال استفاده می شود، در آلمان یورو و آمریکا دلار آمریکا، اما وقتی یک ایرانی بخواهد از آمریکا کالایی را تهیه کند باید در ازای آن دلار آمریکا بپردازد، بنابراین باید بر اساس یک رابطهٔ مبادلهٔ تعریف شده ( نرخ ارز ) ریال بدهد و دلار بگیرد و با آن کالا را بخرد. [ ۳]
منظور از ارز هر وسیله ای است که به صورت اسکناس، حواله یا چک در مبادلات خارجی جهت پرداخت ها استفاده می شود. [ ۴] و منظور از نرخ ارز خارجی عبارت است از مقداری از واحد پولی ملی که برای به دست آوردن واحد پول کشور دیگر باید پرداخت شود. [ ۵]
همچنین می توان نرخ ارز را، ارزش برابری یک واحد پول خارجی به پول داخلی دانست. [ ۶] به عبارت دیگر بهای خرید یا فروش یک واحد پول خارجی به پول رایج کشور را نرخ ارز می گویند.
قیمت یک کالای خارجی در داخل کشور، وابسته به قیمت آن کالا در مبدأ و همچنین نرخ ارز آن کشور است. طبق این قاعده اگر هزینه های جنبی مبادله، ناچیز باشد، قیمت یک کالا در همه جا با توجه به قیمت ارز، یکسان خواهد بود و در شرایط ایدئال قدرت خریدیک ارز در داخل و خارج یکسان خواهد بود. [ ۷]
اگر قاعدهٔ قیمت یکسان را به مجموعه ای از کالاها یا سبد مصرفی یک جامعه تعمیم دهیم، به قاعدهٔ برابری قدرت خرید می رسیم. با فرض برابری قدرت خرید در مورد همه کالاها و امکان تهیه تمامی آن ها از دیگر کشورهای جهان، رابطهٔ نرخ ارز را می توان به صورت زیر نوشت:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفارز عموماً نوع پذیرفته شده ای از پول است که شامل سکه و اسکناس های کاغذی می شود و توسط دولت توزیع شده و در داخل اقتصاد گردش دارد. ارز که به عنوان واسطه مبادله کالا و خدمات مورد استفاده قرار می گیرد، پایه و زیربنای کسب وکارها به حساب می آید. [ ۱]
یکی از تفاوت های بین معاملات مالی در داخل کشور و مبادلات بین المللی این است که درتجارت داخلی نیاز به پرداخت و دریافت وجوه بر حسب پول رایج ملی است اما در معاملات خارجی معمولاً این وجوه به شکل پول های رایج و معتبر خارجی و بین المللی، پرداخت می شود. [ ۲]
مثلاً در ایران برای انجام مبادلات، از ریال استفاده می شود، در آلمان یورو و آمریکا دلار آمریکا، اما وقتی یک ایرانی بخواهد از آمریکا کالایی را تهیه کند باید در ازای آن دلار آمریکا بپردازد، بنابراین باید بر اساس یک رابطهٔ مبادلهٔ تعریف شده ( نرخ ارز ) ریال بدهد و دلار بگیرد و با آن کالا را بخرد. [ ۳]
منظور از ارز هر وسیله ای است که به صورت اسکناس، حواله یا چک در مبادلات خارجی جهت پرداخت ها استفاده می شود. [ ۴] و منظور از نرخ ارز خارجی عبارت است از مقداری از واحد پولی ملی که برای به دست آوردن واحد پول کشور دیگر باید پرداخت شود. [ ۵]
همچنین می توان نرخ ارز را، ارزش برابری یک واحد پول خارجی به پول داخلی دانست. [ ۶] به عبارت دیگر بهای خرید یا فروش یک واحد پول خارجی به پول رایج کشور را نرخ ارز می گویند.
قیمت یک کالای خارجی در داخل کشور، وابسته به قیمت آن کالا در مبدأ و همچنین نرخ ارز آن کشور است. طبق این قاعده اگر هزینه های جنبی مبادله، ناچیز باشد، قیمت یک کالا در همه جا با توجه به قیمت ارز، یکسان خواهد بود و در شرایط ایدئال قدرت خریدیک ارز در داخل و خارج یکسان خواهد بود. [ ۷]
اگر قاعدهٔ قیمت یکسان را به مجموعه ای از کالاها یا سبد مصرفی یک جامعه تعمیم دهیم، به قاعدهٔ برابری قدرت خرید می رسیم. با فرض برابری قدرت خرید در مورد همه کالاها و امکان تهیه تمامی آن ها از دیگر کشورهای جهان، رابطهٔ نرخ ارز را می توان به صورت زیر نوشت:
wiki: نرخ ارز