ندای اسمانی

[ویکی فقه] ندای آسمانی. ندای آسمانی از نشانه های حتمی ظهور و قیام حضرت مهدی (علیه السّلام) است.
ندا، بلند شدن صدا و ظاهر شدن آن است و گاهی فقط به صدا اطلاق می شود این جا منظور از ندای آسمانی، صدایی است که در آستانۀ ظهور حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) همۀ مردم، آن را از آسمان می شنوند.
ندای آسمانی در روایات
روایاتی که دربارۀ مورد این نشانه ها از طریق شیعه و سنی رسیده فراوان، بلکه متواتر است. ا مام باقر (علیه السّلام) فرمود:«ینادی مناد من السماء باسم القائم، فیسمع من بالمشرق و من بالمغرب، لا یبقی راقد الا استیقظ، و لا قائم الا قعد، و لا قاعد الا قام علی رجلیه فزعا من ذلک الصوت... و هو صوت جبرئیل الروح الامین»،نداکننده ای از آسمان ، نام قائم را ندا می کند؛ پس هرکس در شرق و غرب است، آن را می شنود. از وحشت این صدا، خوابیده ها بیدار، ایستادگان نشسته و نشستگان بر دو پای خویش می ایستند. رحمت خدا بر کسی که از این صدا عبرت گیرد و آن را اجابت کند! زیرا صدای نخست، صدای جبرئیل روح الامین است.
ویژگی های ندای آسمانی
از مجموع روایات در این باره می توان چند نکته را استفاده کرد:
← حتمی بودن
...