نخستین جنگ انگلستان - هلند، جنگی یک سر دریایی بود که از ۱۶۵۲ تا ۱۶۵۴ میلادی میان ناوگان جمهوری انگلستان و جمهوری هلند درگرفت. به سبب اختلاف ها در بازرگانی، جنگ با حملهٔ کشتی های جنگی انگلستان به کشتی های بازرگانی هلندی آغاز شد و به برتری ناوگان انگلستان و در دست گرفتن مهار دریاهای پیرامون انگلستان انجامید. نیز هلند پذیرفت که بازرگانی با انگلستان و نوآبادهای ش تنها با کشتی های انگلیسی شدنی باشد.
در سده شانزدهم میلادی انگلستان و هلند هم پیمانانی نزدیک در برابر جاه طلبی های دودمان هابزبورگ بودند. این دو کشور در جنگ آرمادا در برابر اسپانیا هم رزم بودند و انگلستان در جنگ هشتادساله با فرستادن پول و سپاه به پشتیبانی از هلندیان آمد. نماینده ای همیشگی از انگلستان در حکومت هلند حضور داشت، تا همکارهای نظامی هماهنگ باشند. پیمان صلح کناره گیری در ۱۶۰۴ میان انگلستان و اسپانیا اما، این رشته را ریش کرد. با فروکاسته شدن نیروی اسپانیا در پی جنگ سی ساله در ۱۶۴۰، بسیاری از نوآبادهای پرتغالی و شماری از نوآبادهای اسپانیایی و منابع کانی و طبیعی آنها، بی نگهبان شدند و همین زمینه ای شد برای بالا گرفتن اختلاف ها میان هم پیمانان کهن. از دیگر سو هلندیان که در پی صلح با اسپانیا در بازرگانی با ایبریا جای انگلیسی ها را گرفته بودند، بیش تر از پیش خشم انگلستان را از پیش رفت شان در بازرگانی انگیختند.
در میانه سده هفدهم ترسایی، هلند با فاصله ای چشم گیر، دارای بزرگ ترین ناوگان بازرگانی در اروپا شده بود، کشتی هایی بیش تر از همه دیگر کشورها و اقتصاد شان که بر بازرگانی دریایی استوار بود، آنان را جایگاهی بلند و برتر در بازرگانی اروپا، به ویژه در دریای شمال و بالتیک داده بود. افزون بر این آنان بر بیش تر نوآبادها و قلمروهای پیشین امپراتوری پرتغال چیره شده بودند و برتری شان در بازرگانی در هندوستان و برزیل، ایشان را در بازرگانی پرسود ادویه بی رقیب کرده بود. آنان حتی نفوذ و حضوری چشم گیر در بازرگانی انگلستان با نوآبادهای کوچک ش در آمریکای شمالی داشتند.
بازرگانی و کشتی رانی هلند بسیار از انگلستان پیش افتاده بود. چراکه گسترش کشتی رانی و بازرگانی انگلستان بر پایه عوارض و تعرفه های گمرکی و کشتی رانی و بازرگانی هلند بر پایه بازرگانی آزاد و بدون گمرکی بود. از همین روی کالاهای هلندی با هزینه ای کم تر، بیش تر از کالاهای انگلیسی توانِ رقابت داشتند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سده شانزدهم میلادی انگلستان و هلند هم پیمانانی نزدیک در برابر جاه طلبی های دودمان هابزبورگ بودند. این دو کشور در جنگ آرمادا در برابر اسپانیا هم رزم بودند و انگلستان در جنگ هشتادساله با فرستادن پول و سپاه به پشتیبانی از هلندیان آمد. نماینده ای همیشگی از انگلستان در حکومت هلند حضور داشت، تا همکارهای نظامی هماهنگ باشند. پیمان صلح کناره گیری در ۱۶۰۴ میان انگلستان و اسپانیا اما، این رشته را ریش کرد. با فروکاسته شدن نیروی اسپانیا در پی جنگ سی ساله در ۱۶۴۰، بسیاری از نوآبادهای پرتغالی و شماری از نوآبادهای اسپانیایی و منابع کانی و طبیعی آنها، بی نگهبان شدند و همین زمینه ای شد برای بالا گرفتن اختلاف ها میان هم پیمانان کهن. از دیگر سو هلندیان که در پی صلح با اسپانیا در بازرگانی با ایبریا جای انگلیسی ها را گرفته بودند، بیش تر از پیش خشم انگلستان را از پیش رفت شان در بازرگانی انگیختند.
در میانه سده هفدهم ترسایی، هلند با فاصله ای چشم گیر، دارای بزرگ ترین ناوگان بازرگانی در اروپا شده بود، کشتی هایی بیش تر از همه دیگر کشورها و اقتصاد شان که بر بازرگانی دریایی استوار بود، آنان را جایگاهی بلند و برتر در بازرگانی اروپا، به ویژه در دریای شمال و بالتیک داده بود. افزون بر این آنان بر بیش تر نوآبادها و قلمروهای پیشین امپراتوری پرتغال چیره شده بودند و برتری شان در بازرگانی در هندوستان و برزیل، ایشان را در بازرگانی پرسود ادویه بی رقیب کرده بود. آنان حتی نفوذ و حضوری چشم گیر در بازرگانی انگلستان با نوآبادهای کوچک ش در آمریکای شمالی داشتند.
بازرگانی و کشتی رانی هلند بسیار از انگلستان پیش افتاده بود. چراکه گسترش کشتی رانی و بازرگانی انگلستان بر پایه عوارض و تعرفه های گمرکی و کشتی رانی و بازرگانی هلند بر پایه بازرگانی آزاد و بدون گمرکی بود. از همین روی کالاهای هلندی با هزینه ای کم تر، بیش تر از کالاهای انگلیسی توانِ رقابت داشتند.
