نجاست کفار

[ویکی شیعه] نجاست کفار، یعنی نجس بودن کسی که به خدا، توحید، معاد و پیامبری حضرت محمد(ص) اعتقاد ندارد. بر این اساس، کافر، عین نجاست و از نجاسات ده گانه است و با هیچ کدام از مطهرات به غیر از اسلام پاک نمی شود. در نجاست اهل کتاب، شامل یهودیان، مسیحیان و زرتشتیان، اختلاف است.
نجس به معنای ناپاک، آلوده و غیر طاهر است. در اصطلاح فقهی، نجس به چیزی گفته می شود که پاک نباشد و برای مسلمان واجب است که از آن دوری کند، مخصوصا برای انجام برخی از اعمال که در انجام آن ها طهارت شرط است.
کافر در اصطلاح فقهی به کسی گفته می شود که خداوند و وحدانیتش، پیامبری حضرت محمد(ص)، معاد و یکی از ضررویات دین را قبول نداشته باشد. بر این اساس نجاست کافر اشاره به این دارد که کافر عین نجاست است و تمام اعضای بدن او حتی اعضای بدون روح(مو و ناخن) نجس می باشد و با هیچ کدام از مطهرات مگر اسلام پاک نمی شود. بنابراین اگر چیزی بدن کافر را لمس کند و رطوبتی از بدن کافر به هر صورتی به آن چیز منتقل شود، آن چیز نجس می شود و باید با مطهرات (مانند آب) پاک شود. مثلا اگر دست فردی به بدن خیس کافر بخورد، به صورتی که خیسی بدن کافر به دست منتقل شود، آن دست نجس می شود.