نتیجه

پیشوندِ {ک}؟ {کِ آشتن} شده است {کاشتن}؟ {آشتن} همان {هشتن} است؟ این چه چیزی است؟!
شما گویا یک روش دیگری برای زبانشناسی داری! اینگونه نیست که بتوان هر چیزی را پیشوند گرفت و واژگانی را ساخت که هیچ جایی نوشته نشدند.
من هم می گویم {خانه} از پیشوندِ {خ} و {آنه} ساخته شده است و {آنه} از {آنیدن} ساخته شده است و آن را در {دانیدن} داریم که از پیشوندِ {د} و {آنیدن} ساخته شده است و. . . . . .
زبان شناسی نیاز دارد به بررسی های بسیار. همین من که اینجا واژه پیشنهاد می دهم و ریشه ها را می گویم، دارم از روی زبان شناسان دیگر می نویسم و نگاهِ آنان را ( و کمی در برخی زمان ها نگاه خویش را ) می نویسم و راست بگویم زبان شناس نیستم و هیچ داوشی هم بر آن ندارم. شما هم زبان شناسی ای که می کنی نو است و من تا به کنون هیچ جایی ندیدم اینگونه ریشه شناسی کنند.
اگر پشتوانه ای داری خشنود می شوم آن را بگویی.
بِدرود!

اسکان هم یعنی هست و برقرار و نشانه اقامت دارد.
کاشتن هم بدین سان ک اشتن میباشد یعنی کمتر اشت شده = یعنی چیزی را کمتر و موقتا در جایی هست و برقرار کردن/ ضربه کاشته نیز بدرستی برای ان منظور ساخته شد چون موقتی میباشد نه دائم.
انگاشتن از انگ اشتن ساخته شده یعنی تجمع هست / تجمع قرار دادن = اشاره به تجمع فکری دارد = خیال / که خود خیال از خیل امده یعنی گروه و جمع ( کردخیل و خیلی اشاره به گروه کرد ها و زیادی دارد ؛ یعنی نوشته نشده منظور به گروه رسیدن فکر بوده بلکه قرار داد شده خیال را انگاشتن بداند . همانطور که انگار را به توهم و خیال فکری میشناسیم اما نگار را که از انگار شاخه گرفته به نگارگری و نقاشی ( همان خیال پردازی ) شناختیم.
با سپاس ( س پاس = از پاس امانت = به پاس امانت ؛ منظور از برابر کاری که برای من انجام دادید چیزی را برای من نگه داشتید یا کاری را که به شما پاس داده بودم انجام دادید و خود را به شما بدهکار میدانم بوده )

{انگاشتن} به چَمِ {تصور کردن/پنداشتن} است که پیوندِ آن را با {انگار:پندار} می توان دید.
{تشنه} هَم با {thirst} هَمریشه است و بنابر نِبیگ ها و یا تارنما ها، {thirst} پیوندی با {تَشَن} ندارد.
{تَشَن} هَم برگرفته از {تَش} اوستایی است برابرِ {خالق، آفریننده} که از نگاه دستوری پیوند آن با {تَش:بریدن/تراشیدن/ساختن/آفریدن} ( چم پایانی ) آشکار است.
این {تَش} است که {تَشَن} را ریشه است و ریشه {تاش/تراش} نیز می باید.
بِدرود!

پیامد = عواقب ( از دنباله چیزی آمده = از عقبه و سوابق چیزی آمدن ) یعنی نتیجه پیامد نمیشود.
رهاورد = دستاوردهای بزرگ
دستاورد = نتیجه
برآیند = پیش بینی ( نتیجه گیری می شود و نه نتیجه ) که با آینده و انچه دیده نشده یکی می باشد پس نتیجه برایند نمیشود
بازده = باز ده = باز از بیزی و بازار آمده یعنی مشغول ده از دادن - - > بده - - > ده ====> بازده = مشغول به دادن = بار دهی و بازدهی داشتن
انجام = انج = انگ ام برابر هنگام = هنگ گام = هنگ که جمع و اجتماع است و گام و کام همان آمدن و رسیدن => هنگام = رسیدن ناگهانی = موقع یا زمان خاص / انجام گونه دیگر آن است و به اجرای چیزی در زمان خاصی اشاره داد = به تجمیع رسیدن = به جمع رسیدن
هنجار / هنگار = به جمع بندی رسیدن = کنایه از قانون
آهنگ = بسیار به هنگ و جمع رسیدن = هدف و قصد داشتن
سرهنگ = سر هنگ = بزرگ جمع و اجتماع و جامعه
انگور = انگ گور = گور دسته جمعی
انگار = انگ آر = به جمع و خیال رسیدن ( خیال از خیل و زیادی آمده و انگار هم از انگ و جمع و زیادی ناشی از آن )
انگاشتن = به جمع رسیدن = به خیال رسیدن ( خیال فکری )
انگشت = چیز ی که جمع شوندی دارد = خاصیت جمع شوندی در انگشتان ملاک بوده
انگ = تهمت ( تجمیعی از فکر و خیال را به کسی وارد داشتن = تهمت زدن )
و . . . .
هنگ ایرانی = hang لاتین =در لاتین hang را گیر کردن / گیرپاژ / چسبیدن / معلق شدن و . . . . نامیدند پس میبینید تجمع بیش ار حد مد نگر بوده همچنین در زبان های ایرانی به جفت گرسنگی جنسی گُشن و به گرسنگی آبی تَشن میگویند که بعد ها از آن دو گشنه و تشنه ساخته شد / تشنه از تَشَن آمده و تشن همان تَژَن است و تَژَن همان تاژ و تاش و خراش و تراش و . . . . که مدنگر خشکی برامده از تشنگی گلو بوده که به آن تشنه گفته شد = برابر مازندرانی تِشنا = تشنه فارسی
گُشن - - > گشنه = با دلایلی که قبلتر ها و در یکی از پاسخهایم آوردم واج گ در زبان فراسی برابر ext لاتین است و نشان از کثرت دادن دارد پس گُشَن = بسیار اِشن و اِشِن در شکم ( اشکم ) / اشک چشم و . . . دیده شده انگار بسیار خوردنده معنا دارد = انچه که از درون می آید = اندرونی و . . . . چشمه هم همچین معنایی دارد یعنی انچه از درون است
گام و کام را که دوستان نوشتند برابر come لاتین است یعنی آمدن که در فرکام / فرجام و . . . دیده شده و فرجام = فر جام ( کام ) به شکوه و بالایی رسیدن = هر چیزی که به حد اوج و فر و والایی خود رسیده باشد = فرجام

می توانیم "َ ن" پایانی اش را برداریم که بشود "برگفت" که برابر همان "برگفتن" است ( این یک ویژگی در پارسی است. برای نمونه دو واژه "فرگشتن" و "فرگشت" برابر هستند )
واژه "برگفته" هم دیگر آشکار است که برابر "نتیجه است"
پس به جای "نیتجه گیری، نتیجه گرفتن" بگوییم "برگفت" یا "برگفتن" و به جای واژه "نتیجه" بگوییم "برگفته"
بدرود!

شمارگان هجا 3
منبع لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی عمید
فرهنگ واژه های سره
فرهنگ فارسی هوشیار
واژگان مترادف و متضاد

آکام ākām ( کردی )
آیام āyām ( سغدی )
شایه shāye، هوده hude، برآیند، رهاورد، پیامد، دستاورد ( دری )
ویمند vimand، هنزام hanzām ( مانوی ) .
این ده واژه ی همتای یک واژه ی عربی، نشانگر پرباری زبان شیرین پارسی است و این امکان را فراهم می سازد که نویسنده و یا سراینده بتواند با به کاری آنها، بر زیبایی نوشته یا سروده ی خود بیفزاید.