نبوت در بهائیت

[ویکی فقه] نبوت از اصول اعتقادی اسلام می باشد و در بین تمام فرق و مذاهب اسلامی و ادیان توحیدی امری مسلم و قطعی است.
کلمه نبی، بمعنای سفیری از جانب خداوند در میان بندگان است که برای تدبیر امر معاش و معاد بندگان می آید و انسانی است که از جانب خداوند خبر می دهد. و همچنین کلمه خاتم (به فتح یا کسر تاء) در لغت به معنای آخر و پایان هر چیزی،انگشتر و مهر آمده است.
نبوت در قرآن
قرآن و احادیث قطعی، دلالت دارد که پیامبر اسلام، خاتم پیامبران است و پس از او پیامبر و شریعتی نخواهد آمد و امت اسلامی نیز اتفاق دارند که شریعت اسلام تا قیامت ادامه دارد؛ قرآن در این باره می فرماید: «ما کان محمد ابا احد من رجالکم ولکن رسول الله وخاتم النبیین:» محمد پدر هیچ یک از مردان شما نیست ولی فرستاده خدا و خاتم پیامبران است. واژه خاتم (به فتح یا کسر تاء) دلالت دارد که باب نبوت، ختم شده و مهر خورده است و این مهر، شکسته نخواهد شد و پیامبر دیگری نخواهد آمد؛ چنان که هم خانواده های واژه ختم در قرآن، همچون نختم، مختوم و ختام، به همین معناست؛ یعنی بر پایان رسیدن و مهر کردن و نهایت یافتن دلالت دارد.
نبوت در روایات
در احادیث مختلفی اشاره به خاتمیت پیامبر اسلام شده است که به هیچ عنوان قابل توجیه نیست. ۱. به عنوان نمونه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلّم فرمود: «انا اول الانبیاء خلقا و آخرهم بعثا» ؛ یعنی من از نظر خلقت و آفرینش اولین پیامبر هستم و از نظر بعثت و رسالت آخرین آنها هستم. ۲. یکی دیگر از احادیث،حدیث منزلت است که پیامبر بارها به امیرالمؤمنین فرمود: «انت منی بمنزلة هارون من موسی الا انه لا نبی بعدی» یعنی نسبت تو به من مانند هارون است به موسی با این فرق که پیامبری بعد از من نیست. این حدیث شریف به روشنی ختم نبوت را بیان نموده است.
نبوت از دیدگاه بهائیان
...