نبرد پلوزیوم (۳۴۳ پیش از میلاد). نبرد پلوزیوم در سال ۳۴۳ پیش از میلاد میان هخامنشیان و مزدوران یونانی از یک سو با مصری ها و مزدوران یونانی از سوی دیگر آنها انجام شد.
این نبرد در سنگر پلوزیوم، در ساحل گوشهٔ خاوری دلتای نیل انجام شد. به طور کلی، اردشیر سوم فرماندهی پارسیان و نکتانبوس دوم فرماندهی مصریان را بر دوش داشت.
فرماندهی نیروهای یونانی همراه با مصریان درون دژ ازسوی فیلوفرون انجام شد.
نخستین تاخت وتاز از سوی نیروهای شهر تبس زیر فرماندهی لاکراتس انجام شد. این نبرد راه ایران را باز کرد تا مصر را بگشاید و واپسین دورهٔ فرمانروایی بومی در مصر باستان پایان یافت.
در پایان سال 400 پیش از میلاد، آمیرتائوس شورشی مصری[ ۳] از ناآرامی درون امپراتوری ایران ( نبرد کوناکسا ) جهت آنکه مصر استقلالش را با فرعون شدن او بدست بیاورد، بهره برد. این یک دورهٔ تازه جنگ میان ایران و مصر تازه استقلال یافته را آغاز کرد.
ایران در سال های ۳۸۵ و ۳۸۳ پیش از میلاد در حالی که جنگ های خود را در جاهای دیگر به پایان رسانده بود ، به مصر تاخت ولی این تاخت وتاز خنثی شد.
یکی دیگر از تاخت وتازهای بزرگتر در سال ۳۷۳ به دنبال دیدگاه های ناهمسان فرماندهان ایرانی شکست خورد.
همهٔ این تاخت وتازها با ضدحملات مصری ها به فنیقی دنبال شد که تنها در اندک نمونه هایی با کامیابی همراه بود.
در سال ۳۵۱ پیش از میلاد، اردشیر سوم آمادهٔ تاخت وتاز دوباره به مصر شد. در همان زمان شورشی در آسیای صغیر آغاز شد، که با پشتیبانی تبسی ها ، این تهدید وجود داشت که جدی بشود.
اردشیر با گسیل داشتن ارتش بزرگ به مصر پیش رفت و نکتانبوس دوم را درگیر کرد. پس از یک سال نبرد با فرعون مصر ، نکتانبوس دوم با پشتیبانی مزدورانی به رهبری سردارهای یونانی دیوفانتوس و لامیوس شکست سختی را به ایرانیان چشاند.
اردشیر ناچار به عقب نشینی شد و برنامه های خود را برای گشایش دوبارهٔ مصر به زمان دیگری افکند.
در سال ۳۴۳ پیش از میلاد ، اردشیر ، افزون بر ۳۳۰, ۰۰۰ ایرانی ، اکنون دارای ۱۴, ۰۰۰ یونانی بود که از سوی شهرهای یونانی آسیای صغیر گردآوری شده بود: ۴, ۰۰۰ تن زیر فرماندهی منتور ، متشکل از نیروهایی که او از مصر برای کمک به تنس ( پادشاه صیدا ) آورده بود. ۳, ۰۰۰ تن فرستاده شده از شهر آرگوس ( یونان ) ؛ و ۱, ۰۰۰ تن از شهر تبای.
او این سربازان را به سه گروه بخش کرد و در جایگاه فرماندهی هر کدام، یک پارسی و یک یونانی گماشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین نبرد در سنگر پلوزیوم، در ساحل گوشهٔ خاوری دلتای نیل انجام شد. به طور کلی، اردشیر سوم فرماندهی پارسیان و نکتانبوس دوم فرماندهی مصریان را بر دوش داشت.
فرماندهی نیروهای یونانی همراه با مصریان درون دژ ازسوی فیلوفرون انجام شد.
نخستین تاخت وتاز از سوی نیروهای شهر تبس زیر فرماندهی لاکراتس انجام شد. این نبرد راه ایران را باز کرد تا مصر را بگشاید و واپسین دورهٔ فرمانروایی بومی در مصر باستان پایان یافت.
در پایان سال 400 پیش از میلاد، آمیرتائوس شورشی مصری[ ۳] از ناآرامی درون امپراتوری ایران ( نبرد کوناکسا ) جهت آنکه مصر استقلالش را با فرعون شدن او بدست بیاورد، بهره برد. این یک دورهٔ تازه جنگ میان ایران و مصر تازه استقلال یافته را آغاز کرد.
ایران در سال های ۳۸۵ و ۳۸۳ پیش از میلاد در حالی که جنگ های خود را در جاهای دیگر به پایان رسانده بود ، به مصر تاخت ولی این تاخت وتاز خنثی شد.
یکی دیگر از تاخت وتازهای بزرگتر در سال ۳۷۳ به دنبال دیدگاه های ناهمسان فرماندهان ایرانی شکست خورد.
همهٔ این تاخت وتازها با ضدحملات مصری ها به فنیقی دنبال شد که تنها در اندک نمونه هایی با کامیابی همراه بود.
در سال ۳۵۱ پیش از میلاد، اردشیر سوم آمادهٔ تاخت وتاز دوباره به مصر شد. در همان زمان شورشی در آسیای صغیر آغاز شد، که با پشتیبانی تبسی ها ، این تهدید وجود داشت که جدی بشود.
اردشیر با گسیل داشتن ارتش بزرگ به مصر پیش رفت و نکتانبوس دوم را درگیر کرد. پس از یک سال نبرد با فرعون مصر ، نکتانبوس دوم با پشتیبانی مزدورانی به رهبری سردارهای یونانی دیوفانتوس و لامیوس شکست سختی را به ایرانیان چشاند.
اردشیر ناچار به عقب نشینی شد و برنامه های خود را برای گشایش دوبارهٔ مصر به زمان دیگری افکند.
در سال ۳۴۳ پیش از میلاد ، اردشیر ، افزون بر ۳۳۰, ۰۰۰ ایرانی ، اکنون دارای ۱۴, ۰۰۰ یونانی بود که از سوی شهرهای یونانی آسیای صغیر گردآوری شده بود: ۴, ۰۰۰ تن زیر فرماندهی منتور ، متشکل از نیروهایی که او از مصر برای کمک به تنس ( پادشاه صیدا ) آورده بود. ۳, ۰۰۰ تن فرستاده شده از شهر آرگوس ( یونان ) ؛ و ۱, ۰۰۰ تن از شهر تبای.
او این سربازان را به سه گروه بخش کرد و در جایگاه فرماندهی هر کدام، یک پارسی و یک یونانی گماشت.
