نبرد پتناک، در چارچوب لشکرکشی نادرشاه به فرارود میان نادرشاه و ایلبارس خان فرمانروای خیوه انجام گرفت.
زمانی که نادر در هند بود، جنگجویان خانات خیوه پی درپی به خراسان می تاختند و تاراج می کردند. در پاسخ به این کار، ولیعهد نادرشاه در خراسان رضاقلی میرزا به آسیای میانه لشکر کشید و پیروز شد. ولی نادرشاه نگذاشت که او تاخت وتاز خود را پی بگیرد. زیرا خواست او بازگشت و انجام لشکرکشی گسترده تری زیر فرماندهی خودش بود.
نادرشاه پس از بازگشت از یک پیروزی بزرگ در هند، به آسیای میانه لشکر کشید. خواست او شکست دادن ابوالفیض خان غازی بخارا و ایلبارس خان غازی خیوه بود. در پایان سال ۱۷۴۰، ابوالفیض خان شکست خورد. ابوالفیض خان که گفته بود اگر از نادر شکست بخورد تسلیم او خواهد شد، پس از درهم شکسته شدن از سوی سپاه نادر و با فرمان نادر در جایگاه فرمانروایی ترکستان جای گرفت. اگرچه چنین پیشنهادی به ایلبارخان شد، ولی وی این پیشنهاد را نپذیرفت.
زمانی که نادرشاه هنوز در بخارا بود، به ایلبارخان نامه نوشت و از او خواست که مانند ابوالفیض خان از او پیروی کند، ولی این پیشنهاد پذیرفته نشد. ایلبارس خان همچنین بر آن شد یک دسته دربردارنده ۳۰ هزار جنگجو از سواران ازبک، آرال، یوموت و ترکمن را به رهبری محمدعلی خان کیدیل به چارجو بفرستد. این گروه می بایست زودتر از ارتش نادرشاه خود را به چارجو می رساندند و گذرگاه آمودریا را ویران می کردند تا گذر سپاهیان نادرشاه را از رودخانه دشوار سازند.
ایلبارخان باور استوار داشت که سپاهیان نادرشاه را با لشگر خود به رهبری محمدعلی خان پراکنده خواهد کرد و او را وادار به عقب نشینی خواهد کرد. هنگامی که گروه یادشده از سپاهیان ایلبارس به ۶ مایلی چارجو رسیدند، نادرشاه از نزدیکی این نیروها آگاه شد. هویدا بود که گرفتن گذرگاه آمودریا در نزدیکی چارجو، راه پیمودن نادرشاه به خوارزم را پیچیده خواهد کرد. از این رو نادرشاه باروبنه و آزوغه نیروها را پشت سر گذاشت و با گروه رزمندگان کارآزموده خود راه پیمایی سوی چارجو را تندتر کرد. توشه و آزوغه جا مانده می بایست همراه بخش همراه به راه پیمایی ادامه دهد و در چارجوبه نادر بپیوندد. رهبری آن گروه به رضاقلی میرزا سپرده شد. دسته ی به رهبری نادرشاه دربردارنده ۲۰ هزار رزمنده بود. افزون بر این، نادرشاه به محمدرضا خان قیرخلی، بیگلربیگی مرو پیغام داد تا با دسته ۳ هزار رزمنده ای مرو که برای نگهبانی از سرزمین چارجو گمارده شده بودند، به نادرشاه بپیوندد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفزمانی که نادر در هند بود، جنگجویان خانات خیوه پی درپی به خراسان می تاختند و تاراج می کردند. در پاسخ به این کار، ولیعهد نادرشاه در خراسان رضاقلی میرزا به آسیای میانه لشکر کشید و پیروز شد. ولی نادرشاه نگذاشت که او تاخت وتاز خود را پی بگیرد. زیرا خواست او بازگشت و انجام لشکرکشی گسترده تری زیر فرماندهی خودش بود.
نادرشاه پس از بازگشت از یک پیروزی بزرگ در هند، به آسیای میانه لشکر کشید. خواست او شکست دادن ابوالفیض خان غازی بخارا و ایلبارس خان غازی خیوه بود. در پایان سال ۱۷۴۰، ابوالفیض خان شکست خورد. ابوالفیض خان که گفته بود اگر از نادر شکست بخورد تسلیم او خواهد شد، پس از درهم شکسته شدن از سوی سپاه نادر و با فرمان نادر در جایگاه فرمانروایی ترکستان جای گرفت. اگرچه چنین پیشنهادی به ایلبارخان شد، ولی وی این پیشنهاد را نپذیرفت.
زمانی که نادرشاه هنوز در بخارا بود، به ایلبارخان نامه نوشت و از او خواست که مانند ابوالفیض خان از او پیروی کند، ولی این پیشنهاد پذیرفته نشد. ایلبارس خان همچنین بر آن شد یک دسته دربردارنده ۳۰ هزار جنگجو از سواران ازبک، آرال، یوموت و ترکمن را به رهبری محمدعلی خان کیدیل به چارجو بفرستد. این گروه می بایست زودتر از ارتش نادرشاه خود را به چارجو می رساندند و گذرگاه آمودریا را ویران می کردند تا گذر سپاهیان نادرشاه را از رودخانه دشوار سازند.
ایلبارخان باور استوار داشت که سپاهیان نادرشاه را با لشگر خود به رهبری محمدعلی خان پراکنده خواهد کرد و او را وادار به عقب نشینی خواهد کرد. هنگامی که گروه یادشده از سپاهیان ایلبارس به ۶ مایلی چارجو رسیدند، نادرشاه از نزدیکی این نیروها آگاه شد. هویدا بود که گرفتن گذرگاه آمودریا در نزدیکی چارجو، راه پیمودن نادرشاه به خوارزم را پیچیده خواهد کرد. از این رو نادرشاه باروبنه و آزوغه نیروها را پشت سر گذاشت و با گروه رزمندگان کارآزموده خود راه پیمایی سوی چارجو را تندتر کرد. توشه و آزوغه جا مانده می بایست همراه بخش همراه به راه پیمایی ادامه دهد و در چارجوبه نادر بپیوندد. رهبری آن گروه به رضاقلی میرزا سپرده شد. دسته ی به رهبری نادرشاه دربردارنده ۲۰ هزار رزمنده بود. افزون بر این، نادرشاه به محمدرضا خان قیرخلی، بیگلربیگی مرو پیغام داد تا با دسته ۳ هزار رزمنده ای مرو که برای نگهبانی از سرزمین چارجو گمارده شده بودند، به نادرشاه بپیوندد.
wiki: نبرد پتناک