نبرد واترلو

نبرد واترلو ( به انگلیسی: Battle of Waterloo ) ، نبردی بود که در روز یکشنبه ۱۸ ژوئن سال ۱۸۱۵ میلادی، بین قوای فرانسه و قوای ائتلاف هفتم انجام گرفت. علت خوانده شدن نبرد به این نام، این بود که جنگ در دشت واترلو در کشور بلژیک امروزی انجام گرفت. البته بلژیک در آن زمان بخشی از پادشاهی هلند بود. در این جنگ فرانسه دارای یک ارتش به فرماندهی ناپلئون بود که در مقابل دو ارتش ائتلاف هفتم قرار گرفت. یکی از ارتش های ائتلاف به رهبری دوک ولینگتون آرتور ولزلی بود که متشکل از واحدهایی از انگلستان، هلند، هانوور، برانشوایگ و ناسائو بود و ارتش دیگر به فرماندهی گبهارد بلوشر متعلق به پادشاهی پروس بود. این نبرد، آخرین نبرد ناپلئون بناپارت بود که پایان جنگ های ناپلئونی را با خود به همراه داشت.
در روز سیزدهم مارس ۱۸۱۵، شش روز پیش از رسیدن ناپلئون به پاریس، قدرت های اروپا در کنگره وین، ناپلئون را یک یاغی قلمداد کردند و چهار روز بعد بریتانیا، روسیه، اتریش و پروس شروع به سازماندهی نیروهای خود برای مقابله با ناپلئون کردند. به علت اینکه نیروهای فرانسوی درمقابل نیروهای ائتلاف از تعداد کمتری برخوردار بودند، ناپلئون ابتدا تصمیم گرفت تا حداقل یکی از کشورهای ائتلاف را از حمله به فرانسه منصرف کند اما تلاش های او نتیجه نداد. پس تنها شانس او این بود که مانع اتحاد بین ارتش های ائتلاف شود تا یک به یک با ارتش های ائتلاف مقابله کند.
اگر ناپلئون موفق می شد که قبل از ایجاد هماهنگی میان ارتش های ائتلاف، در جنوب بروکسل به آنها حمله کند شاید می توانست انگلیسی ها را وادار به عقب نشینی به سمت دریا و ارتش پروس را وادار به خروج از جنگ نظامی کند. قطعاً با این روش فرصت و زمان بیشتری برای تقویت ارتش فرانسه و آموزش سربازان بدست می آورد تا بتواند با ارتش قوی تر و بزرگتری به مصاف روسیه و اتریش برود.
همچنین ناپلئون امیدوار بود که با پیروزی در این جنگ، فرانسوی زبانان در بلژیک دست به یک انقلاب بزنند.
امیدواری دیگر ناپلئون این بود که بیشتر سربازان بریتانیا برای شرکت در جنگ 1812 ( War of 1812 ) به آمریکای شمالی فرستاده شده بودند و بیشتر نیروهای ائتلاف در بلژیک تجربه زیادی در جنگ نداشتند و کاملاً قابل اعتماد نبودند.
دراین حال آرتور ولزلی فرمانده ارتش بریتانیا تصمیم گرفت که نیروهای ائتلاف از مونس ( Mons ) به سوی جنوب غربی بروکسل حرکت کنند. این تصمیم باعث نزدیکتر شدن قوای بریتانیا و پروس می شد اما ممکن بود باعث قطع ارتباط بین ارتش انگلستان با پایگاه اوستند ( Ostend ) شود. ناپلئون برای ایجاد تأخیر در استقرار نیروهای انگلیسی، اطلاعات نادرستی را پخش کرد که نشان می داد درصورت حرکت ارتش بریتانیا به سوی بروکسل ارسال تدارکات و مهمات با مشکل مواجه خواهد شد و پس از مدتی کاملاً قطع خواهد شد.