نبرد غزنی یا غزنه در شهر غزنی در مرکز افغانستان به روز سه شنبه و تاریخ ۲۳ ژوئیه ۱۸۳۹ هنگام جنگ اول افغان و انگلیس رخ داد.
در دهه ۱۸۳۰، انگلیسی ها به طور محکم در هند مستقر بودند اما در سال ۱۸۳۷ از گسترش حمله روسیه از طریق گردنه های خیبر و بولان به سمت مستعمره انگلیس، می ترسیدند. انگلیسی ها فرستاده ای به کابل فرستادند تا با دوست محمد، امیر افغانستان علیه روسیه ائتلاف کند. امیر طرفدار اتحاد بود اما خواهان کمک انگلیس در بازپس گیری پیشاور بود که سیک ها در سال ۱۸۳۴ آنرا تصرف کرده بودند اما انگلیسی ها از این امر خودداری کردند. دوست محمد سپس با روس ها که فرستاده ای نیز به کابل فرستاده بودند مذاکرات را آغاز کرد. [ ۱] این امر باعث شد تا فرماندار کل هند، لرد اوکلند به این نتیجه برسد که دوست محمد ضد انگلیسی است. [ ۱] وقتی انگلیس در سال ۱۸۳۸ مذاکرات بین افغانها و روس ها به شکست انجامید، ترس انگلیس از حمله روسیه به هند یک قدم بیشتر به واقعیت تبدیل شد. این امر منجر به حمله نظامیان ایرانی به همراه متحدان روسی آنها به شهر هرات در غرب افغانستان بود. روسیه که می خواست حضور خود را در آسیای جنوبی و مرکزی افزایش دهد، با فارس اتحاد نمود که با افغانستان اختلافات ارضی داشت. برنامه لرد اوکلند نشاندن یک حاکم طرفدار انگلیس در افغانستان بود. انگلیسی ها شاه شجاع درانی را به عنوان رهبر جدید افغانستان انتخاب کردند. وی حاکم سابق افغانستان بود و در جنگ های ناپلئونی علیه روسیه و فرانسه با انگلیس اتحاد استراتژیک بسته بود، اما از مقام خود برکنار شده و در لاهور در تبعید به سر می برد. [ ۱]
انگلیس دو لشکر از ارتش بنگال خود به رهبری سر هری فین و یک نیروی دیگر از یک لشکر واحد را به رهبری سر جان کین از بمبئی جمع کرد[ ۲] که ارتش بمبئی با ۶۰۰۰ نفر، از طریق دریا و خشکی در نزدیکی رود سند حرکت می کرد قرار شد تا برای پیوستن به نیروهای فان به سمت افغانستان حرکت کند. قبل از آغاز حمله، خبرهایی مبنی بر ترک محاصره هرات توسط فارسها و روس ها به هند رسیده بود پس انگلیسی ها معتقد بودند که دیگر دلیلی برای حمله به افغانستان وجود ندارد اما لرد اوکلند سرسخت بود و تحت فشار قرار گرفته بود؛ بنابراین تعداد لشکریان از سه لشکر به دو لشکر کاهش یافت. سریعترین مسیر برای رسیدن به کابل از طریق پیشاور و گذرگاه خیبر انتخاب گردید. اما رانجیت سینگ حاکم پنجاب هرگز موافقت نمی کرد که چنین نیرویی عظیم از پنجاب عبور کند. پس مسیر حمله باید از طریق گردنه های جنوبی و با نزدیک شدن به کابل از طریق قندهار و غزنی انجام می شد؛ در نتیجه سفر سه برابر مسافت مستقیم اولیه بطول انجامید. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر دهه ۱۸۳۰، انگلیسی ها به طور محکم در هند مستقر بودند اما در سال ۱۸۳۷ از گسترش حمله روسیه از طریق گردنه های خیبر و بولان به سمت مستعمره انگلیس، می ترسیدند. انگلیسی ها فرستاده ای به کابل فرستادند تا با دوست محمد، امیر افغانستان علیه روسیه ائتلاف کند. امیر طرفدار اتحاد بود اما خواهان کمک انگلیس در بازپس گیری پیشاور بود که سیک ها در سال ۱۸۳۴ آنرا تصرف کرده بودند اما انگلیسی ها از این امر خودداری کردند. دوست محمد سپس با روس ها که فرستاده ای نیز به کابل فرستاده بودند مذاکرات را آغاز کرد. [ ۱] این امر باعث شد تا فرماندار کل هند، لرد اوکلند به این نتیجه برسد که دوست محمد ضد انگلیسی است. [ ۱] وقتی انگلیس در سال ۱۸۳۸ مذاکرات بین افغانها و روس ها به شکست انجامید، ترس انگلیس از حمله روسیه به هند یک قدم بیشتر به واقعیت تبدیل شد. این امر منجر به حمله نظامیان ایرانی به همراه متحدان روسی آنها به شهر هرات در غرب افغانستان بود. روسیه که می خواست حضور خود را در آسیای جنوبی و مرکزی افزایش دهد، با فارس اتحاد نمود که با افغانستان اختلافات ارضی داشت. برنامه لرد اوکلند نشاندن یک حاکم طرفدار انگلیس در افغانستان بود. انگلیسی ها شاه شجاع درانی را به عنوان رهبر جدید افغانستان انتخاب کردند. وی حاکم سابق افغانستان بود و در جنگ های ناپلئونی علیه روسیه و فرانسه با انگلیس اتحاد استراتژیک بسته بود، اما از مقام خود برکنار شده و در لاهور در تبعید به سر می برد. [ ۱]
انگلیس دو لشکر از ارتش بنگال خود به رهبری سر هری فین و یک نیروی دیگر از یک لشکر واحد را به رهبری سر جان کین از بمبئی جمع کرد[ ۲] که ارتش بمبئی با ۶۰۰۰ نفر، از طریق دریا و خشکی در نزدیکی رود سند حرکت می کرد قرار شد تا برای پیوستن به نیروهای فان به سمت افغانستان حرکت کند. قبل از آغاز حمله، خبرهایی مبنی بر ترک محاصره هرات توسط فارسها و روس ها به هند رسیده بود پس انگلیسی ها معتقد بودند که دیگر دلیلی برای حمله به افغانستان وجود ندارد اما لرد اوکلند سرسخت بود و تحت فشار قرار گرفته بود؛ بنابراین تعداد لشکریان از سه لشکر به دو لشکر کاهش یافت. سریعترین مسیر برای رسیدن به کابل از طریق پیشاور و گذرگاه خیبر انتخاب گردید. اما رانجیت سینگ حاکم پنجاب هرگز موافقت نمی کرد که چنین نیرویی عظیم از پنجاب عبور کند. پس مسیر حمله باید از طریق گردنه های جنوبی و با نزدیک شدن به کابل از طریق قندهار و غزنی انجام می شد؛ در نتیجه سفر سه برابر مسافت مستقیم اولیه بطول انجامید. [ ۲]
wiki: نبرد غزنی