نبرد سِنت گوتهارد ( آلمانی: Schlacht bei St. Gotthard; ترکی استانبولی: Saint Gotthard Muharebesi ; مجاری: Szentgotthárdi csata ) در اول اوت ۱۶۶۴ در کنار رودخانه رابا بین موگرزدورف و صومعه سیسترسی سنت گوتهارد در غرب مجارستان امروزی بین ارتش هابسبورگ شامل نیروهای آلمانی، سوئدی و فرانسوی، به رهبری فرمانده کل امپراتوری رایموندو مونتکوکولی و عثمانی به فرماندهی کُپرولی احمد [ en] درگرفت. عثمانی که قصد داشت از طریق مجارستان به سمت وین پیشروی کند، شکست خورد. صلح واش وار یک هفته پس از روز نبرد، در ۱۰ اوت امضا شد. اگرچه ترک ها از نظر نظامی شکست خوردند اما لئوپولد یکم قراردادی را با عثمانی امضا کرد که کل اروپا و اشراف مجارستان را شوکه کرد و منجر به توطئه وشلینی شد.
با وجودی که پس از نبرد موهاچ، عثمانی بر مجارستان تسلط پیدا کرد، ولی ترانسیلوانی استقلال خود را حفظ کرد و به باب عالی خراج می پرداخت؛ تا اینکه در ۱۶۵۸، دیوردی راکوتسی دوم، [ الف] پرنس ترانسیلوانی به همراه متحدان سوئدی خود در جنگ های شمالی به لهستان لشکر کشید. زرینی ها هم امید زیادی داشتند که یک ائتلاف بزرگ ضد عثمانی با اتحاد ترانسیلوانی - لهستان شکل گیرد تا دو پرنس و قدرت های غربی به آن ملحق می شوند. به دنبال شکست نظامی راکوتسی و این جنگ غیرمجاز کپرولی محمد پاشا [ en] ، وزیر اعظم محمد چهارم به ترانسیلوانی حمله و آن را فتح کرد.
استحکامات جنوبی مجارستان دچار کمبود شدید نیرو و تجهیزات بودند و ترک ها به نواحی مرزی نفوذ کرده و هزاران مجار و کروات را به بردگی می ربودند. میکلوش زرینی، بان کرواسی، به منظور آزادسازی مجارستان، از سال ۱۶۶۱ تمام تلاش خود را به کار گرفته بود و تبدیل به صدای استیصال مجارها از نادیده انگاری عمدی هابسبورگ شد. او حماسه ای از محاصره سیگت وار به یاد جد خود، میکلوش زرینی و یارانش سرود تا غرور ملی مجاری را برانگیزد.
در ۱۶۶۲، صلح با عثمانی دست یافتنی به نظر می رسید، اما باب عالی به وین مشکوک بود که برای لشکرکشی وقت تلف می کند و این در تردید برای انعقاد صلح نمود داشت.
در ۱۶۶۳ کُپرولی احمد [ en] جنگ را آغاز کرد؛ طبق دستور محمد چهارم هدف نهایی اشغال وین بود. کپرولی ولی به فتح تمام قلمرو مجارستان و برخی از استان های اتریش در درجه اول و نه محاصره بی درنگ وین اعتقاد داشت. بهانه جنگ قلعه میکلوش زرینی بود. یکی از مفاد صلح از جانب هابسبورگ اجازه تردد ترک ها از مجارستان جنوبی و کرواسی و همچنین استان های اسلوونی ( کراینا، اشتایرمارک ) و فریولی بود تا بتوانند علیه ونیز لشکرکشی کنند، اما قلعه زرینی در مسیر راه قرار داشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبا وجودی که پس از نبرد موهاچ، عثمانی بر مجارستان تسلط پیدا کرد، ولی ترانسیلوانی استقلال خود را حفظ کرد و به باب عالی خراج می پرداخت؛ تا اینکه در ۱۶۵۸، دیوردی راکوتسی دوم، [ الف] پرنس ترانسیلوانی به همراه متحدان سوئدی خود در جنگ های شمالی به لهستان لشکر کشید. زرینی ها هم امید زیادی داشتند که یک ائتلاف بزرگ ضد عثمانی با اتحاد ترانسیلوانی - لهستان شکل گیرد تا دو پرنس و قدرت های غربی به آن ملحق می شوند. به دنبال شکست نظامی راکوتسی و این جنگ غیرمجاز کپرولی محمد پاشا [ en] ، وزیر اعظم محمد چهارم به ترانسیلوانی حمله و آن را فتح کرد.
استحکامات جنوبی مجارستان دچار کمبود شدید نیرو و تجهیزات بودند و ترک ها به نواحی مرزی نفوذ کرده و هزاران مجار و کروات را به بردگی می ربودند. میکلوش زرینی، بان کرواسی، به منظور آزادسازی مجارستان، از سال ۱۶۶۱ تمام تلاش خود را به کار گرفته بود و تبدیل به صدای استیصال مجارها از نادیده انگاری عمدی هابسبورگ شد. او حماسه ای از محاصره سیگت وار به یاد جد خود، میکلوش زرینی و یارانش سرود تا غرور ملی مجاری را برانگیزد.
در ۱۶۶۲، صلح با عثمانی دست یافتنی به نظر می رسید، اما باب عالی به وین مشکوک بود که برای لشکرکشی وقت تلف می کند و این در تردید برای انعقاد صلح نمود داشت.
در ۱۶۶۳ کُپرولی احمد [ en] جنگ را آغاز کرد؛ طبق دستور محمد چهارم هدف نهایی اشغال وین بود. کپرولی ولی به فتح تمام قلمرو مجارستان و برخی از استان های اتریش در درجه اول و نه محاصره بی درنگ وین اعتقاد داشت. بهانه جنگ قلعه میکلوش زرینی بود. یکی از مفاد صلح از جانب هابسبورگ اجازه تردد ترک ها از مجارستان جنوبی و کرواسی و همچنین استان های اسلوونی ( کراینا، اشتایرمارک ) و فریولی بود تا بتوانند علیه ونیز لشکرکشی کنند، اما قلعه زرینی در مسیر راه قرار داشت.
wiki: نبرد سنت گوتهارد