پرنس ترانسیلوانی ( مجاری: Erdélyi fejedelem و آلمانی: Fürst von Siebenbürgen ) لقبی مستقل از امتیاز، وابستگی سلطنتی یا شاهزادگی بود که به رهبران قرن شانزده تا هجده در ترانسیلوانی اطلاق می شد. یانوش دوم اولین کسی بود که این عنوان را در ۱۵۷۰ پذیرفت.
ادغام ترانسیلوانی به تأسیس پادشاهی مجارستان در حدود سال ۱۰۰۳ بازمی گردد. این ناحیه در معرض مهاجرت های فراوانی از ملیت های مختلف قرار گرفت، از جمله سکی های مجاری و ملیت های دیگری چون آلمانی ها. قلمرو ترانسیلوانی برای اهداف اداری به واحدهای سرزمینی به نام های «استان» و «پایتخت» تقسیم شد.
هفت استان ترانسیلوانی ( دوبوکا، فِهِر، هونیاد، کولوژ، کوکولو، سولنوک و توردا ) عمدتاً توسط اشراف محلی اداره می شدند. ریاست این نواحی، توسط وُیوُد[ الف] منصوب شده توسط پادشاهان مجارستان بود. وُیوُد ترانسیلوانی وظایف اداری، نظامی و قضایی داشت.
در ۱۵۲۶ امپراتوری عثمانی در نبرد موهاچ مجارستان را شکست داد و لایوش دوم در روز نبرد کشته شد. پس از این، دو مدعی برای تاج و تخت پیدا شد، برادر زن لایوش، فردیناند یکم و وُیوُد ترانسیلوانی، یانوش ساپویائی که هر دو مورد حمایت اشراف مجاری بودند. فردیناند، یانوش را از مجارستان بیرون راند و در نتیجه یانوش در ازای حمایت سلطان سلیمان به او سوگند وفاداری یاد کرد. از طرفی سلیمان به سرزمین های اتریش حمله کرد و یانوش نیز تاج و تخت مجارستان را به دست آورد. پس از عقب نشینی سلیمان از اتریش، طبق معاهده ۱۵۳۸ فردیناند یکم پادشاه مجارستان شد و یانوش ساپویائی پادشاهی مجارستان شرقی شامل ترانسیلوانی را بر دست گرفت.
بنابراین، مجارستان از یک پادشاهی کاملاً مستقل به یک ملک سلطنتی هابسبورگ یا کشور تابع عثمانی تبدیل شد.
از ۱۵۷۰ تا ۱۶۹۹، نقش پرنس ترانسیلوانی به عنوان حکمران مستقل شناخته نشد؛ چرا که گهگاه سوی حکومت عثمانی، یا حکومت پادشاهی مجارستان را می گرفت. به لحاظ فقهی، ترانسیلوانی منطقه ای موقتی در دار العهد بین کشورهای کاملاً ادغام شده در امپراتوری عثمانی و کشورهای مستقل تعریف می شد. بر این اساس، هر پرنس، سندی رسمی از سلطان با شرح حقوق و تکالیف دریافت می کرد. این اسناد یا عهدنامه ها حق انتخاب آزادانه پرنس را برای املاک ترانسیلوانی به رسمیت می شناخت و تمامیت ارضی آن مناطق را در صورت تهاجم تضمین می کرد. از سوی دیگر پرنس ترانسیلوانی هم موظف بود مالیات سالانه بپردازد و در نبردها به عثمانی کمک کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفادغام ترانسیلوانی به تأسیس پادشاهی مجارستان در حدود سال ۱۰۰۳ بازمی گردد. این ناحیه در معرض مهاجرت های فراوانی از ملیت های مختلف قرار گرفت، از جمله سکی های مجاری و ملیت های دیگری چون آلمانی ها. قلمرو ترانسیلوانی برای اهداف اداری به واحدهای سرزمینی به نام های «استان» و «پایتخت» تقسیم شد.
هفت استان ترانسیلوانی ( دوبوکا، فِهِر، هونیاد، کولوژ، کوکولو، سولنوک و توردا ) عمدتاً توسط اشراف محلی اداره می شدند. ریاست این نواحی، توسط وُیوُد[ الف] منصوب شده توسط پادشاهان مجارستان بود. وُیوُد ترانسیلوانی وظایف اداری، نظامی و قضایی داشت.
در ۱۵۲۶ امپراتوری عثمانی در نبرد موهاچ مجارستان را شکست داد و لایوش دوم در روز نبرد کشته شد. پس از این، دو مدعی برای تاج و تخت پیدا شد، برادر زن لایوش، فردیناند یکم و وُیوُد ترانسیلوانی، یانوش ساپویائی که هر دو مورد حمایت اشراف مجاری بودند. فردیناند، یانوش را از مجارستان بیرون راند و در نتیجه یانوش در ازای حمایت سلطان سلیمان به او سوگند وفاداری یاد کرد. از طرفی سلیمان به سرزمین های اتریش حمله کرد و یانوش نیز تاج و تخت مجارستان را به دست آورد. پس از عقب نشینی سلیمان از اتریش، طبق معاهده ۱۵۳۸ فردیناند یکم پادشاه مجارستان شد و یانوش ساپویائی پادشاهی مجارستان شرقی شامل ترانسیلوانی را بر دست گرفت.
بنابراین، مجارستان از یک پادشاهی کاملاً مستقل به یک ملک سلطنتی هابسبورگ یا کشور تابع عثمانی تبدیل شد.
از ۱۵۷۰ تا ۱۶۹۹، نقش پرنس ترانسیلوانی به عنوان حکمران مستقل شناخته نشد؛ چرا که گهگاه سوی حکومت عثمانی، یا حکومت پادشاهی مجارستان را می گرفت. به لحاظ فقهی، ترانسیلوانی منطقه ای موقتی در دار العهد بین کشورهای کاملاً ادغام شده در امپراتوری عثمانی و کشورهای مستقل تعریف می شد. بر این اساس، هر پرنس، سندی رسمی از سلطان با شرح حقوق و تکالیف دریافت می کرد. این اسناد یا عهدنامه ها حق انتخاب آزادانه پرنس را برای املاک ترانسیلوانی به رسمیت می شناخت و تمامیت ارضی آن مناطق را در صورت تهاجم تضمین می کرد. از سوی دیگر پرنس ترانسیلوانی هم موظف بود مالیات سالانه بپردازد و در نبردها به عثمانی کمک کند.
wiki: پرنس ترانسیلوانی