نبرد اتو

نبرد آتو. نبرد آتّو ( انگلیسی: Battle of Attu ) که در ۱۱ تا ۳۰ مه ۱۹۴۳ اتفاق افتاد، نبردی بود که بین نیروهای ایالات متحده آمریکا به کمک پشتیبانی شناسایی و پشتیبانی بمب افکن های جنگنده کانادایی و امپراتوری ژاپن در جزیره جزیره آتو در ساحل قلمروی آلاسکا به عنوان بخشی از کمپین نبرد جزایر آلیوتی در طول جبهه آمریکا ( ۱۹۳۹–۱۹۴۵ ) و جنگ اقیانوس آرام انجام شد. بر خلاف آب و هوای گرمسیری در اقیانوس آرام، آتّو تنها نبردی در خشکی است که در آن نیروهای ژاپنی و آمریکایی در شرایط برفی جنگیدند.
نبرد بیش از دو هفته هنگامی پایان یافت که اکثر مدافعان ژاپنی در نبرد مبارزه تن به تن پس از یک بانزای ناموفق در بین نیروهای آمریکایی، کشته شدند.
در طی جنگ جهانی دوم تنها یک نبرد در خاک ایالات متحده آمریکا رخ داد، نبرد آتتو در جزیره آتو که در قلمرو ایالت آلاسکا است. در جریان جنگ جهانی دوم تحت تأثیر فرهنگ نظامی گری غالب آن زمان ژاپن، باور ارتشیان ژاپن این بود که مرگ در نبرد بهتر از تسلیم شدن است، آن ها به این کار «گیوکوسای» ( جواهر خرد شده ) می گفتند. که در معنی یعنی جواهر خرد شده که ریشه در این مثل چینی دارد: «یک مرد واقعی شرمسار از سفال سالم بودن، ترجیح می دهد که یک جواهر خرد شده باشد» این روحیه که ریشه در رسم سامورایی ها ( بوشیدو ) برای خودکشی افتخار آمیز دارد، منجر به حملاتی شد که بین آمریکایی ها به حمله بانزای شهرت یافت. دلیل این اسم این بود که ژاپنی ها پیش از حمله فریاد می زدند: «تننو هه کا بانزای» که یعنی زنده باد امپراتور. در جریان این نبرد نیز نیروهای ژاپنی در نهایت در حمله ای پایانی به همین روش که منجر به یک نبرد خشن تن به تن شد پس از مرگ و میر تعداد بسیاری از ژاپنی ها شکست خوردند و آتتو توسط نیروهای آمریکایی بازپس گرفته شد. موقعیت استراتژیک جزایر آتتو و کیسکا از این رو بود که کنترل آن ها باعث کنترل خطوط دریایی اقیانوس آرام شمالی می شد و ژاپنی ها باور داشتند که با کنترل این جزایر از حمله آمریکا از این منطقه جلوگیری خواهند کرد و آمریکایی ها نیز نگران بودند که ژاپن با احداث پایگاه هوایی در این جزایر از آن ها برای حمله به سواحل غربی آمریکا استفاده کند.