نَباتی قراچه داغی، ابوالقاسم (۱۱۹۱ـ۱۲۶۲ق)
عارف و شاعر ایرانی. متخلص به نباتی، خان چوپانی و مجنون شاه نیز تخلص می کرد. در زادگاهش اشتبین از منطقۀ قراچه داغ تبریز رشد کرد و سپس به اهر کوچید و در بقعۀ شیخ شهاب الدین عُزْلَت گزید. به فارسی و ترکی شعر می سرود و از حافظ پیروی می کرد. بیشتر اشعارش در ستایش حضرت علی (ع) است. از آثارش: بحر طویل در مدح پیامبر (ص) (قاهره، ۱۲۷۰ق)؛ بوستان خیال (تبریز، ۱۲۷۴ق)؛ عین العشق (لاهور، ۱۳۳۲ق)؛ دیوان شعر به فارسی (تبریز، ۱۳۷۲ش)؛ دیوان شعر به ترکی (تبریز، ۱۳۷۲ش).
عارف و شاعر ایرانی. متخلص به نباتی، خان چوپانی و مجنون شاه نیز تخلص می کرد. در زادگاهش اشتبین از منطقۀ قراچه داغ تبریز رشد کرد و سپس به اهر کوچید و در بقعۀ شیخ شهاب الدین عُزْلَت گزید. به فارسی و ترکی شعر می سرود و از حافظ پیروی می کرد. بیشتر اشعارش در ستایش حضرت علی (ع) است. از آثارش: بحر طویل در مدح پیامبر (ص) (قاهره، ۱۲۷۰ق)؛ بوستان خیال (تبریز، ۱۲۷۴ق)؛ عین العشق (لاهور، ۱۳۳۲ق)؛ دیوان شعر به فارسی (تبریز، ۱۳۷۲ش)؛ دیوان شعر به ترکی (تبریز، ۱۳۷۲ش).