نایژک

نایژَک ( به انگلیسی: bronchi ) قسمتی از دستگاه تنفسی بوده که بین نایژه و کیسه هوایی قرار گرفته است. نایژک ساختاری ارتجاعی، همبند دارد. نایژک منشعب از نایژه ها بوده و فاقد غضروف و غده مخاطی در دیواره است.
نای به دو شاخه راست و چپ تقسیم می شود که این شاخه ها نایژه ( برونش ) نامیده می شود. نایژه راست ۲/۵ سانتی متر طول دارد و وارد ریه راست می شود. نایژه چپ ۵ سانتی متر طول دارد و وارد ریه چپ می شود. نایژه ها در داخل ریه ها به شاخه های کوچکتری به نام نایژک ( برونشیول ) تقسیم می شوند. شش راست از ۳ قطعه ( لوب ) و شش چپ از ۲ قطعه ( لوب ) تشکیل شده است. نایژک ها در ریه ها به حفره های هوایی کوچکی به نام کیسه هوایی ( یا آلوئول ) ختم می شوند.
التهاب نایژک ( برونشیولیت ) در کودکان زیر دو سال و شیرخواران شایع تر است و یکی از شایعترین علل بستری نوزادان است. شایعترین عامل التهاب نایژک ویروسها ( به خصوص ویروس سنسیشیال تنفسی ) هستند ولی عواملی مانند باکتریها، قارچها و سایر علل نیز می تواند باعث نایژک شوند. اغلب التهاب نایژک تنها نیست بلکه با التهاب سایر بخش های ریه مانند پنومونی، برونشیت و. . . نیز همراه است لذا علائم و درمانی مشابه پنومونی دارد.
در مواردی که عامل بیماریزا ویروس باشد درمان آنتی بیوتیکی ضرورت ندارد و فقط علائم بیماری مانند تب و خس خس سینه درمان می شوند. تجویز مایعات کافی، ساکشن مجاری هوایی فوقانی، دادن مایعات کافی و تجویز اکسیژن نیز گاهی لازمند.
برونکودیلاتورها، کورتیکواستروئیدها و ریباویرین توسط برخی پزشکان تجویز می شوند، اما شواهد اندکی برای حمایت از استفاده از این داروها وجود دارد.

نایْژَک (bronchiole)
لوله ای هوایی با منافذ ریز در شش مهره داران، برای رساندن هوا به سطوح تنفسی اصلی. نایژک ها از نایژه های بزرگ تر شروع می شوند و قبل از آن که در هزاران کیسۀ هوایی تشکیل دهندۀ تودۀ بافت شش خاتمه یابند، به تعداد زیاد منشعب می شود.