نایِبُ الصّدر، میرزا معصوم (شیراز ۱۲۷۰ـ مشهد ۱۳۴۴ق)
(ملقب به: معصوم علیشاه) نویسنده، عارف و جهانگرد ایرانی. فرزند رحمت علیشاه از نوادگان حاج معصوم قزوینی از علمای بزرگ و شاگرد آقا محمدباقر وحید بهبهانی بود. پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی در زادگاهش شیراز، به کربلا رفت و نزد فاضل اردکانی به تکمیل آن پرداخت، سپس به تهران آمد و نزد میرزا ابوالحسن جلوه درس خواند. در ۱۲۹۳ ق به شیراز بازگشت و ملقب به نایب الصدر شد، سپس به سیر و سیاحت در شهرهای ایران و هندوستان و ماوراء النهر و ترکستان پرداخت. با آغاز نهضت مشروطیت در زمرۀ آزادیخواهان درآمد و مدتی هم در مجلس شورای ملی کار می کرد. پس از به توپ بستن مجلس، متواری شد و به گناباد نزد سلطان علیشاه، پیشوای طریقت گنابادیه رفت. مدتی هم خیال ریاست به سرش افتاد و خود را رهبر طریقت و معصوم علیشاه نامید. ولی کارش نگرفت و از آن صرف نظر کرد. نایب الصدر مردی فاضل و نویسنده ای خوش قلم بود. مهم ترین اثرش طرائق الحقایق در ۳ جلد درباره احوال و آثار عرفا کتابی نفیس و باارزش است. برخی دیگر از آثارش عبارت اند از: تحفةالحرمین، دیوان شعر و سفرنامه.
(ملقب به: معصوم علیشاه) نویسنده، عارف و جهانگرد ایرانی. فرزند رحمت علیشاه از نوادگان حاج معصوم قزوینی از علمای بزرگ و شاگرد آقا محمدباقر وحید بهبهانی بود. پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی در زادگاهش شیراز، به کربلا رفت و نزد فاضل اردکانی به تکمیل آن پرداخت، سپس به تهران آمد و نزد میرزا ابوالحسن جلوه درس خواند. در ۱۲۹۳ ق به شیراز بازگشت و ملقب به نایب الصدر شد، سپس به سیر و سیاحت در شهرهای ایران و هندوستان و ماوراء النهر و ترکستان پرداخت. با آغاز نهضت مشروطیت در زمرۀ آزادیخواهان درآمد و مدتی هم در مجلس شورای ملی کار می کرد. پس از به توپ بستن مجلس، متواری شد و به گناباد نزد سلطان علیشاه، پیشوای طریقت گنابادیه رفت. مدتی هم خیال ریاست به سرش افتاد و خود را رهبر طریقت و معصوم علیشاه نامید. ولی کارش نگرفت و از آن صرف نظر کرد. نایب الصدر مردی فاضل و نویسنده ای خوش قلم بود. مهم ترین اثرش طرائق الحقایق در ۳ جلد درباره احوال و آثار عرفا کتابی نفیس و باارزش است. برخی دیگر از آثارش عبارت اند از: تحفةالحرمین، دیوان شعر و سفرنامه.