نایادها ( به یونانی: Ναϊάδες ) در اساطیر یونانی، یکی از سه دسته اصلی حوری های آبی در کنار اوکئانیدها ( حوری های اقیانوس و آب شور ) و نرئیدها ( حوری های دریاها به ویژه دریای مدیترانه ) هستند. نایادها حوری های آب شیرین به حساب می آمدند و بر رودخانه ها، نهرها، چشمه ها، دریاچه ها، برکه ها، چاه ها و باتلاق ها سلطه داشتند و آن ها را اداره می کردند. آن ها فناناپذیر بودند و بر اساس حوزهٔ قلمرو خود به چندین زیرمجموعه گوناگون بخش می شدند. نایادها در تصاویر هنری باستان به شکل زنانی زیبا و جوان به تصویر کشیده می شوند، که یا در حالت نشسته و ایستاده اند یا در لبهٔ چشمه ها به صورت خمیده هستند یا کوزهٔ آب یا شاخه ای سرسبز به دست گرفته اند.
تبارنامه نایادها با توجه به مناطق جغرافیایی و منابع ادبی متفاوت است. آن ها یا دختران زئوس، یا ایزدان مختلف رودها یا به سادگی بخشی از خانوادهٔ گسترده تیتان اوکئانوس بودند. همانند تمامی حوری ها، نایادها نماد جنسی زنان در جهان باستان به شمار می روند و در بسیاری از داستان ها نقش اغواکننده یا اغوا شده را ایفا می کنند. آن ها می توانستند خطرناک نیز باشند و داستان هایی که در آن نقش داشتند می توانست دارای پایانی تلخ باشند. یکی از نایادها به نام نومیا، عاشق چوپانی خوش سیما از اهالی سیسیل به نام دافنیس شد. نومیا به شرط آن که دافنیس تا ابد وفادار باشد، با او ازدواج کرد. اما دافنیس توسط زنی به نام کسنیا فریفته شد و نومیا نیز او را برای این پیمان شکنی کور کرد. یکی از نایادهای چشمه ای در بیتینی، شیفتهٔ هولاس ( یکی از همراهان هراکلس و خدمهٔ کشتی آرگو ) شد و او را به ژرفنای آب کشید. سرنوشت هولاس در هاله ای از ابهام قرار داشت، او یا به وسیلهٔ غرق شدن دچار مرگی ناگهانی شد یا به سعادت جنسی همیشگی رسیده بود. سالماکیس هنگامی که هرمافرودیته در چشمه ای مشغول آب تنی بود، او را اغفال کرد و به زور در آغوش کشید و از خدایان خواست تا آن دو یکی شوند. از آن پس هرمافرودیته به صورت نیمی مرد و نیمی زن درآمد.
بدن نایادها از نزدیک به آب پیوسته است و به نظر می رسد وجود آن ها به این مسئله بستگی دارد. اگر چشمه ها خشک شوند، زندگی نایادها هم به پایان می رسد. آب هایی که اداره و محافظت از آن ها را بر عهده داشتند تصور می شد که دارای موهبت الهام بخشی، دارویی و قدرت های پیشگویی بود؛ بنابراین نایادها اغلب توسط یونانیان باستان به عنوان الهه های حاصلخیزی و باروری پرستش می شدند. [ ۱] [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتبارنامه نایادها با توجه به مناطق جغرافیایی و منابع ادبی متفاوت است. آن ها یا دختران زئوس، یا ایزدان مختلف رودها یا به سادگی بخشی از خانوادهٔ گسترده تیتان اوکئانوس بودند. همانند تمامی حوری ها، نایادها نماد جنسی زنان در جهان باستان به شمار می روند و در بسیاری از داستان ها نقش اغواکننده یا اغوا شده را ایفا می کنند. آن ها می توانستند خطرناک نیز باشند و داستان هایی که در آن نقش داشتند می توانست دارای پایانی تلخ باشند. یکی از نایادها به نام نومیا، عاشق چوپانی خوش سیما از اهالی سیسیل به نام دافنیس شد. نومیا به شرط آن که دافنیس تا ابد وفادار باشد، با او ازدواج کرد. اما دافنیس توسط زنی به نام کسنیا فریفته شد و نومیا نیز او را برای این پیمان شکنی کور کرد. یکی از نایادهای چشمه ای در بیتینی، شیفتهٔ هولاس ( یکی از همراهان هراکلس و خدمهٔ کشتی آرگو ) شد و او را به ژرفنای آب کشید. سرنوشت هولاس در هاله ای از ابهام قرار داشت، او یا به وسیلهٔ غرق شدن دچار مرگی ناگهانی شد یا به سعادت جنسی همیشگی رسیده بود. سالماکیس هنگامی که هرمافرودیته در چشمه ای مشغول آب تنی بود، او را اغفال کرد و به زور در آغوش کشید و از خدایان خواست تا آن دو یکی شوند. از آن پس هرمافرودیته به صورت نیمی مرد و نیمی زن درآمد.
بدن نایادها از نزدیک به آب پیوسته است و به نظر می رسد وجود آن ها به این مسئله بستگی دارد. اگر چشمه ها خشک شوند، زندگی نایادها هم به پایان می رسد. آب هایی که اداره و محافظت از آن ها را بر عهده داشتند تصور می شد که دارای موهبت الهام بخشی، دارویی و قدرت های پیشگویی بود؛ بنابراین نایادها اغلب توسط یونانیان باستان به عنوان الهه های حاصلخیزی و باروری پرستش می شدند. [ ۱] [ ۲]
wiki: نایادها