ناوگان دریایی هسته ای، ناوگانی است که کشتی ها و زیردریایی های آن انرژی خود را از یک نیروگاه هسته ای کوچک در داخل خودشان تأمین می کنند. نیروگاه با گرم کردن آب، بخاری تولید می کند که حرکت پرفشار آن منجر به چرخش توربین و در نهایت چرخش پروانهٔ شناور شده یا برق لازم برای روشنایی و چرخش پروانه را فراهم می آورد. از این فناوری، بیشتر در ناوهای فوق سنگین هواپیمابر و جنگی استفاده شده است و تعداد کمی از ناوگان های تجاری از آن بهره مند هستند.
در مقایسه با کشتی های دارای سوخت فسیلی، شناورهای هسته ای امکان عملیات طولانی تر را بدون نیاز به سوختگیری در اختیار می گذارند حدود ۳ تا ۴ سال کل سوخت در داخل رآکتور هسته ای قرار گرفته و هیچ فضایی برای ذخیره و انباشت سوخت، مورد اشغال قرار نمی گیرد. همچنین نیازی به درنظرگیری فضا برای اگزوز و دودکش های تخلیه وجود ندارد. با این حال، علی رغم صرفه در هزینهٔ سوخت، هزینه های عملیاتی و راه اندازی بالا، مانع از به کارگیری این فناوری در ناوگان های غیرنظامی شده است.
رآکتورهای ناوگان دریایی از نوع آب فشرده هستند. نخستین چرخهٔ آب، گرمای حاصل از شکافتِ سوخت را به محفظهٔ مولد بخار ( Steam generator ) منتقل می کند. آبِ نخستین چرخه تحت فشارهای بسیار بالا نگهداری می شود و علی رغم انجام عملیات در دمای ۲۵۰ تا ۳۰۰ درجهٔ سانتی گراد ( ۴۸۲ تا ۵۷۲ درجهٔ فارنهایت ) ، هرگز به جوش نمی آید. هرگونه آلودگی رادیواکتیو موجود در چرخهٔ اولیه، در همان چرخه محبوس می گردد. در آنجا آب توسط یک پمپ به گردش در می آید و احتمالاً در ناوگان های دریایی ( با در نظرگیری فشار آب پایین ) برای کاهش سروصدای حاصل از پمپ، این چرخه به صورت خودکار و بدون نیاز به پمپ عمل می کند.
اکنون آب گرم خارج شده از رآکتور، آب موجود در مولد بخار را گرم و در واقع باعث تولید بخار می شود. این بخار پس از خشک شدن، بر سر راه خود با پره های توربینِ ژنراتور برخورد کرده و آن را به گردش درمی آورد. سپس این بخار تحت فشار پایین و در کندانسور مجدداً خنک شده و به حالت مایع ( آب ) بر می گردد. آب هم دوباره به مولد بازگشته و چرخه را تکمیل می کند. هر گونه از دست رفتگی آب در این مرحله، با آب نمک زدایی شدهٔ دریا جایگزین می گردد.
پره های توربین به عنوان کاهندهٔ فشار بخار عمل می کنند و انرژی بخار، پره های توربین را به گردش درمی آورد. در این گونه سامانه ها اشکال مختلفی از توربین ها وجود دارد که در شکل گردش آنها تفاوت ایجاد می کند. در ساختار کلی شفت خروجی از توربین به جعبه دنده هایی متصل است که سرعت چرخش را کاهش داده و در نهایت با اتصال به پروانهٔ شناور موجب چرخش آن می شود. در بعضی از فرم ها، شفت توربین به یک مولد الکتریکی متصل می شود و این مولد با تولید برق، موتور مکانیکیِ شناور و در نهایت پروانه را به کار می اندازد. شناورهای روسی، آمریکایی و بریتانیایی از سامانه اولیه و تحریک مستقیم بهره می برند، درحالی که چینی ها و فرانسوی ها موتور شناورهایشان را به شیوهٔ انتقال الکتریکی می سازند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر مقایسه با کشتی های دارای سوخت فسیلی، شناورهای هسته ای امکان عملیات طولانی تر را بدون نیاز به سوختگیری در اختیار می گذارند حدود ۳ تا ۴ سال کل سوخت در داخل رآکتور هسته ای قرار گرفته و هیچ فضایی برای ذخیره و انباشت سوخت، مورد اشغال قرار نمی گیرد. همچنین نیازی به درنظرگیری فضا برای اگزوز و دودکش های تخلیه وجود ندارد. با این حال، علی رغم صرفه در هزینهٔ سوخت، هزینه های عملیاتی و راه اندازی بالا، مانع از به کارگیری این فناوری در ناوگان های غیرنظامی شده است.
رآکتورهای ناوگان دریایی از نوع آب فشرده هستند. نخستین چرخهٔ آب، گرمای حاصل از شکافتِ سوخت را به محفظهٔ مولد بخار ( Steam generator ) منتقل می کند. آبِ نخستین چرخه تحت فشارهای بسیار بالا نگهداری می شود و علی رغم انجام عملیات در دمای ۲۵۰ تا ۳۰۰ درجهٔ سانتی گراد ( ۴۸۲ تا ۵۷۲ درجهٔ فارنهایت ) ، هرگز به جوش نمی آید. هرگونه آلودگی رادیواکتیو موجود در چرخهٔ اولیه، در همان چرخه محبوس می گردد. در آنجا آب توسط یک پمپ به گردش در می آید و احتمالاً در ناوگان های دریایی ( با در نظرگیری فشار آب پایین ) برای کاهش سروصدای حاصل از پمپ، این چرخه به صورت خودکار و بدون نیاز به پمپ عمل می کند.
اکنون آب گرم خارج شده از رآکتور، آب موجود در مولد بخار را گرم و در واقع باعث تولید بخار می شود. این بخار پس از خشک شدن، بر سر راه خود با پره های توربینِ ژنراتور برخورد کرده و آن را به گردش درمی آورد. سپس این بخار تحت فشار پایین و در کندانسور مجدداً خنک شده و به حالت مایع ( آب ) بر می گردد. آب هم دوباره به مولد بازگشته و چرخه را تکمیل می کند. هر گونه از دست رفتگی آب در این مرحله، با آب نمک زدایی شدهٔ دریا جایگزین می گردد.
پره های توربین به عنوان کاهندهٔ فشار بخار عمل می کنند و انرژی بخار، پره های توربین را به گردش درمی آورد. در این گونه سامانه ها اشکال مختلفی از توربین ها وجود دارد که در شکل گردش آنها تفاوت ایجاد می کند. در ساختار کلی شفت خروجی از توربین به جعبه دنده هایی متصل است که سرعت چرخش را کاهش داده و در نهایت با اتصال به پروانهٔ شناور موجب چرخش آن می شود. در بعضی از فرم ها، شفت توربین به یک مولد الکتریکی متصل می شود و این مولد با تولید برق، موتور مکانیکیِ شناور و در نهایت پروانه را به کار می اندازد. شناورهای روسی، آمریکایی و بریتانیایی از سامانه اولیه و تحریک مستقیم بهره می برند، درحالی که چینی ها و فرانسوی ها موتور شناورهایشان را به شیوهٔ انتقال الکتریکی می سازند.
wiki: ناوگان دریایی هسته ای