نامه به غلاطیان

نامه به غَلاطیان یا گالاتیان از نوشته های پولُس رسول در عهد جدید و مورد قبول تمام مسیحیان راستین است. با انتشار پیام انجیل بر شمار مسیحیان غیریهودی افزوده می شد و آنان در جوار مسیحیان یهودی نژاد قرار می گرفتند. این هم زیستی سؤالی مهم برمی انگیخت: آیا شخص برای آنکه واقعاً مسیحی باشد و همچون مسیحی واقعی زندگی کند، باید شریعت موسی را اجرا کند؟ در این نامه، پولس به بررسی این سؤال می پردازد و به آن پاسخ منفی می دهد. او تأکید می کند که ایمان، یگانه بنیاد زندگی مسیحی است و تنها از طریق ایمان می توان مقبول خدا گشت و در پیشگاه او پارسا شمرده شد.
امّا برخی آموزندگان به کلیساهای گالاتیا ( یا غَلاطیه که یکی از ایالت های امپراتوری روم در آسیای کوچک است ) آمده بودند که با این نظر پولُس مخالفت می کردند و اعلام می داشتند که برای مقبول خدا بودن و زندگی در حضور او باید شریعت موسی را به جا آورد.
هدف اصلی از نگارش این نامه، تشویق مؤمنان به بازگشت به ایمان اولیه است. پولُس نامه را با دفاع از رسالت خود آغاز می کند. او با جدیّت بر این نکته تأکید می ورزد که رسالت او منشأ الهی دارد و هیچ مرجع انسانی او را بر این خدمت نگمارده است. پولُس اظهار می دارد که مأموریت او به طور خاص، خدمت به غیریهودیان است. سپس به دفاع از این اعتقاد می پردازد که انسان تنها از طریق ایمان نزد خدا پارسا شمرده می شود. او در فصل های پایانی بیان می کند که چگونه رفتار و منش مسیحی محصول عمل روح القدس در درون شخص و نتیجهٔ محبتی است که از ایمان به مسیح ناشی می شود.
• سلام و دعا ( ۱ - ۱/۵ )
• دریافت مأموریت پولس برای غیرِیهودیان ( ۱ - ۶/۲۴ )
• پارسایی از راه ایمان نه شریعت ( ۳ - ۱/ ۵ - ۱ )
• آزادی از طریق مسیح ( ۵ - ۲/ ۶ - ۱۰ )
• افتخار به صلیب ( ۶ - ۱۱/۱۷ )
• سلام آخر ( ۶ - ۱۸ )