ناصحی، حسین (تهران ۱۳۰۴ـ همان جا ۱۳۵۶ش)
ناصحی، حسین
آهنگ ساز ایرانی. در هنرستان عالی موسیقی نزد ژوزف اسلادک به فراگیری ترومبون پرداخت و از همان دوران در ارکستر رادیو تهران به رهبری پرویز محمود نوازندگی می کرد. در ۱۳۲۲ به ترکیه رفت و در رشتۀ آهنگ سازی در کنسرواتوار دولتی آنکارا به تحصیل پرداخت. در ۱۳۲۹ش به ایران بازگشت و مدتی بعد علاوه بر رهبری ارکستر هنرجویان هنرستان عالی موسیقی، در دورۀ عالی آهنگ سازی هنرستان سال ها به تدریس پرداخت. حسین دهلوی، احمد پژمان و پرویز منصوری از هنرجویان او بودند. از حدود ۱۳۴۰ برای گردآوری موسیقی محلی در بلوچستان فعالیت داشت و در تنظیم اصوات سازهای باستانی ایران با کارگاه ساز وزارت فرهنگ و هنر همکاری می کرد. ناصحی آثار ارزنده ای براساس موسیقی ایران آفرید که به سبب فعالیت های سیاسی و مخالفتش با رژیم پهلوی، موقعیت های چندانی برای اجرا به دست نیاورد. از آثار اوست: رقص در بارگاه شاه سمنگان برای آواز و ارکستر روی شعر پرویز دولت آبادی، پوئم شور برای ویولن سل و پیانو، حرمان برای آواز و پیانو، کوارتت زهی در می مینور، و ملودرام رستم و سهراب.
ناصحی، حسین
آهنگ ساز ایرانی. در هنرستان عالی موسیقی نزد ژوزف اسلادک به فراگیری ترومبون پرداخت و از همان دوران در ارکستر رادیو تهران به رهبری پرویز محمود نوازندگی می کرد. در ۱۳۲۲ به ترکیه رفت و در رشتۀ آهنگ سازی در کنسرواتوار دولتی آنکارا به تحصیل پرداخت. در ۱۳۲۹ش به ایران بازگشت و مدتی بعد علاوه بر رهبری ارکستر هنرجویان هنرستان عالی موسیقی، در دورۀ عالی آهنگ سازی هنرستان سال ها به تدریس پرداخت. حسین دهلوی، احمد پژمان و پرویز منصوری از هنرجویان او بودند. از حدود ۱۳۴۰ برای گردآوری موسیقی محلی در بلوچستان فعالیت داشت و در تنظیم اصوات سازهای باستانی ایران با کارگاه ساز وزارت فرهنگ و هنر همکاری می کرد. ناصحی آثار ارزنده ای براساس موسیقی ایران آفرید که به سبب فعالیت های سیاسی و مخالفتش با رژیم پهلوی، موقعیت های چندانی برای اجرا به دست نیاورد. از آثار اوست: رقص در بارگاه شاه سمنگان برای آواز و ارکستر روی شعر پرویز دولت آبادی، پوئم شور برای ویولن سل و پیانو، حرمان برای آواز و پیانو، کوارتت زهی در می مینور، و ملودرام رستم و سهراب.