ناشوئا ( انگلیسی: Nashua ) یک ایستگاه پیشین راه آهن و محلی در شمال شرقی ایالت نیو ساوت ولز استرالیا است که مابین شهر لیسمور و خلیج بایرون واقع شده است.
نام اصلی این محل اسپرینگ ویل بود. با این حال، جیمز و جان توهی املاک خود را ناشوئا نامیدند که در اصل نام قبیله ای از سرخپوستان آمریکایی نیو انگلند بود و به معنای «زمین میان دو رود»[ ۳] یا «رودخانه ای با بستر سنگریزه» است. مشخص نیست که چرا این برادران ایرلندی املاک خود را به این نام نامگذاری کردند. برادران توهی قصد داشتند در ناشوئا نیشکر بکارند، اما یخبندان محصولات آنها را از بین برد. امروزه امروزه این منطقهٔ برون شهری ناهموار محل نگهداری گاوهای شیری. پروش گردوی آمریکایی و سایر محصولات کشاورزی است. دولت نیو ساوت ولز از نام ملک این برادران برای نامگذاری ایستگاه راه آهن استفاده کرد و این نام تا به امروز باقی مانده است. [ ۴]
تالار نشوا در سال ۱۹۰۹ به هزینه تقریبی ۱۴۹ پوند ساخته شد، اما در سال ۱۹۴۲ در اثر طوفان تخریب شد و دیگر بازسازی نشد. «گل جنگل»، هتل قرن نوزدهمی، مدرسه و فروشگاه عمومی نیز از بین رفتند. میخانه محلی در روزهای ساخت خط راه آهن محبوب بود. [ ۴] خط راه آهن بالینا - بویانگ در سال ۱۹۳۰ افتتاح شد، اما در سال ۱۹۴۸ در اثر سیل آسیب دید و در سال ۱۹۵۳ رسماً بسته شد.
ناشوئا قبل از نابودی «بیگ اسکراب» در اواخر قرن نوزدهم، یک جنگل بارانی تحت حاره ای نیمه گرمسیری، و بخشی از محل زندگی بومیان بانجالونگ بود. بقایای آن جنگل، امروزه در نزدیکی ذخیره گاه طبیعی حفاظت شده بویانگ فلورا قرار دارد. خاک قرمز - قهوه ای این منطقه ناشی از جریان های بازالتی سرازیرشده از کوه وارنینگ و همچنین جریان های آتشفشانی از رشته کوه های نایت کپ است. [ ۵] میانگین بارندگی سالانه در لیسمور ۱۳۴۰ میلی متر[ ۶] و ۱۷۳۳ میلی متر در خلیج بایرون است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنام اصلی این محل اسپرینگ ویل بود. با این حال، جیمز و جان توهی املاک خود را ناشوئا نامیدند که در اصل نام قبیله ای از سرخپوستان آمریکایی نیو انگلند بود و به معنای «زمین میان دو رود»[ ۳] یا «رودخانه ای با بستر سنگریزه» است. مشخص نیست که چرا این برادران ایرلندی املاک خود را به این نام نامگذاری کردند. برادران توهی قصد داشتند در ناشوئا نیشکر بکارند، اما یخبندان محصولات آنها را از بین برد. امروزه امروزه این منطقهٔ برون شهری ناهموار محل نگهداری گاوهای شیری. پروش گردوی آمریکایی و سایر محصولات کشاورزی است. دولت نیو ساوت ولز از نام ملک این برادران برای نامگذاری ایستگاه راه آهن استفاده کرد و این نام تا به امروز باقی مانده است. [ ۴]
تالار نشوا در سال ۱۹۰۹ به هزینه تقریبی ۱۴۹ پوند ساخته شد، اما در سال ۱۹۴۲ در اثر طوفان تخریب شد و دیگر بازسازی نشد. «گل جنگل»، هتل قرن نوزدهمی، مدرسه و فروشگاه عمومی نیز از بین رفتند. میخانه محلی در روزهای ساخت خط راه آهن محبوب بود. [ ۴] خط راه آهن بالینا - بویانگ در سال ۱۹۳۰ افتتاح شد، اما در سال ۱۹۴۸ در اثر سیل آسیب دید و در سال ۱۹۵۳ رسماً بسته شد.
ناشوئا قبل از نابودی «بیگ اسکراب» در اواخر قرن نوزدهم، یک جنگل بارانی تحت حاره ای نیمه گرمسیری، و بخشی از محل زندگی بومیان بانجالونگ بود. بقایای آن جنگل، امروزه در نزدیکی ذخیره گاه طبیعی حفاظت شده بویانگ فلورا قرار دارد. خاک قرمز - قهوه ای این منطقه ناشی از جریان های بازالتی سرازیرشده از کوه وارنینگ و همچنین جریان های آتشفشانی از رشته کوه های نایت کپ است. [ ۵] میانگین بارندگی سالانه در لیسمور ۱۳۴۰ میلی متر[ ۶] و ۱۷۳۳ میلی متر در خلیج بایرون است.
wiki: ناشوئا نیو ساوت ولز