نارنجک دودزا

نارنجک دودزا نوعی نارنجک است که نیروهای نظامی به عنوان یک ابزار علامت دهی زمین به زمین یا زمین به هوا، یا وسیلهٔ نشانه گذاری هدف یا محل فرود برای نیروهای خودی، یا برای ایجاد پردهٔ دود به منظور اختفای محل حرکت، از آن استفاده می کنند.
این نارنجک ها کاربردهای متنوعی برای نیروهای نظامی دارند؛ مثلاً نیروهای پیاده نظام می توانند با شلیک این گونه نارنجک ها خود را به طور موقت از دید دشمن پناه کرده تا فرصت استتار یا سنگر گرفتن را پیدا کنند. تقریباً تمام تانک های مدرن نیز به چندین نارنجک انداز دودزا مسلح هستند تا به عنوان یک ترفند دفاعی در مقابل تانک ها و موشک های ضدتانک دشمن از آن استفاده کنند. ضمن اینکه پادکار موثری علیه سلاح های هدایت لیزری و موشک های هدایت چشمی هم محسوب می شوند. نارنجک های دودزا به طور طبیعی غیرمرگبار هستند اما استفادهٔ نادرست از آن ها ممکن است باعث مرگ هم بشود.
نارنجک های دودزا از یک استوانه فولادی تشکیل می شوند که سوراخ هایی برای خروج دود بر روی آن ها تعبیه شده است و داخل آن ها نیز معمولاً با ۲۵۰ تا ۳۵۰ گرم ترکیبات دودزای رنگی ـ معمولاً کلرات پتاسیم، لاکتوز و یک رنگ ـ پر شده است. دود نارنجک ممکن است به رنگ های قرمز، سبز، نارنجی، آبی، زرد، سفید، سیاه، بنفش یا خاکستری باشد.
انواع منفجرشونده ای از نارنجک های دودزا نیز وجود دارند که با فسفر سفید پر می شوند. در این نارنجک ها انفجار باعث آتش گرفتن فسفر سفید و پراکنده شدن آن می شود. فسفر سفید با شعلهٔ زرد درخشانی می سوز و دود سفید قابل توجهی نیز از خود به جای می گذارد. این نوع نارنجک ها در واقع نارنجک آتش زا هم محسوب می شوند و مدل هایی از آن ها با نارنجک اندازهای دستی پیاده نظام و همینطور نارنجک اندازهای تعبیه شده بر روی خودروهای زرهپوش جنگی شلیک می شوند. با توجه به اثرات سمی فسفر سفید و پراکنده شدن آن در هوا بایستی در هنگام استفاده از این نوع نارنجک ها جهت وزش باد را در نظر گرفت.