نارسس

لغت نامه دهخدا

نارسس. [ س ِ] ( اِخ ) از سرداران ژوستینین امپراطور روم است. وی فرمانروای منطقه ای از ایتالیا بود و در شورش نیکا به سال 568 م. کشته شد.

فرهنگ فارسی

از سرداران ژوستینین امپراطور روم است وی فرمانروای منطقه ای از ایتالیا بود .

دانشنامه آزاد فارسی

نارْسِس (ح ۴۷۸ـ۵۷۳م)(Narses)
سردار بیزانسی. از خواجگان دربار بود، اما بعدها یکی از مقامات خزانۀ امپراتوری شد. او و بلیزاریوس، سردار رومی، مشترکاً فرماندهی سپاه بیزانس در ایتالیا را برعهده داشتند (۵۳۸ـ۵۳۹م). در ۵۵۲م، سپاه اوستروگوت ها را در تاگینای (تاجینی) واقع در کوه های آپنن در هم کوبید.

پیشنهاد کاربران

گریگوریانتس ( ارمنی: Նարսես؛ ۴۷۸ یا ۴۸۰ – درگذشته ۵۶۶ یا ۵۷۳ ) به همراه بلیساریوس یکی از بزرگ ارتشبدانی که در دربار امپراتوری بیزانس ژوستینین یکم خدمت می کرد. وی ارمنی تبار و عضو خاندان کامساراکان بود.
نارسس
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/نارسس

بپرس