نادیه

[ویکی الکتاب] معنی نَادِیَه: اهل مجلس و انجمنش (کلمه نادی به معنای مجلس است ، و در عبارت "فَلْیَدْعُ نَادِیَه " مراد از مجلس ، اهل مجلس است ، میفرماید : وقتی او را گرفتیم اهل مجلس خود را به کمک بخواند )
ریشه کلمه:
ندو (۵۳ بار)
ندی (۵۳ بار)
ه (۳۵۷۶ بار)

«نَادِی» از مادّه «ندا» (صدا زدن) به معنای مجلس عمومی است، و گاه به مرکز تفریح نیز «نادِیْ» گفته می شود، چون در آنجا افراد یکدیگر را صدا می زنند و ندا می کنند.
بعضی گفته اند: از «ندا» به معنای بخشش گرفته شده، چون در آنجا از یکدیگر پذیرایی می کنند. «دار النّدوة» که به مجلس مشورتی معروف «قریش» گفته می شد نیز، از همین معنا گرفته شده. ولی، در سوره «علق» منظور از «نادی» جماعتی است که در آن مجلس جمع می شوند، یا به تعبیر دیگر، قوم و عشیره و دوستانی است که امثال «ابو جهل» در کارهای خود، بر نیروی آنها تکیه می کردند.
جمع شدن. «نَدَاالْقَوْمُ‏نَدْواً: اِجْتَمَعُوا». نادی اسم فاعل است و نیز به معنی مجلس و محل اجتماع باشد . آن سخن لوط «علیه السلام»است به قومش یعنی کار زشت (لواط) را در محل اجتماعی مردم و پیش چشم عموم مرتکب می‏شوید. گفته‏اند: تا اجتماع هست نادی خوانده می‏شود. . در مجمع فرموده: نادی مجلس اهل نادی است و در اثر کثرت استعمال هر مجلس را نادی گفته‏اند. ظاهرا مراد از نادی در آیه اهل مجلس است یعنی: آن شخص اهل مجلس و یاران خویش را به یاری بخواند ماهم زبانیه و مأموران آتش را می‏خوانیم. نَدِیّ: مانند نادی به معنی مجلس اجتماع است در مجمع فرموده: ندی و نادی مجلسی است که اهلش در آن جمع شده‏اند و دارالندوه مکّه که خانه قُصَیّ بود از آن است و در آن به مشاوره جمع می‏شدند. . کافران به اهل ایمان گفتند: کدام یک از دو گروه مقام بهتر و مجلس نیکوتر (و آراسته‏تر) دارد، این همان تفاخر به مال و زینت دنیا است لذا در جواب آیه بعدی آمده: «وَکَمْ أَهْلَکْنا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَحْسَنُ أَثاثاً وَرِئْیاً».