نادر میرزا قاجار

نادر میرزا قاجار ( زاده ۱۲۴۲ قمری در استرآباد، درگذشته ۱۳۰۳ قمری در تبریز ) از نویسندگان و تاریخ نگاران نامدار دوره قاجار است.
پدر نادر میرزا بدیع الزمان میرزا صاحب اختیار پسر محمدقلی میرزا ملک آرا و مادرش جهان سلطان خانم دختر محمدتقی میرزا حسام السلطنه، هر دو از نوادگان فتحعلی شاه بودند. نادر میرزا در استرآباد زاده شد اما بیشتر دوران زندگانی خود را در تبریز گذراند. او علاقه فراوانی به تحصیل داشت. در بیست و پنج سالگی در دستگاه مظفرالدین میرزا ولیعهد وارد خدمات دیوانی شد و به ماموریت هایی در گوشه و کنار آذربایجان رفت. در سال ۱۲۹۸ قمری، براثر پیشامدی اموال او توسط محمد رحیم خان علاءالدوله پیشکار آذربایجان، توقیف شد و خود نیز به زندان افتاد تا آنکه با پادرمیانی میرزا کاظم اعتضاد الممالک رهایی یافت. او در سال های پایانی زندگانی به منصب و لقب ندیم باشی گری ولیعهد سرافراز شد و سپس به عنوان مخاطب سلام ولیعهد انتخاب شد و در سال ۱۳۰۱ قمری به عنوان ناظم شهر و داروغه بازار منصوب گشت. معروف ترین اثر نادر میرزا، کتاب تاریخ و جغرافیای دارالسلطنه تبریز است. نثر او در بیشتر جای ها این کتاب به پارسی سره است. [ ۱] از وی همچنین رساله ای در باب انواع خوراک ایرانی بر جای مانده و با مطالعه این کتاب میتوان دریافت که گردآوری مطالب آن با همکاری همسرش میسر گشته است. نوع نگارش و ندرت کتابهای تاریخی نگاشته شده در این زمینه آن را به اثری بسیار ارزشمند تبدیل کرده است. [ ۲]