ناحیه خابور

[ویکی فقه] ناحیه باستانی خابور در شمال شرقی سوریه و بخش کوچکی از عراق قرار دارد.
مرزهای ناحیه خابور، به جز مغرب آن، به درستی مشخص نیست.
این ناحیه از شمال به ناهمواریهای جنوبی ترکیه مانند کوه مَزیداغی و رشته کوه ماردینداغلری، از مشرق به دشتهای منتهی به دجله ، از جنوب به دشتهای جنوبی خابور که به رود فرات منتهی می شود و از مغرب به رود فرات محدود میشود.
این ناحیه که تا حدودی مثلث شکل است، امروزه در استانهای حلب ، رقّه، دیرالزور و حَسَکه در سوریه و بخشی از استان نینوای عراق قرار گرفته است.

ویژگی های منطقه
کوههای عبدالعزیز در جنوب غربی شهر حسکه و سِنجار در مشرق شهر حسکه از مهمترین ارتفاعات خابور بهشمار میرود.
مهمترین رودهای این ناحیه، خابور بزرگ و بلیخ، به فرات میپیوندند.
ناحیه خابور در شمال بین النهرین و بخش غربی جزیره واقع است.
این ناحیه از مهمترین نواحی شهرنشین در سوریه است و براساس پژوهشهای انجام شده، شهرهای بزرگ و پرجمعیتی در دوره مفرغ اولیه در این ناحیه به وجود آمد که کشاورزی و حاصلخیزی خاک نقش بارزی در شکلگیری آن ها داشت.
احتمالا نخستین بار شهرنشینی در تلّلیلان، در ۲۵ کیلومتری جنوبشرقی شهر قامشلی (در مرز سوریه با ترکیه و جنوب شهر نصیبین)، توسعه یافت که در ۲۶۰۰ قبل از میلاد ، صد هکتار وسعت داشت.

پیشینه
بنابر شواهد، برخی گروههای بنی اسرائیل ، مانند آشوریان و آرامیان ، در ناحیه خابور ساکن شدند.

← در قرن های شانزدهم ـ چهاردهم قبل از میلاد
...