ناجورتاژکان

ناجورتاژَکان ( heterokonts ) یا کاه مویان ( stramenopiles ) شاخه بزرگی از گیاهان یوکاریوت هستند که شامل ۱۰۵۰۰ گونهٔ شناخته شده می شود.
بیشتر ناجورتاژکان جلبک هستند و از کتانجک های غول چندیاخته ای گرفته تا دیاتومه های تک یاخته ای را در بر می گیرند. دیاتومه ها از سازه های اصلی پلانکتون ها هستند.
دیاتومه ها و جلبک های قهوه ای در این گروه جای می گیرند. این گروه بسیار بزرگ بوده و شامل موجودات دارای ضمایم کرک مانند سه بخشی متصل به تاژک ها یا موجودات مشتق از آنها می باشند و گاه به واژه هایی چون Chromophytes, Chrysophytes و Heterokontes ارجاع داده می شود. واژه Chromophytes نیز برای برخی یا تمامی گروه های جلبکی حاوی کلروفیل های a و c مانند Stramenopiles, Dinoflagellates, Haptophytes و Cryptomonades به کار می رود.
برخی از اعضای این شاخه مثل جلبک های قهوه ای و کتانجک ها می توانند تشکیل کلونی هایی با اندازه بزرگ دهند. یکی از مهم ترین ارتباطاتی که اعضای این شاخه با هم دارند داشتن موهای لوله ای ( توبولی ) سه قسمتی است که برروی تاژک ها در برخی مراحل زندگی شان قابل مشاهده هستند به این خاطر نام این ها را کاه مو ( Stramenopila ) می گویند.
اعضای این شاخه در زیستگاه های متفاوتی یافت می شود. آب های شیرین و دریاها، غنی از دیاتوم ها و انواع جلبک هستند. آن ها را می توان در خاک های مرطوب، یخچال های دریایی، یخچال های کوهی، برف ها و حتی روی اتمسفر یافت. آن هایی که زندگی آزاد و هتروتروف دارند در دریاها و آب های شیرین یافت می شوند. تعداد خیلی کمی هم همزیست جلبک های دیگر هستند. بسیاری از آن ها پولک ها یا پوسته کلسیتی، سیلیکونی ترشح می کنند که در یافته های فسیلی مربوط به 550mya مشاهده می شود.
استرامنوپیلاهای فتوسنتزکننده پایه زنجیره ای غذایی حساب می شوند و تقریباً ۵۰٪ تولیدکنندگی را برعهده دارند. ماده ای به نام آلگین ( Algin ) از جلبک قهوه ای خاصی به نام کتانجک استخراج می شود که مصارف زیادی دارد و در ساخت رنگ ها، غذای بچه و وسایل آرایشی استفاده می شود.
رسوبات سیلیکونی دیاتوم ها در علم زمین شناسی هم اهمیت زیادی دارد. هیچ یک از اعضای این شاخه انگل یا عامل بیماری نیستند ولی به خاطر ترشح موادی آزاردهنده زمانی که تعدادشان زیاد باشد باعث ناراحتی هایی در ماهی های می شوند.
ساختارهای حمایت کننده ناجورتاژکان بسیار متنوع است. سلول آنها توسط غشای سلولی احاطه شده است و به خاطر اینکه آنها دارای صدف، پوسته و سایر ساختارهای حمایت کننده هستند شکل متفاوتی نشان می دهند. مشابه سایر پروتیست ها در دیواره سلولی آنها کیتین ( chitin ) ( وجه تمایزآنها از قارچ ها ) وجود دارد. برخی از آنها می توانند صفحات کوچکی از کلسیت، پروتئین یا حتی سیلیکون را تولید کنند و سپس آن را بصورت وزیکول های کوچک بسته بندی کرده و به سطح سلول ترشح کنند. در نتیجه در سطح سلول فلس های زیبایی را به وجود بیاورد. فلس هایی که از جنس کلسیت هستند به نام کوکولیت ( Cocolith ) نامیده می شود. گروه های دیگری به نام ( silico flagellateg ) وجود دارند که دارای ساختارهای اسکلتی از جنس سیلیکون می باشد. دیاتوم ها می توانند، سیلیکون را به صورت پوسته ای به نام ( Frustule ) ترشح کنند که دارای دو قسمت به نام درب ( 2. Valve ) می باشد. در زیر این پوسته غشای سلولی قرار گرفته که هسته کلروپلاست ها و سایر قسمت های سیتوپلاسم را دربر گرفته اند.