ناباروری

ناباروَری[ ۲] ( به انگلیسی: Infertility ) به ناتوانی در تولید مثل گفته می شود که در بیشتر جانداران از جمله گیاهان و جانوران پیش می آید. سازمان بهداشت جهانی، ناباروری را یک بیماری سیستم تولید مثل می داند که به وسیله ناکامی در رسیدن به حاملگی بالینی پس از دوازده ماه یا بیشتر آمیزش جنسی منظم بدون محافظت رخ می دهد.
ناباروری یکی از مشکلات جفت ها هست. این مشکل در انسان ها و حتی جانوران وجود دارد. از هر ۶ زوج یک زوج مبتلا به مشکلات ناباروری هستند که اکثر آن ها بدون درمان صاحب فرزند می شوند. [ ۳]
در پزشکی هرگاه زن و شوهری در سن باروری ۱۲ ماه پس از ازدواج علی رغم انجام فعالیت جنسی طبیعی و بدون استفاده از روش های پیشگیری، بچه دار نشوند یکی از زوجین دچار ناباروری است. ناباروری در انسان می تواند منشأ پدری مانند واریکوسل و آزواسپرمی داشته باشد یا منشأ مادری مانند سندرم ترنر، آژنزی تخمدان، سندرم آشرمن. البته باید توجه داشت که ناباروری به معنی عدم تولید گامت نیست بلکه عدم توان تولد نوزاد زنده را گویند مثلاً در مردان بیماری کم نطفگی می تواند علت باشد، یا پس از انجام وازکتومی فرد بالقوه اسپرم تولید می کند ولی در عمل نمی تواند بچه دار شود. مشابه این حالت در زنان نداشتن مادرزادی رحم و نیز پس از انجام عمل قطع لوله های فالوپ است.
بسیاری از زوج های مراجعه کننده به مراکز درمانی وقتی خود را نابارور می خوانند از تعریف دقیق ناباروری مطلع نیستند. پروسه باروری فرایندی است که به احتمالات زیادی متکی است و شما با عدم موفقیت برای باروری در چند ماه اول روابط جنسی نمی توانید خود را ناتوان در باروری بدانید. علاوه بر این عوامل مختلفی بر باروری مؤثر اند که ممکن است شما با رعایت نکردن آن ها تصور ناباروری داشته باشید.
احتمال باروری در شرایطی تعریف می شود که فرد کاملاً سالم باشد و تعادل هورمونی در بدن او کاملاً نرمال باشد. همچنین مرد بایستی از سلامت کامل برخوردار بوده و مشکلات حرکتی یا ساختاری در اسپرم مرد وجود نداشته باشد. همچنین بایستی رابطه جنسی در زمان تخمک گذاری انجام شده باشد و فاصله زیاد رابطه با زمان تخمک گذاری احتمال باروری را به شدت کاهش می دهد. [ ۴]
میزان شیوع ناباروری در پژوهشهای مختلف بسیار بالا گزارش شده است. شیوع طول عمر ناباروری بین ۶/۶ درصد تا ۲۶/۴ درصد و میانگین شیوع یک ساله آن حدود ۹ درصد تخمین زده شده است و تنها در سال ۲۰۰۷، ۷۲/۴ میلیون نفر در جهان نابارور بودند. مطالعات در سال ۲۰۲۱ نشان می دهند که حدود۱۰ تا ۱۵ درصد از زوج هادر کشور های پیشرفته, پس از یک سال تلاش برای باردار شدن نمی توانند باردار شوند. اگرچه پژوهشهای مختلف نشان دادهاند که تقریباً یک سوم از موارد ناباروری به عواملی که بر زنان تأثیر می گذارند نسبت داده می شود، یک سوم به خاطر ناباروری مردان است و یک سوم به وسیله ترکیبی از مشکلات در هر دو فرد روی می دهد اما با وجود این، حداقل به دو دلیل زنان نابارور بیشتر تحت فشار قرار دارند. اولاً به نظر می رسد که در بیشتر جوامع و بهخصوص در جوامع در حال توسعه ناباروری بیشتر مشکلی زنانه انگاشته می شود. نکته دوم این است که بیشتر درمانهای پزشکی ناباروری، حتی وقتی بیماری مربوط به مرد است بر روی زنان انجام می گیرد و آنها در معرض انواع روشهای تهاجمی درمانی قرار می گیرند.

نابارْوری (infertility)
در پزشکی، ناتوانی در تولیدمثل. علل احتمالی ناباروری در زنان عبارت اند از بسته بودن لوله های فالوپ، اشکال در تخمک گذاری، کمبود هورمون های جنسی یا مناسب نبودن سلامت عمومی. علت ناباروری در مردها ممکن است ناتوانی جنسی، ناکافی بودن تعداد اسپرم ها یا غیرطبیعی بودن آن ها باشد. بررسی های بالینی در ۷۵ درصد از موارد علت ناباروری زوج ها را مشخص می کند. در این موارد باروری تسهیل شده راه حل مناسبی است. برخی از عفونت های باکتریایی با کاستن از قدرت تحرک اسپرم ها ممکن است باعث عقیم شدن مردها شوند. در ۱۹۹۸، زیست شناس های مجار برآورد کردند که آلودگی با باکتری های بی هوازی در دستگاه تناسلی حدود ۶۰ درصد مردان وجود دارد، ولی تعداد این باکتری ها غالباً کمتر از تعدادی است که علامتی در آن ها ایجاد کند. از آن جایی که تعداد کم باکتروئید فراژیلیس و فوزوباکتریوم نوکلئاتوم در محیط کشت پس از یک روز اسپرم ها را فلج می کند، بنابراین درمان با پادزی های با طیف وسیع ممکن است به حل مشکل ناباروری در مردان کمک کند.