میناس آوتیسیان. میناس آوتیسیان ( به ارمنی: Մինաս Ավետիսյան ) ( به انگلیسی: Minas Avetisyan ) ( زاده ۲۰ ژوئیه۱۹۲۸ - در گذشت ۲۴ فوریه ۱۹۷۵ ) از نقاشان بنام نیمه دوم قرن بیستم ارمنستان است. [ ۱]
میناس کاراپتی آوتیسیان ( ارمنی: Մինաս Կարապետի Ավետիսյան ) در ۲۰ ژوئیه ۱۹۲۸ در روستای جاجور ارمنستان زاده شد. او یکی ار چهره های شاخص هنرهای تجسمی نیمه دوم قرن بیستم ارمنستان محسوب می شود. مادرش سوفو دختر کشیشی از اهالی قارص بود و پدرش کاراپت از اهالی شهر موش بود. [ ۲] او از دوران نوجوانی مجذوب آثار ماردیروس ساریان شد و در سن ۱۸ سالگی برای اولین بار این نقاش را ملاقات نمود. [ ۱] نقاشی مینیاتور ارمنی و هنر دوران رنسانس ایتالیا نقش مهی در به ثمر رساندن ذوق و استعداد هنری او داشته اند.
دهکدهٔ جاجور با داشتن آکادمی هنری معروف ( رپین ) وبا گذشتهٔ فرهنگی درخشان خود نقش بسیار مهمی در به ثمر رساندن استعداد هنری او داشت. آوتیسیان همواره از اساتید خود «جوهانسن» ( به انگلیسی: Johannson ) ، «زایتسف» ( به انگلیسی: Zaitsev ) و خودیاکف ( به انگلیسی: Khudiakov ) با قدردانی سخن گفته است این اساتید هیچ گاه او را از ابراز خلاقیت هنری و حس طبیعی بیانگری در کارهایش بازنداشتند. بعد از اتمام دوران آکادمی هنری شهر جاجور او به شهرهای مختلف ارمنستان سفر کرد و به مطالعهٔ آثار تاریخی و نقاشی های مینیاتور پرداخت.
آوتیسیان خود را به عنوان یک نقاش منحصر به فرد در نمایشگاهی با عنوان ""نمایشگاه پنج نقاش "" ( به ارمنی: Հինգի ցուցահանդես ) که با شرکت پنج تن از نقاشان نوگرا در سال ۱۹۶۲ در شهر ایروان برگزار گردید متجلی ساخت. در این نمایشگاه بسیاری از هنرمندان و کارشناسان هنری کار او را ستودند و از جمله نقاش فرانسوی "جین لورکات" او را همتراز با بهترین نقاشان فرانسوی دانست.
آوتیسیان از سویی به شیوهٔ نقاشی سنتی وفادار بود و از سویی دیگر او را نمی توان مقلد محض سبک های سنتی دانست او در رنگ های طنین انداز و روشن، آرایش ریتمیک خطوط، کیفیت ایستا نمایشی، نبود پرسپکتیو و هماهنگی در تنش های تصویری کارهای مینیاتور، متوجه شیوه بیانگری آزادی شد که الهام بخش او در به ثمر رساندن شیوه نقاشیش گردید. او نقاشی هایش را همانند دیگر نقاشان دارای نبوغ بر اساس ادراکات و برداشت های خود از طبیعت و زندگی کشیده است.
آوتیسیان از نقاشانی بود که به رنگ اهمیتی خاص می داد. زمینه های آثارش دارای رنگ های تند و زنده هستند. اومی گفت «به موزه ماتناداران در ایروان بروید و درآنجا کتب خطی خواهید یافت با روشنی درخشان و نوشته های خطی که با تمام شکوه و جلالشان با رنگ های پر طنین زرد، آبی، سبز … با زمینهٔ خود مفهوم می یابند». رنگ نقش بسیار مهمی در کارهای او دارد بسیاری از کارهای او از لحاظ بکارگیری رنگ های زنده و قوی قابل مقایسه با هیچ کدام از کارهای نقاشان ارمنی نبوده اند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمیناس کاراپتی آوتیسیان ( ارمنی: Մինաս Կարապետի Ավետիսյան ) در ۲۰ ژوئیه ۱۹۲۸ در روستای جاجور ارمنستان زاده شد. او یکی ار چهره های شاخص هنرهای تجسمی نیمه دوم قرن بیستم ارمنستان محسوب می شود. مادرش سوفو دختر کشیشی از اهالی قارص بود و پدرش کاراپت از اهالی شهر موش بود. [ ۲] او از دوران نوجوانی مجذوب آثار ماردیروس ساریان شد و در سن ۱۸ سالگی برای اولین بار این نقاش را ملاقات نمود. [ ۱] نقاشی مینیاتور ارمنی و هنر دوران رنسانس ایتالیا نقش مهی در به ثمر رساندن ذوق و استعداد هنری او داشته اند.
دهکدهٔ جاجور با داشتن آکادمی هنری معروف ( رپین ) وبا گذشتهٔ فرهنگی درخشان خود نقش بسیار مهمی در به ثمر رساندن استعداد هنری او داشت. آوتیسیان همواره از اساتید خود «جوهانسن» ( به انگلیسی: Johannson ) ، «زایتسف» ( به انگلیسی: Zaitsev ) و خودیاکف ( به انگلیسی: Khudiakov ) با قدردانی سخن گفته است این اساتید هیچ گاه او را از ابراز خلاقیت هنری و حس طبیعی بیانگری در کارهایش بازنداشتند. بعد از اتمام دوران آکادمی هنری شهر جاجور او به شهرهای مختلف ارمنستان سفر کرد و به مطالعهٔ آثار تاریخی و نقاشی های مینیاتور پرداخت.
آوتیسیان خود را به عنوان یک نقاش منحصر به فرد در نمایشگاهی با عنوان ""نمایشگاه پنج نقاش "" ( به ارمنی: Հինգի ցուցահանդես ) که با شرکت پنج تن از نقاشان نوگرا در سال ۱۹۶۲ در شهر ایروان برگزار گردید متجلی ساخت. در این نمایشگاه بسیاری از هنرمندان و کارشناسان هنری کار او را ستودند و از جمله نقاش فرانسوی "جین لورکات" او را همتراز با بهترین نقاشان فرانسوی دانست.
آوتیسیان از سویی به شیوهٔ نقاشی سنتی وفادار بود و از سویی دیگر او را نمی توان مقلد محض سبک های سنتی دانست او در رنگ های طنین انداز و روشن، آرایش ریتمیک خطوط، کیفیت ایستا نمایشی، نبود پرسپکتیو و هماهنگی در تنش های تصویری کارهای مینیاتور، متوجه شیوه بیانگری آزادی شد که الهام بخش او در به ثمر رساندن شیوه نقاشیش گردید. او نقاشی هایش را همانند دیگر نقاشان دارای نبوغ بر اساس ادراکات و برداشت های خود از طبیعت و زندگی کشیده است.
آوتیسیان از نقاشانی بود که به رنگ اهمیتی خاص می داد. زمینه های آثارش دارای رنگ های تند و زنده هستند. اومی گفت «به موزه ماتناداران در ایروان بروید و درآنجا کتب خطی خواهید یافت با روشنی درخشان و نوشته های خطی که با تمام شکوه و جلالشان با رنگ های پر طنین زرد، آبی، سبز … با زمینهٔ خود مفهوم می یابند». رنگ نقش بسیار مهمی در کارهای او دارد بسیاری از کارهای او از لحاظ بکارگیری رنگ های زنده و قوی قابل مقایسه با هیچ کدام از کارهای نقاشان ارمنی نبوده اند.
wiki: میناس آوتیسیان