میلان، شهر (Milan)
نمایی از میدان شهر میلان و کلیسای جامع آن
(به ایتالیایی میلانو؛ به رومی مدیولانوم) دومین شهر بزرگ ایتالیا، واقع در لومباردی، به فاصلۀ ۱۲۰کیلومتری شمال شرقی جنووا، با ۱,۱۸۰,۷۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). صنایع آن عبارت اند از چاپ، علوم مهندسی، هواپیماسازی، خودروسازی، و لکوموتیوسازی و تولید مواد شیمیایی، پوشاک، و پارچه. مهم ترین مرکز تجاری و صنعتی ایتالیا است. بازار اصلی بورس و مقر بانک ها و شرکت های بیمه در این شهر قرار دارند. میلان مرکز اصلی چاپ در ایتالیا است. بناهای تاریخی آن عبارت اند از کلیسای جامع ۴۰هزار نفری، به سبک گوتیک با چند برج، که در حدود ۱۴۵۰م بنا شد؛ نگارخانۀ پیناکوتچا دی بررا؛ شام آخر لئوناردو داوینچی (۱۴۹۵ـ۱۴۹۷م) در سالن نهارخوری کلیسای سانتا ماریا دلّا گراتسیه؛ اوپرای لا اسکالا (تأسیس در ۱۷۷۸)؛ و نمایشگاه تجاری سالانه. گل ها در قرن ۵پ م در این جا ساکن شدند، مارسلوس، کنسول روم، در ۲۲۲پ م آن را تصرف کرد. در زمان دیوکلتیانوس، مدیولانوم پایتخت امپراتوری غربی شد (۲۸۶م). آتیلا، سردار هون، در ۴۵۲م، آن را ویران کرد و گوتها نیز در ۵۳۹م آن را غارت کردند، اما میلان بار دیگر به علت اهمیت سیاسی اسقف هایش قدرت یافت. در ۱۰۴۵م، ناحیه ای خودمختار شد، سپس مبارزۀ طولانی قدرت در لومباردی آغاز شد. در ۱۴۹۹م، لوئی دوازدهم، پادشاه فرانسه، کنترل امور میلان را در دست گرفت و در ۱۵۳۵ با منضم شدن به اسپانیا، دوران زوال طولانی این شهر آغاز شد. میلان در ۱۷۱۴ برطبق پیمان اوترخت به اتریش واگذار و در قرن ۱۸ دوران روشنفکری در آن آغاز شد. در ۱۷۹۶ ناپلئون اول، میلان را تصرف کرد؛ در ۱۷۹۹ آن را پایتخت جمهوری سیزالپین و از ۱۸۰۵ تا ۱۸۱۴ پایتخت پادشاهی ایتالیا اعلام کرد. در ۱۸۱۴ بار دیگر اتریشی ها بر این شهر حاکم شدند. در ۱۸۴۸ میلانی ها شورش کردند، که با شکست مواجه شد. سرانجام در ۱۸۵۹ به پیمون پیوست.
نمایی از میدان شهر میلان و کلیسای جامع آن
(به ایتالیایی میلانو؛ به رومی مدیولانوم) دومین شهر بزرگ ایتالیا، واقع در لومباردی، به فاصلۀ ۱۲۰کیلومتری شمال شرقی جنووا، با ۱,۱۸۰,۷۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). صنایع آن عبارت اند از چاپ، علوم مهندسی، هواپیماسازی، خودروسازی، و لکوموتیوسازی و تولید مواد شیمیایی، پوشاک، و پارچه. مهم ترین مرکز تجاری و صنعتی ایتالیا است. بازار اصلی بورس و مقر بانک ها و شرکت های بیمه در این شهر قرار دارند. میلان مرکز اصلی چاپ در ایتالیا است. بناهای تاریخی آن عبارت اند از کلیسای جامع ۴۰هزار نفری، به سبک گوتیک با چند برج، که در حدود ۱۴۵۰م بنا شد؛ نگارخانۀ پیناکوتچا دی بررا؛ شام آخر لئوناردو داوینچی (۱۴۹۵ـ۱۴۹۷م) در سالن نهارخوری کلیسای سانتا ماریا دلّا گراتسیه؛ اوپرای لا اسکالا (تأسیس در ۱۷۷۸)؛ و نمایشگاه تجاری سالانه. گل ها در قرن ۵پ م در این جا ساکن شدند، مارسلوس، کنسول روم، در ۲۲۲پ م آن را تصرف کرد. در زمان دیوکلتیانوس، مدیولانوم پایتخت امپراتوری غربی شد (۲۸۶م). آتیلا، سردار هون، در ۴۵۲م، آن را ویران کرد و گوتها نیز در ۵۳۹م آن را غارت کردند، اما میلان بار دیگر به علت اهمیت سیاسی اسقف هایش قدرت یافت. در ۱۰۴۵م، ناحیه ای خودمختار شد، سپس مبارزۀ طولانی قدرت در لومباردی آغاز شد. در ۱۴۹۹م، لوئی دوازدهم، پادشاه فرانسه، کنترل امور میلان را در دست گرفت و در ۱۵۳۵ با منضم شدن به اسپانیا، دوران زوال طولانی این شهر آغاز شد. میلان در ۱۷۱۴ برطبق پیمان اوترخت به اتریش واگذار و در قرن ۱۸ دوران روشنفکری در آن آغاز شد. در ۱۷۹۶ ناپلئون اول، میلان را تصرف کرد؛ در ۱۷۹۹ آن را پایتخت جمهوری سیزالپین و از ۱۸۰۵ تا ۱۸۱۴ پایتخت پادشاهی ایتالیا اعلام کرد. در ۱۸۱۴ بار دیگر اتریشی ها بر این شهر حاکم شدند. در ۱۸۴۸ میلانی ها شورش کردند، که با شکست مواجه شد. سرانجام در ۱۸۵۹ به پیمون پیوست.
wikijoo: میلان،_شهر