میکائیل شهبازیان (اردبیل 1283- 1355ش)
(یا: میشا شهبازیان/ میخائیل شهبازیان) نقاش ارمنی تبار ایرانی. او که از خانواده ای مهاجر بود، در اردبیل متولد شد و از همان دوران کودکی به نقاشی علاقه مند شد. در آغاز، آموختن نقاشی را به مدت چهار سال در مدرسه ی کمال الملک (مدرسه ی صنایع مستظرفه) شروع کرد. بعد از آن، دو سال نزد یک نقاش روسی به نام پل مارکی آموزش دید. میشا مدتی را هم برای آموختن نقاشی در تفلیس گذراند. او کم تر تابلو می فروخت و مخارج زندگی خود را از طریق نوازندگی تامین می کرد. شهبازیان جزو اولین آبرنگ کارانی است که ساده و سریع کار ساخته و رنگ های شفاف را به خوبی در آثارش نشانده است. او به غیر از آبرنگ، در طراحی سریع از منظره نیز توانایی قابل توجهی داشته است. در آثار شهبازیان بخش زیادی از مناظر شهری و روستایی ایران به صورت مستند به ثبت رسیده است . بقاع متبرکه و اماکن تاریخی ایران نیز موضوع تعدادی آثارش بوده است. به خاطر پرکاری میشا و تنوع آثارش، روایت ساده ای از مناظر، عمارت ها، چهره ها و زندگی گوشه و کنار ایران در نقاشی هایش قابل مشاهده است.
از مهم ترین نمایشگاه های شهبازیان می توان به این ها اشاره کرد: نمایشگاه سال 1327 در انجمن روابط فرهنگی ایران و شوروی (وکس)، نمایشگاه سال 1350 در کلوب ارمنیان تهران و نمایشگاه اردی بهشت 1352 به همراه وارطانیان در گالری خانه ی آفتاب. دو تابلوی کرمان و کلیسای تادئوس مقدس از آثار معروف و شناخته شده ی او به شمار می آیند. نوزده سال بعد از درگذشت میکائیل شهبازیان، در بیست و نهم شهریور 1369، نمایشگاهی از آثار او در هتل همای تهران برپا شد.
شهبازیاندر زمره ی گروهی از هنرمندان مهاجر ارمنی شمرده می شود که به نقاشان مکتب آبرنگ اصفهان یا نقاشان جلفای نو شهرت دارند، و تاثیر فراوانی در معرفی و رواج نقاشی اروپایی در ایران داشته اند.
منابع:
http://yon.ir/II8sF
(یا: میشا شهبازیان/ میخائیل شهبازیان) نقاش ارمنی تبار ایرانی. او که از خانواده ای مهاجر بود، در اردبیل متولد شد و از همان دوران کودکی به نقاشی علاقه مند شد. در آغاز، آموختن نقاشی را به مدت چهار سال در مدرسه ی کمال الملک (مدرسه ی صنایع مستظرفه) شروع کرد. بعد از آن، دو سال نزد یک نقاش روسی به نام پل مارکی آموزش دید. میشا مدتی را هم برای آموختن نقاشی در تفلیس گذراند. او کم تر تابلو می فروخت و مخارج زندگی خود را از طریق نوازندگی تامین می کرد. شهبازیان جزو اولین آبرنگ کارانی است که ساده و سریع کار ساخته و رنگ های شفاف را به خوبی در آثارش نشانده است. او به غیر از آبرنگ، در طراحی سریع از منظره نیز توانایی قابل توجهی داشته است. در آثار شهبازیان بخش زیادی از مناظر شهری و روستایی ایران به صورت مستند به ثبت رسیده است . بقاع متبرکه و اماکن تاریخی ایران نیز موضوع تعدادی آثارش بوده است. به خاطر پرکاری میشا و تنوع آثارش، روایت ساده ای از مناظر، عمارت ها، چهره ها و زندگی گوشه و کنار ایران در نقاشی هایش قابل مشاهده است.
از مهم ترین نمایشگاه های شهبازیان می توان به این ها اشاره کرد: نمایشگاه سال 1327 در انجمن روابط فرهنگی ایران و شوروی (وکس)، نمایشگاه سال 1350 در کلوب ارمنیان تهران و نمایشگاه اردی بهشت 1352 به همراه وارطانیان در گالری خانه ی آفتاب. دو تابلوی کرمان و کلیسای تادئوس مقدس از آثار معروف و شناخته شده ی او به شمار می آیند. نوزده سال بعد از درگذشت میکائیل شهبازیان، در بیست و نهم شهریور 1369، نمایشگاهی از آثار او در هتل همای تهران برپا شد.
شهبازیاندر زمره ی گروهی از هنرمندان مهاجر ارمنی شمرده می شود که به نقاشان مکتب آبرنگ اصفهان یا نقاشان جلفای نو شهرت دارند، و تاثیر فراوانی در معرفی و رواج نقاشی اروپایی در ایران داشته اند.
منابع:
http://yon.ir/II8sF
wikijoo: میشا_شهبازیان
