[ویکی فقه] میرزا محمّدابراهیم همدانی اصفهانی، شاعری ادیب از اهالی اصفهان در قرن دوازده هجری می باشد.
میرزا محمّدابراهیم همدانی فرزند میرزا محمّدجعفر فرزند میرزا علاّمه میرزا ابراهیم همدانی، شاعری ادیب است. وی در اصفهان و همدان تحصیل نموده، و سرانجام در اصفهان ساکن شد. او متولّی امام زاده سهل بن علی در همدان بود. در شعر و خطّ و انشاء و معمّا مهارت بسزایی داشت. از سال وفات او اطّلاعی در دست نیست؛ ولی ظاهرا تا سال ۱۱۰۷ق زنده بوده است. این شعر از او است:"روزگاری شد که با دردت هم آغوشیم ما ••• همچو سیل از هستی خود خانه بر دوشیم ما""چون سپند دور از آتش در شب هجران یار ••• ناله ها در دل گره داریم و خاموشیم ما".
میرزا محمّدابراهیم همدانی فرزند میرزا محمّدجعفر فرزند میرزا علاّمه میرزا ابراهیم همدانی، شاعری ادیب است. وی در اصفهان و همدان تحصیل نموده، و سرانجام در اصفهان ساکن شد. او متولّی امام زاده سهل بن علی در همدان بود. در شعر و خطّ و انشاء و معمّا مهارت بسزایی داشت. از سال وفات او اطّلاعی در دست نیست؛ ولی ظاهرا تا سال ۱۱۰۷ق زنده بوده است. این شعر از او است:"روزگاری شد که با دردت هم آغوشیم ما ••• همچو سیل از هستی خود خانه بر دوشیم ما""چون سپند دور از آتش در شب هجران یار ••• ناله ها در دل گره داریم و خاموشیم ما".
wikifeqh: میرزا_محمدابراهیم_همدانی_اصفهانی