میرزا حسین خلیلی تهرانی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تهرانی، حاج میرزاحسین خلیلی، فقیه و مرجع تقلید امامی قرن سیزدهم و چهاردهم و از رهبران روحانی نهضت مشروطه ایران بود.
وی در ۱۲۳۰ در نجف متولد شد.
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعة، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۳، نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، مشهد ۱۴۰۴.
در حلقه درس او فقهای نامداری شرکت می کردند. وی شاگردان فراوانی تربیت کرد که از آن جمله اند: آقاضیاءالدین عراقی، آقاحسین نجم آبادی، سیدمیرزاآقا دولت آبادی، سیدمحمد لواسانی و شیخ مرتضی آشتیانی.
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعة، جزء ۱، قسم ۲، ص ۵۷۴، نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، مشهد ۱۴۰۴.
تهرانی به امور سیاسی و اجتماعی ایران حساس بود. وی در ۱۳۲۱، به دنبال اوضاع نابسامان اقتصادی و اجتماعی ایران و نارضایتی مردم از کارهای امین السلطان (صدراعظم وقت)، همراه با آخوند ملامحمدکاظم خراسانی (متوفی ۱۳۲۹) به علمای ایران نامه نوشت و ناخشنودی خود را از سیاست های نادرست امین السلطان نشان داد و حتی گفته اند که او را تکفیر نمود. این اقدامات بسیار مؤثر بود و موجب عزل امین السلطان شد.
احمد کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ج۱، ص۳۱ـ۳۲، تهران ۱۳۶۳ ش.
...

پیشنهاد کاربران

میرزا حسین خلیلی تهرانی ( محمد حسین نجل میرزا خلیل ) فرزند میرزا خلیل رازی تهرانی مجتهد و مرجع تقلید شیعه و از رهبران روحانی مشروطه بود که تمام عمرش را در عراق گذراند.
میرزا حسین خلیلی تهرانی بنا بر نوشته آقابزرگ تهرانی در سال ۱۲۳۰ . ق در شهر نجف زاده شد. او به جز چند سفر کوتاه به ایران، بقیه عمرش را در عراق گذراند. تبار خاندان خلیلی به شیخ صدوق ( درگذشته ۳۸۱ق ) بازمی گردد و ملا علی خلیلی برادر میرزا حسین خلیلی این را در کتاب رجالش باز گفته است.
...
[مشاهده متن کامل]

پدر میرزا حسین خلیلی به نام میرزا خلیل طبیب رازی تهرانی از اطبا و زهاد زمان خویش بود که در سال ۱۱۸۰ ق متولد و در صد سالگی در سال ۱۲۸۰ق درگذشت. خاندان وی را به علت انتساب به او خلیلی می گویند.
وی از شاگردان محمدتقی گلپایگانی شیخ انصاری و ملا علی خلیلی تهرانی ( برادرش ) ، صاحب جواهر بود.
پس از درگذشت میرزای شیرازی رهبر نهضت تنباکو که در سال ۱۳۱۲ . ق در سامرا درگذشت، میرزا حسین خلیلی که ساکن نجف بود در ۸۲ سالگی، زعامت شیعه را عهده دار گردید. و در زمره مراجع تقلید قرار گرفت.
میرزا حسین خلیلی شاگردان بسیاری داشت. همچون میرزای نائینی، شیخ آقابزرگ تهرانی، محمدعصارلواسانی سید علی قاضی و. . .
مراجع ثلاث یا آیات ثلاث یا ارکان ثلاثه عنوانی است که در جنبش مشروطه ایران به محمد کاظم خراسانی، میرزا حسین خلیلی تهرانی و عبدالله مازندرانی داده شد. این سه مرجع تقلید از حامیان و رهبران نهضت مشروطه در ایران به حساب می آیند.
وی به همراه آخوند خراسانی و سید حسین میرپور طهرانی در ماجرای عزل ( استعفای ) اتابک اعظم ( عین الدوله ) نقش مؤثری داشته اند. در ماجرای ستم های مستشاران بلژیکی که موجب خدشه دار شدن استقلال اقتصادی و فرهنگی شده بود، وی به همراه آخوند خراسانی و ملا عبداللّه مازندرانی در ۸ ربیع ۱۳۲۳ نامه ای به سید عبدالله بهبهانی در تهران نوشتند و از وی و مردم ایران خواستند تا موسیو نوژ ( ژوزف نوز ) بلژیکی را از کشور بیرون کنند و خلافکاری های دولت مردان را به اطلاع شاه و مسئولین برسانند.
در هجرت صغری ( شاه عبدالعظیم ) و هجرت کبری ـ قم ـ علمای عتبات با تلگراف از وضعیت اطلاع حاصل نموده و اظهار پشتیبانی می کنند. نهایتاً علما در سال ۱۳۲۴ موفق به کسب فرمان مشروطه و ایجاد حکومت مشروطیت می شوند. از علمای نجف اشرف دربارهٔ حکم شرعی مشروطه استفتا می شود. عده ای موافقت می کنند و دسته ای مخالفت نمی کنند، یعنی بی طرف می مانند. میرزا حسین خلیلی تهرانی، اولین شخصی از مراجع بود که مشروطه را امضا کرد و پس از آن آخوند خراسانی، و ملا عبداللّه مازندرانی از امضا کنندگان بودند که این سه نفر به مراجع ثلاث حامی مشروطه شهره می باشند. مراجع ثلاث پس از صدور فرمان مشروطیت و افتتاح مجلس شورای ملی، طی نامه ای افتتاح مجلس را تبریک گفتند.

میرزا حسین خلیلی تهرانیمیرزا حسین خلیلی تهرانی
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/میرزا_حسین_خلیلی_تهرانی

بپرس