میرزا جواداقا تهرانی

وی مانند دیگر علمای مکتب تفکیک منتقد عرفان اسلامی مصطلح بود و با اینکه از جهت سیاسی همسو با انقلاب بود اما از جهت فکری و عقیدتی ضد عرفان و تصوف بود و از این جهت با سید روح الله خمینی مخالف بود و باعث شد تا در پی پیامی که برای او فرستاد خواست تا تفسیر عرفانی سوره حمدش را که از تلویزیون پخش می شد، تعطیل کند روح الله خمینی هم خواسته اش را پذیرفت و تفسیرش را با وجود مخاطبین فراوانی که داشت، تعطیل کرد.
میرزا جوادآقا تهرانی، پس از گذراندن مقدمات و بخشی از سطوح در حوزهٔ علمیهٔ قم، رهسپار نجف اشرف گردید. وی در مدت اقامت دو سالهٔ خود در نجف، از محضر استادانی چون مرتضی طالقانی، بهره برد. همچنین در تهران شرح منظومه را نزد محمدتقی آملی فراگرفت. وی پس از بازگشت به ایران، به مشهد رفته و پس از اتمام دروس سطح از محضر هاشم قزوینی، جهت ادامه تحصیل در خارج فقه و اصول و آشنایی با نظرات نائینی، به درس خارج میرزا مهدی اصفهانی حاضر شد و در جرگهٔ شاگردان وی قرار گرفت ( همدرس حسنعلی مروارید بوده ) . میرزا جوادآقا از لحاظ مشی علمی و سلوک معنوی بسیار تحت تأثیر استاد بود. تا جایی که به تعبیر استاد حکیمی به یکی از ارکان مکتب تفکیک مبدل شد. خامنه ای در این خصوص می نویسد: «بیشتر تحصیلات ایشان در مشهد و در حوزه درس مرحوم حاج میرزا مهدی اصفهانی ( متوفی در ۱۳۶۵ ه‍. ق ) انجام گرفت و علاوه بر جنبه فقاهت در مباحث کلامی و ضد فلسفی نیز به درس نامبرده رفته و افکار ایشان را پذیرفتند. » ایشان پس از طی مدارج علمی به تدریس خارج فقه و تفسیر قرآن در مدرسهٔ میرزا جعفر مشهد پرداخت. میرزا جواد آقا بسیار ساده زیست بود و همیشه عمامه ای کوچک می بست و می فرمود: «برای کسوت روحانی من همین بسنده است و اگر خلاف عرف نبود، همین را هم نمی بستم»
وی با وجود کهولت سن و در سال های آخر زندگی با همان قد خمیده، سه بار به جبهه های جنگ رفت و به رزمندگان پیوست. خامنه ای در این خصوص می نویسد: «در سال های جنگ تحمیلی مکرر لباس رزم پوشید و با وجود کهولت سن در صحنهٔ نبرد پیشوا و همام جوانان مجاهد فی سبیل الله شد. »