میرحسین خوشنویس

میرحسین خوشنویس یا میر سید حسین خوشنویسباشی ( درگذشت ۱۳۰۳ ه‍. ‍ق ) فرزند سید علی تهرانی معروف به علی حسینی بود. او اغلب آثارش را با نام میرحسین رقم می زد و از خوشنویسان دوره ناصری و از نستعلیق نویسان زبردست است که در سیاه مشق نویسی آثار بدیعی ایجاد کرده است.
برخی میرحسین را اهل قم[ ۱] و برخی تهرانی[ ۲] خوانده اند اما در اثر اقامت طولانی در تبریز به آقاسیدحسین ترک یا خوش نویس باشی تبریزی معروف شده است. چنانچه در «الماثروالآثار» آمده او هنگام ولیعهدی مظفرالدین شاه که از تهران به تبریز رفت به همراه ولیعهد و با سمت معلمی او تهران را ترک گفته و در تبریز اقامت گزید. او شاگردان بسیار تربیت کرد و در سال ۱۳۰۳ هجری قمری بدرود حیات گفت. [ ۳]
دکتر مهدی بیانی درگذشت او را سال ۱۳۰۰ ه‍. ق در تبریز ذکر کرده است. [ ۲]
میر سیدحسین خوشنویسان شاگردان خوبی تربیت کرده است ازجمله می توان به میرزا یوسف، میرزا علی محمد تبریزی، میرزا مهدی خان، اسماعیل امیرخیزی و یوسف میرزا قاجار، عباس قلی میرزا ( ذبیح السلطنه ) اشاره کرد. [ ۲] [ ۴] [ ۵]
قطعات مختلف از آثار وی، از قلم شش دانگ تا نیم دودانگ عالی و ممتاز است که در تاریخ کتابت آن ها بین سال های ۱۲۷۱ و ۱۲۹۵ ه‍. ق و با رقم «میرحسین» در موزه ها و مجموعه های شخصی موجود است. روی سنگ قبر محمدشاه قاجار در قم، در اطراف تمثال او کتیبهای است از اشعار سروش اصفهانی، که به نظر می رسد به خط میرسیدحسین است. [ ۲]