میخائیل چهارم ملقب به میخائیل پافلاگونیایی ( به یونانی: Μιχαὴλ ( Δ´ ) ὁ Παφλαγὼν, Mikhaēl ho Paphlagōn ) ( به انگلیسی: Michael IV the Paphlagonian ) ( زادهٔ پیرامون ۱۰۱۰ — درگذشتهٔ ۱۰ دسامبر ۱۰۴۱ ) امپراتور بیزانس به مدت هفت سال از ۱۰۳۴ تا هنگام مرگش در ۱۰۴۱ بود. او در طول دوران حکومتش پیمان نامه ای مهم را با خلفای فاطمی مصر به امضا رساند، دستاوردهایی هرچند موقتی را در سیسیل کسب کرد و شورشی را نیز در بلغارستان سرکوب نمود.
میخائیل از خانواده ای طبقهٔ پایین از دهقانان پافلاگونیایی بود که توسط برادرش ژان اورفانتروفوس، خواجه ای توانمند و بانفوذ به دربار امپراتوری بیزانس آورده شد. در آنجا امپراتریس مقدونی زوئه به او علاقه مند گردید و کمی پس از مرگ همسرش رومانوس سوم، امپراتور وقت بیزانس در آوریل ۱۰۳۴ با او ازدواج کرد و میخائیل با عنوان میخائیل چهارم بر تخت امپراتوری نشست و امپراتریس زوئه نیز به عنوان فرمانروای مشترک در کنارش ایستاد و امپراتوریشان را آغاز کردن. با این حال وقوع این اتفاقات منجر به بروز شایعاتی شد که زوئه و میخائیل را در مرگ رومانوس دخیل می دانستند.
میخائیل سپس در حدود سال ۱۰۳۷ میلادی صلحنامه ای را به مدت ۳۰ سال با خلفای فاطمی به امضا رساند و به دوره ای از درگیری ها بین دو طرف پایان داد. به موجب این عهدنامه، دو امپراتوری بیزانس و فاطمیان مصر توافق کردند که به دشمنان یکدیگر یاری نرسانند و امپراتور بیزانس این اجازه را یافت تا کلیسای سپولخره مقدس در اورشلیم را به هزینهٔ خودش بازسازی نماید و این حق را نیز داشته باشد که اسقف اعظم اورشلیم را انتخاب نماید. در مقابل دولت بیزانس نیز ۵۰۰۰ زندانی مسلمان را آزاد نمود.
در دوران حکومت میخائیل چهارم ارتش بیزانس به پیروزی هایی نیز دست یافت و آن ها – هرچند به طور موقت - موفق به تصرف مسینا در ۱۰۳۷ و سیراکوس در ۱۰۴۰ شدند. در بالکان نیز هرچند میخائیل نتوانست فرمانروای زتا را به تبعیت از خود وادارد بااین حال در سرکوب شورشی در ایالت های بلغارنشین امپراتوری موفق بود.
میخائیل به صرع مبتلا بود و بیماریش به مرور زمان رو به وخامت گذاشته بود. او در اوایل ۱۰۳۸ به خیز شدید دچار شد و خواست تا با زیارت مقبرهٔ دمتریوس مقدس در تسالونیکا و ساختن یا بازسازی کلیساهای گوناگون، از طریق امدادهای آسمانی به بهبودی دست یابد که نتیجه ای دربر نداشت. او سپس در ۱۰۳۹ اقدام به دادن هدایایی مالی به تمامی کشیش ها و راهبان بیزانس و هر خانواده ای که او را به پدرخواندگی فرزندش می پذیرفت کرد که این نیز حاصلی در بهبودیش نداشت. از سوی دیگر ژان خواجه که نمی خواست قدرت از دستانش خارج شود زوئه را مجبور کرد تا خواهرزادهٔ میخائیل چهارم را به فرزندخواندگی خود بگیرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمیخائیل از خانواده ای طبقهٔ پایین از دهقانان پافلاگونیایی بود که توسط برادرش ژان اورفانتروفوس، خواجه ای توانمند و بانفوذ به دربار امپراتوری بیزانس آورده شد. در آنجا امپراتریس مقدونی زوئه به او علاقه مند گردید و کمی پس از مرگ همسرش رومانوس سوم، امپراتور وقت بیزانس در آوریل ۱۰۳۴ با او ازدواج کرد و میخائیل با عنوان میخائیل چهارم بر تخت امپراتوری نشست و امپراتریس زوئه نیز به عنوان فرمانروای مشترک در کنارش ایستاد و امپراتوریشان را آغاز کردن. با این حال وقوع این اتفاقات منجر به بروز شایعاتی شد که زوئه و میخائیل را در مرگ رومانوس دخیل می دانستند.
میخائیل سپس در حدود سال ۱۰۳۷ میلادی صلحنامه ای را به مدت ۳۰ سال با خلفای فاطمی به امضا رساند و به دوره ای از درگیری ها بین دو طرف پایان داد. به موجب این عهدنامه، دو امپراتوری بیزانس و فاطمیان مصر توافق کردند که به دشمنان یکدیگر یاری نرسانند و امپراتور بیزانس این اجازه را یافت تا کلیسای سپولخره مقدس در اورشلیم را به هزینهٔ خودش بازسازی نماید و این حق را نیز داشته باشد که اسقف اعظم اورشلیم را انتخاب نماید. در مقابل دولت بیزانس نیز ۵۰۰۰ زندانی مسلمان را آزاد نمود.
در دوران حکومت میخائیل چهارم ارتش بیزانس به پیروزی هایی نیز دست یافت و آن ها – هرچند به طور موقت - موفق به تصرف مسینا در ۱۰۳۷ و سیراکوس در ۱۰۴۰ شدند. در بالکان نیز هرچند میخائیل نتوانست فرمانروای زتا را به تبعیت از خود وادارد بااین حال در سرکوب شورشی در ایالت های بلغارنشین امپراتوری موفق بود.
میخائیل به صرع مبتلا بود و بیماریش به مرور زمان رو به وخامت گذاشته بود. او در اوایل ۱۰۳۸ به خیز شدید دچار شد و خواست تا با زیارت مقبرهٔ دمتریوس مقدس در تسالونیکا و ساختن یا بازسازی کلیساهای گوناگون، از طریق امدادهای آسمانی به بهبودی دست یابد که نتیجه ای دربر نداشت. او سپس در ۱۰۳۹ اقدام به دادن هدایایی مالی به تمامی کشیش ها و راهبان بیزانس و هر خانواده ای که او را به پدرخواندگی فرزندش می پذیرفت کرد که این نیز حاصلی در بهبودیش نداشت. از سوی دیگر ژان خواجه که نمی خواست قدرت از دستانش خارج شود زوئه را مجبور کرد تا خواهرزادهٔ میخائیل چهارم را به فرزندخواندگی خود بگیرد.
wiki: میخائیل چهارم