میخائیل هفتم با عنوان کامل میخائیل هفتم دوکاس ملقب به میخائیل هفتم پاراپیناکِس، ( به یونانی: Μιχαήλ Ζ΄ Δούκας, Mikhaēl VII Doukas ) ( به انگلیسی: Michael VII Doukas ) ( زادهٔ ۱۰۵۰ — درگذشتهٔ ۱۰۹۰ ) امپراتور روم شرقی ( بیزانس ) از ۱۰۷۱ تا ۱۰۷۸ بود و سیاست های او به فتح آسیای صغیر توسط ترکان شتاب بخشید. [ ۱]
میخائیل پسر ارشد امپراتور کنستانتین دهم دوکاس بود. [ ۱] کنستانتین دهم در ۲۱ مه ۱۰۶۷ درگذشت[ ۱] و میخائیل که ۱۷ ساله بود، علی رغم آنکه می توانست به تنهایی حکومت را در دست گیرد علاقهٔ کمی به این موضوع نشان داد و در نتیجه مادرش اودوکیا و عمویش ژان دوکاس به عنوان نایب السلطنهٔ او امور را در دست گرفته و در این کار بسیار توانا نشان دادند. [ ۲] با این حال اودوکیا که شرایط نظامی و سیاسی امپراتوری را خطرناک می دید در ژانویه ۱۰۶۸ با یکی از فرماندهان نظامی بیزانس به نام رومانوس دیوژنه ازدواج کرد و او در همان ماه با عنوان رومانوس چهارم و به عنوان امپراتور مشترک تاجگذاری نمود. [ ۱]
رومانوس سپس وارد جنگ با ترکان سلجوقی شد اما در نبرد ملازگرد که در نزدیکی ملازگرد در ارمنستان بیزانس ( ترکیه امروزی ) در ۱۰۷۱ روی داد از نیروهای آلپ ارسلان شکست خورد و به اسارت آنان درآمد. پس از این اتفاق میخائیل هفتم به عنوان تنها امپراتور وقت روم شرقی قدرت را در ۲۴ اکتبر همان سال در دست گرفت. [ ۱] چندی بعد یکی از مزودوران نورمن به نام راسل دو بایلیو سر به شورش برداشت و تلاش نمود تا پادشاهی مستقلی را در آسیای صغیر به وجود آورد. امپراتوری بیزانس برای سرکوب این شورش از ترک ها یاری خواست و بدین ترتیب، کار ترکان برای فتح آسیای صغیر و بنیان گذاری سلطان نشین روم را تسهیل نمود. [ ۱]
میخائیل هفتم در دوران حکومتش تحت نفوذ شدید وزیر دارایی خود نیکه فوریتزس قرار داشت و او در تلاش بود تا انحصاری دولتی را در زمینهٔ غلات به وجود آورد. [ ۱] ادامهٔ سیاست های او در این زمینه نه تنها به عصبانیت ملاکان بزرگ انجامید بلکه افزایش قیمت ها و نارضایتی مردم را نیز سبب شد. سرانجام اهالی قسطنطنیه سر به شورش برداشتند و دو فرماندهٔ رقیب به نام های نیکه فروس براینیوس و نیکه فروس بوتانیاتس که مدعی تاج و تخت امپراتوری شده بودند به سوی پایتخت لشکر کشیدند. [ ۱]
میخائیل هفتم در ۳۱ مارس ۱۰۷۸ از قدرت کناره گیری کرده و به کسوت یک راهب درآمد. [ ۱] او سپس به اسقف اعظمی افسس رسید و در حدود ۱۰۹۰ در قسطنطنیه درگذشت. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمیخائیل پسر ارشد امپراتور کنستانتین دهم دوکاس بود. [ ۱] کنستانتین دهم در ۲۱ مه ۱۰۶۷ درگذشت[ ۱] و میخائیل که ۱۷ ساله بود، علی رغم آنکه می توانست به تنهایی حکومت را در دست گیرد علاقهٔ کمی به این موضوع نشان داد و در نتیجه مادرش اودوکیا و عمویش ژان دوکاس به عنوان نایب السلطنهٔ او امور را در دست گرفته و در این کار بسیار توانا نشان دادند. [ ۲] با این حال اودوکیا که شرایط نظامی و سیاسی امپراتوری را خطرناک می دید در ژانویه ۱۰۶۸ با یکی از فرماندهان نظامی بیزانس به نام رومانوس دیوژنه ازدواج کرد و او در همان ماه با عنوان رومانوس چهارم و به عنوان امپراتور مشترک تاجگذاری نمود. [ ۱]
رومانوس سپس وارد جنگ با ترکان سلجوقی شد اما در نبرد ملازگرد که در نزدیکی ملازگرد در ارمنستان بیزانس ( ترکیه امروزی ) در ۱۰۷۱ روی داد از نیروهای آلپ ارسلان شکست خورد و به اسارت آنان درآمد. پس از این اتفاق میخائیل هفتم به عنوان تنها امپراتور وقت روم شرقی قدرت را در ۲۴ اکتبر همان سال در دست گرفت. [ ۱] چندی بعد یکی از مزودوران نورمن به نام راسل دو بایلیو سر به شورش برداشت و تلاش نمود تا پادشاهی مستقلی را در آسیای صغیر به وجود آورد. امپراتوری بیزانس برای سرکوب این شورش از ترک ها یاری خواست و بدین ترتیب، کار ترکان برای فتح آسیای صغیر و بنیان گذاری سلطان نشین روم را تسهیل نمود. [ ۱]
میخائیل هفتم در دوران حکومتش تحت نفوذ شدید وزیر دارایی خود نیکه فوریتزس قرار داشت و او در تلاش بود تا انحصاری دولتی را در زمینهٔ غلات به وجود آورد. [ ۱] ادامهٔ سیاست های او در این زمینه نه تنها به عصبانیت ملاکان بزرگ انجامید بلکه افزایش قیمت ها و نارضایتی مردم را نیز سبب شد. سرانجام اهالی قسطنطنیه سر به شورش برداشتند و دو فرماندهٔ رقیب به نام های نیکه فروس براینیوس و نیکه فروس بوتانیاتس که مدعی تاج و تخت امپراتوری شده بودند به سوی پایتخت لشکر کشیدند. [ ۱]
میخائیل هفتم در ۳۱ مارس ۱۰۷۸ از قدرت کناره گیری کرده و به کسوت یک راهب درآمد. [ ۱] او سپس به اسقف اعظمی افسس رسید و در حدود ۱۰۹۰ در قسطنطنیه درگذشت. [ ۲]
wiki: میخائیل هفتم