مکتب رفتارگرایی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] مکتب رفتارگرایی (روان شناسی). رفتارگرایی یکی از مکاتب روان شناسی به معنای تلاش جاه طلبانه برای پی بردن به قوانین عمومی یادگیری انسان و حیوان در آزمایشگاه و بکار بردن این قوانین در کلاس درس، محیط کار، ندامتگاه و جامعه است.
اولین فرض رفتارگرایی، محیط گرایی است که می گوید: همه ارگانیزم ها از جمله انسان ، توسط محیط شکل می گیرد. ما از طریق تداعی های گذشته به آینده پی می بریم. به همین علت است که رفتار ما در معرض پاداش ها و تنبیه ها قرار می گیرد. فرض دوم رفتارگرایی، آزمایش گری است که می گوید: از طریق آزمایش می توانیم دریابیم که کدام جنبه از محیط موجب رفتارها شده و چگونه می توانیم آن را تغییر دهیم. با روش آزمایشی می توانیم تعیین کنیم چه چیزی باعث می شود افراد فراموش کنند، مضطرب شوند، مبارزه کنند و بعد می توانیم این قوانین عمومی را در موردهای فردی بکار بریم. سومین فرض رفتارگرایی، خوش بینی نسبت به تغییر است. اگر فرد محصول محیط است و اگر بتوان آن اجزای محیطی که فرد را شکل داده اند به وسیله آزمایش گری شناخت، وقتی محیط تغییر کند فرد نیز تغییر خواهد کرد. فرض چهارم، ذهن گرایی است که می گوید: رویدادهای ذهنی، احساسات و افکار، موضوعات معتبری برای تحقیق علمی نیستند.
روزنهان، دیوید ال سلیگمن، آسیب شناسی روانی، سیدمحمدی، تهران، ساوالان، ۱۳۸۶، ص۱۵۹.
رفتار behavior یعنی عملی که از فرد سر می زند یا سخنی که بر زبان می آورد. در روان شناسی رفتار، این واژه دقیق تر تعریف می شود: هر فعالیتی که موجود زنده انجام دهد و به وسیله موجود زنده دیگر، قابل اندازه گیری و مشاهده باشد را رفتار گویند.
تاریخچه
هنگامی که کنش گرایی به منزله یک مکتب رو به افول گذاشت، مکتب آمریکایی جدیدی به نام رفتارگرایی پدید آمد.
← تلاش های جان واتسون
...

پیشنهاد کاربران

بپرس