مکانیک مداری[ ۱] ( به انگلیسی: Orbital mechanics ) یا اخترپویاشناسی[ ۲] ( به انگلیسی: astrodynamics ) شاخه ای از مکانیک آسمان و زمینه های کاربردهای آن رشته در رابطه با دانش بالستیک است. در اخترپویاشناسی به مطالعهٔ مدارهای حرکت ماهواره های ساخت بشر و فضاپیماهای کاوشگر پرداخته می شود.
مکانیک مداری برنامه ای است مبنی بر پرتابه شناسی و مکانیک سماوی برای روبرو شدن با مشکلات عملی مربوط به حرکت راکت و فضاپیماها. حرکت این اشیاء معمولاً بر اساس قوانین حرکت نیوتن و قانون جهانی گرانش نیوتون محاسبه می شود. این یک رشته اصلی برای طراحی و کنترل در ماموریت های فضایی است. سیستم مکانیک مداری با استفاده از نیروی گرانش بین فضاپیماها و ساختارهای کیهانی همچون سیاره ها، ماه ها و دنباله دارها شکل می گیرد. تمرکز مکانیک مداری بر روی مسیرهای پرواز مدار فضاپیماها، مانورهای مداری، تغییر مدار فضاپیماها و ماموریت های بین سیاره ای است و همچنین در استفاده برنامه ریزها برای پیش بینی نتایج پیشرانش های فضایی در مأموریت ها استفاده می شود. نسبیت عام نیز تئوری های دقیقی در مورد قوانین نیوتن و از جمله مدارها دارد. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمکانیک مداری برنامه ای است مبنی بر پرتابه شناسی و مکانیک سماوی برای روبرو شدن با مشکلات عملی مربوط به حرکت راکت و فضاپیماها. حرکت این اشیاء معمولاً بر اساس قوانین حرکت نیوتن و قانون جهانی گرانش نیوتون محاسبه می شود. این یک رشته اصلی برای طراحی و کنترل در ماموریت های فضایی است. سیستم مکانیک مداری با استفاده از نیروی گرانش بین فضاپیماها و ساختارهای کیهانی همچون سیاره ها، ماه ها و دنباله دارها شکل می گیرد. تمرکز مکانیک مداری بر روی مسیرهای پرواز مدار فضاپیماها، مانورهای مداری، تغییر مدار فضاپیماها و ماموریت های بین سیاره ای است و همچنین در استفاده برنامه ریزها برای پیش بینی نتایج پیشرانش های فضایی در مأموریت ها استفاده می شود. نسبیت عام نیز تئوری های دقیقی در مورد قوانین نیوتن و از جمله مدارها دارد. [ ۳]
wiki: مکانیک مداری