مژه ها چشم هایم را بخیه کرده اند دومین مجموعهٔ بکتاش آبتین، شاعر، کارگردان و زندانی سیاسی ایرانی، و اولین مجموعهٔ اشعار آزاد او است که در سال ۱۳۸۱ به چاپ رسید.
مهدی کاظمی در اوایل دهه هشتاد، نام خود را به بکتاش آبتین تغییر داد[ ۱] و در سال ۱۳۸۱ دومین کتاب و اولین مجموعه اشعار آزاد خود به نام «مژه ها، چشم هایم را بخیه کرده اند» را در ۶۱ صفحه به چاپ رساند که تجربه هایی نزدیک به جریان «شعر گفتار» بود و طنز تلخی در بسیار از اشعار آن به چشم می خورد. [ ۲] [ ۳]
این مجموعه - که شامل ۳۲ قطعه شعر در قالب سپید و با مضامین اجتماعی و زبانی مدرن بود - توسط نشر «نگیما» به چاپ رسید. [ ۴]
حافظ موسوی، شاعر و منتقد، در مصاحبه ای با رادیو فردا بیان می کند که اشعار این کتاب، اولین آثاری بوده است که از بکتاش آبتین خوانده و مورد توجه مسئولان مجله کارنامه در آن زمان ( او و منوچهر آتشی ) قرار گرفته بوده است. [ ۵] مظاهر شهامت، شاعر، زبان امروزین و محتوایی در پاسداشت مهربانی انسان را از ویژگی های بارز این مجموعه برشمرده است. [ ۶] همچنین از مهم ترین تکنیک های استفاده شده در این مجموعه، به کارگیری صفت و موصوف های نامأنوس است که با هدف غیرمنتظره کردن زبان، بسامد بالایی دارد. [ ۷] رضا شیدا، منتقد، نیز به تسلط او بر کلمات و بار معنایی آنها اشاره کرده و دو عنصر روایت و تصویر را در این مجموعه پررنگ می داند. [ ۸]
شهرنوش پارسی پور، نویسنده و منتقد، این مجموعه ( و مجموعهٔ شناسنامه خلوت را ) را تحت تاثیر اشعار بیژن نجدی می داند و مواردی مانند جان دادن به اشیا و توجه به عرفان ذن را شاهدی بر این استقبال ذکر می کند، هرچند آن را تقلید نمی داند. [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمهدی کاظمی در اوایل دهه هشتاد، نام خود را به بکتاش آبتین تغییر داد[ ۱] و در سال ۱۳۸۱ دومین کتاب و اولین مجموعه اشعار آزاد خود به نام «مژه ها، چشم هایم را بخیه کرده اند» را در ۶۱ صفحه به چاپ رساند که تجربه هایی نزدیک به جریان «شعر گفتار» بود و طنز تلخی در بسیار از اشعار آن به چشم می خورد. [ ۲] [ ۳]
این مجموعه - که شامل ۳۲ قطعه شعر در قالب سپید و با مضامین اجتماعی و زبانی مدرن بود - توسط نشر «نگیما» به چاپ رسید. [ ۴]
حافظ موسوی، شاعر و منتقد، در مصاحبه ای با رادیو فردا بیان می کند که اشعار این کتاب، اولین آثاری بوده است که از بکتاش آبتین خوانده و مورد توجه مسئولان مجله کارنامه در آن زمان ( او و منوچهر آتشی ) قرار گرفته بوده است. [ ۵] مظاهر شهامت، شاعر، زبان امروزین و محتوایی در پاسداشت مهربانی انسان را از ویژگی های بارز این مجموعه برشمرده است. [ ۶] همچنین از مهم ترین تکنیک های استفاده شده در این مجموعه، به کارگیری صفت و موصوف های نامأنوس است که با هدف غیرمنتظره کردن زبان، بسامد بالایی دارد. [ ۷] رضا شیدا، منتقد، نیز به تسلط او بر کلمات و بار معنایی آنها اشاره کرده و دو عنصر روایت و تصویر را در این مجموعه پررنگ می داند. [ ۸]
شهرنوش پارسی پور، نویسنده و منتقد، این مجموعه ( و مجموعهٔ شناسنامه خلوت را ) را تحت تاثیر اشعار بیژن نجدی می داند و مواردی مانند جان دادن به اشیا و توجه به عرفان ذن را شاهدی بر این استقبال ذکر می کند، هرچند آن را تقلید نمی داند. [ ۹]
