موعظه اصحاب سبت

[ویکی فقه] موعظه اصحاب سبت (قرآن). برخی از اصحاب سبت با آگاهی از خطا بودن این عمل صید در روز شنبه، سکوت کردند و گروهی دیگر به نصیحت پرداختند و خطاکاران را از انجام دادن این عمل نهی کردند. ولی آنان به این نصایح توجهی نکردند و سپس گرفتار عذاب الهی شدند.
در قرآن کریم به موعظه اصحاب سبت به ترک ماهی گیری در روز شنبه، از سوی مصلحان ایله به امید پرهیز آنان از گناه اشاره شده است همچنانکه می فرماید:و سـلهم عن القریة التی کانت حاضرة البحر اذ یعدون فی السبت اذ تاتیهم حیتانهم یوم سبتهم شرعا.(و از اهالی آن شهری که کنار دریا بود از ایشان جویا شو آنگاه که به حکم روز شنبه تجاوز می کردند آنگاه که روز شنبه آنان ماهی هایشان روی آب می آمدند و روزهای غیر شنبه به سوی آنان نمی آمدند این گونه ما آنان را به سبب آنکه نافرمانی می کردند می آزمودیم). و اذ قالت امة منهم لم تعظون قوما الله مهلکهم او معذبهم عذابا شدیدا.(و آنگاه که گروهی از ایشان گفتند برای چه قومی را که خدا هلاک کننده ایشان است یا آنان را به عذابی سخت عذاب خواهد کرد پند می دهید گفتند تا معذرتی پیش پروردگارتان باشد و شاید که آنان پرهیزگاری کنند).
← تفسیر آیات مذکور
یکی از مواردی که در قرآن به آن اشاره شده است، نادیده گرفتن و به فراموشی سپردن پندها و تذکرات موعظه گران از سوی اصحاب سبت بود آنجاکه می فرماید:و اذ قالت امة منهم لم تعظون قوما الله مهلکهم او معذبهم عذابا شدیدا..(و آنگاه که گروهی از ایشان گفتند برای چه قومی را که خدا هلاک کننده ایشان است یا آنان را به عذابی سخت عذاب خواهد کرد پند می دهید گفتند تا معذرتی پیش پروردگارتان باشد و شاید که آنان پرهیزگاری کنند). فلما نسوا ما ذکروا به... واخذنا الذین ظـلموا بعذاب بـیس.(پس هنگامی که آنچه را بدان تذکر داده شده بودند از یاد بردند کسانی را که از کار بد باز می داشتند نجات دادیم و کسانی را که ستم کردند به سزای آنکه نافرمانی می کردند به عذابی شدید گرفتار کردیم).